Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
Lilyhammer - Seizoen 2
Lilyhammer is leuk en onderhoudend en toch ook weer anders dan anders. Deze originele Netflix productie werd geboren in Noorwegen. Steve van Zandt (The Sopranos, E- Street band) was daar om een Noorse meidenband te begeleiden toen hij werd aangesproken door de Noorse schrijvers die het idee voor de serie bij hem legde. Inmiddels is bekend dat er dit najaar al een derde seizoen volgt.
In het eerste seizoen maken we kennis met Frankie Tagliano (Steve van Zandt, The Sopranos) die, als spijtoptant uit maffiakringen, Lilyhammer verkiest als plek om zich te vestigen in het kader van een getuigen beschermingsprogramma van de F.B.I. Hij gaat vanaf dat moment door het leven als Giovanni Henriksen. Al gauw pikt hij de draad weer op die hij in de V.S. achterliet en begeeft zich in allerlei duistere zaakjes. Als centrum hiervoor fungeert de nachtclub Flamingo die hij op ‘maffiaanse’ wijze in zijn bezit heeft gekregen. In het tweede seizoen krijgt hij te maken met weerstand van Engelse criminelen en zijn de maffiavrienden van de man die hij heeft verraden hem op het spoor. Hij wordt terzijde gestaan door de broers Torgeir en Roar Lien (Trond Fausa en Steinar Sagen).
Er ontvouwen zich een paar leuke verhaallijnen, afgewisseld door prachtige shots van het Noorse landschap. We maken kennis met de homoseksuele Afrikaanse kok met de Italiaanse naam Balotelli. Een onzekere Torgeir die bij zichzelf ook gevoelens onderkent van herenliefde, maar steevast met een pet rondloopt waar pontificaal de tekst "I love Girls” op prijkt. Giovanni heeft, via afpersing, ook een asielzoekerscentrum in zijn bezit gekregen waarvan de beheerster verslaafd is aan Qat en verliefd is op een van de andere ‘gedwongen’ vrienden van Giovanni, die ze nog kent uit een heel ander verleden. Een rendierenrace als geldwinning komt voorbij alsook de relatie van Giovanni met de Noorse schone Sigrid Haugli (Marian Saastad Ottesen, Moving On). We zien Tony Sirico (Paul ‘Walnuts’ Gaultieri, The Sopranos) ook nog even kort als ‘biechtvader’ van Giovanni acte de presence geven. Twee sterren van The Sopranos herenigd in Lilyhammer, prachtig. Op het eind zit er voor Giovanni niets anders op dan terug te keren voor een kort bezoek aan de V.S. teneinde de dreiging vanaf dat land het hoofd te bieden.
Lilyhammer wisselt cartooneske scenes af met komische en knipoogt ook nadrukkelijk naar maatschappelijke thema’s. De misverstanden die kunnen ontstaan als mensen vanuit verschillende culturen bij elkaar komen, komen ook aan bod, waarbij er soms kolderieke situaties ontstaan. Ondertussen blijft geld uiteraard de ultieme motor waarop Giovanni en zijn crew ons vermaken. Lilyhammer kijkt lekker weg, de tijd verglijdt op een aangename manier. Op naar seizoen 3! Leuk hoor!
Volg LilyhammerIn het eerste seizoen maken we kennis met Frankie Tagliano (Steve van Zandt, The Sopranos) die, als spijtoptant uit maffiakringen, Lilyhammer verkiest als plek om zich te vestigen in het kader van een getuigen beschermingsprogramma van de F.B.I. Hij gaat vanaf dat moment door het leven als Giovanni Henriksen. Al gauw pikt hij de draad weer op die hij in de V.S. achterliet en begeeft zich in allerlei duistere zaakjes. Als centrum hiervoor fungeert de nachtclub Flamingo die hij op ‘maffiaanse’ wijze in zijn bezit heeft gekregen. In het tweede seizoen krijgt hij te maken met weerstand van Engelse criminelen en zijn de maffiavrienden van de man die hij heeft verraden hem op het spoor. Hij wordt terzijde gestaan door de broers Torgeir en Roar Lien (Trond Fausa en Steinar Sagen).
Er ontvouwen zich een paar leuke verhaallijnen, afgewisseld door prachtige shots van het Noorse landschap. We maken kennis met de homoseksuele Afrikaanse kok met de Italiaanse naam Balotelli. Een onzekere Torgeir die bij zichzelf ook gevoelens onderkent van herenliefde, maar steevast met een pet rondloopt waar pontificaal de tekst "I love Girls” op prijkt. Giovanni heeft, via afpersing, ook een asielzoekerscentrum in zijn bezit gekregen waarvan de beheerster verslaafd is aan Qat en verliefd is op een van de andere ‘gedwongen’ vrienden van Giovanni, die ze nog kent uit een heel ander verleden. Een rendierenrace als geldwinning komt voorbij alsook de relatie van Giovanni met de Noorse schone Sigrid Haugli (Marian Saastad Ottesen, Moving On). We zien Tony Sirico (Paul ‘Walnuts’ Gaultieri, The Sopranos) ook nog even kort als ‘biechtvader’ van Giovanni acte de presence geven. Twee sterren van The Sopranos herenigd in Lilyhammer, prachtig. Op het eind zit er voor Giovanni niets anders op dan terug te keren voor een kort bezoek aan de V.S. teneinde de dreiging vanaf dat land het hoofd te bieden.
Lilyhammer wisselt cartooneske scenes af met komische en knipoogt ook nadrukkelijk naar maatschappelijke thema’s. De misverstanden die kunnen ontstaan als mensen vanuit verschillende culturen bij elkaar komen, komen ook aan bod, waarbij er soms kolderieke situaties ontstaan. Ondertussen blijft geld uiteraard de ultieme motor waarop Giovanni en zijn crew ons vermaken. Lilyhammer kijkt lekker weg, de tijd verglijdt op een aangename manier. Op naar seizoen 3! Leuk hoor!
Reacties (1)