LOIS - Seizoen 1

Ondanks de teleurstellende eerste aflevering besloten we toch maar om ook die andere twee afleveringen door te worstelen. We wilden vooral weten of er verbetering te bespeuren zou vallen en waren toch een beetje nieuwsgierig hoe het personage van Lois zich zou ontwikkelen. Zelden hebben we zo’n ijskoud personage op ons scherm zien passeren als de Alkmaarse detective.

De lijnen, uitgezet in de eerste aflevering, op het relationele vlak tussen de verschillende personages worden verder uitgewerkt en hoewel de serie nooit echt op kruissnelheid komt merk je dat de evolutie in die relaties er voor zorgen dat je toch blijft kijken. Algemeen zit er ook wel wat verbetering in het geheel maar echt begeesterend komt de serie nooit over, behalve misschien in de relatie tussen Lois en haar vader waaruit nog maar eens blijkt wat voor een koele kikker de dame is.

Zelden hebben we zo’n ijskoud personage op ons scherm zien passeren als de Alkmaarse detective.

Ze wekt dan ook op geen enkel moment de sympathie op bij de kijker en dan heb je natuurlijk een groot probleem. Een hoofdrol versieren moet voor een actrice altijd wel plezierig zijn maar als je er dan niet in slaagt om de kijker mee te nemen in je personage moet je toch tot de vaststelling komen dat de rol toch te hoog gegrepen was.



Wat we niet mogen vergeten is dat Lois tussendoor ook nog enkele zaken met succes mag oplossen, maar ook die vermengen zich met haar dagelijkse beslommeringen. Daarbij blijft de rest van het korps ook niet direct blij te zijn met haar aanwezigheid waardoor ze als een eenzame persoon door het leven moet gaan.

Onze conclusie na de eerste aflevering geldt dan ook voor het volledige drieluik dat gebaseerd is op de boeken van Simone van der Vlugt. LOIS is ondermaats als je bekijkt wat we in 2018 aan Nederlandse producties in serieland mochten verorberen. De enkele hoogtepunten die de serie oplevert kunnen dat op geen enkel moment goedmaken. Jammer, want het scenario bood wel mogelijkheden.