7.5
Wichita van Rijkom geeft "Kroongetuige - Seizoen 1" een 7.5.
Geschreven door Wichita van Rijkom op 21 november 2017.
Leuk?
0
1
Bekijk stemmen
Kroongetuige - Seizoen 1
Inmiddels weten we wat er is gebeurd, de moordzaak in het Zweedse Öregrund is opgelost en de moordenaar is opgepakt. Ook is de kroongetuige ontmaskerd, maar of dit voor iedereen een even grote verrassing was, valt te betwijfelen. Hoe dan ook, het eerste seizoen van de RTL 4 spel-realityserie Kroongetuige zit er op en het was er zeker eentje om te onthouden. Met een sterk verhaal en competitieve deelnemers leek het programma een succesformule, al daalden de kijkcijfers gedurende het seizoen toch. Viel het dan echt zo tegen? Was het te moeilijk of leek het teveel op Wie Is De Mol? De winnares van het programma zal er in ieder geval niet wakker van liggen, zij is met 20.000 euro naar huis gegaan na twee weken detective spelen.
Acht afleveringen lang hebben we als kijkers samen met deelnemers Achmed Akkabi (Moordvrouw), Marcel Musters (Zwarte Tulp), Tooske Ragas (De Ludwigs), Esmeé van Kampen (Familie Kruys), Frits Wester (journalist), Thijs Zeeman (journalist), Fatima Moreira de Melo (oud-hockeyster en actrice uit o.a. Bluf), Monica Geuze (YouTuber) en Bram Moszkowicz (voormalig advocaat) uitgezocht wie er achter de reeks moorden in het Zweedse vissersdorpje zat. Via een app en exclusieve scenes tijdens de afleveringen kon je als kijker meespelen en ontdekken wie meer van de zaak afwist dan hij of zij deed voorkomen. Kroongetuige was daarmee een programma met verschillende kanten, een detectiveserie met geheimzinnig verhaal, een realityshow waarin BN’ers met en tegen elkaar streden en een spelprogramma waarbij de kroongetuige ontmaskerd moest worden. Eén van de negen BN’ers wist namelijk wie de moordenaar was maar was 20.000 euro beloofd om dit voor zich te houden en de zaak te saboteren. Aan de kandidaten uit te vinden wie, om zodoende de moord op te kunnen lossen en kans te maken om het geld van de kroongetuige af te pakken.
Een veel gehoorde kritische noot over Kroongetuige is dat het programma te ingewikkeld was. De zaak zou te ingewikkeld zijn waardoor het verhaal moeilijk te volgen was en de serie niet pakkend genoeg zou zijn voor de kijkers. Voor een deel kan ik me wel vinden in dit commentaar. Hoewel ik met veel plezier het hele seizoen heb bekeken, merkte ik dat in mijn omgeving ook niet iedereen even enthousiast was vanwege de moeilijkheidsgraad. Het was hierdoor dan ook geen programma om even lekker ontspannen op de zaterdagavond te bekijken. Nu hoeft dat ook niet met dit genre, maar ik denk persoonlijk dat het de kijkcijfers wel ten goede was gekomen als het verhaal ietwat simpeler was geweest. Ook de uitleg van de opdrachten ging soms nogal gehaast, waardoor je gaandeweg pas ontdekte wat precies de bedoeling was. Presentatrice en ‘hoofdcommissaris’ Monic Hendrickx (Penoza) zat goed in haar rol maar kwam door haar vluchtige scenes en uitleg niet altijd even goed over. Een gemiste kans, want met deze gevestigde naam had het programma veel meer kunnen doen.
Het verhaal dat in Kroongetuige verteld werd had zo uit een misdaadserie kunnen komen. Nadat een vriendengroep midden in de nacht een voorbijganger aanreed, die in de berm achterliet en er met diens geld vandoor ging zaten ze met een slecht geweten. Het slachtoffer bleek de volgende ochtend nog in leven te zijn en een op z’n zachts gezegd nogal louche achtergrond te hebben. En belangrijk: het slachtoffer was uit op wraak. Een team van drugssmokkellaars kwam aan het licht en één voor één werden de vrienden uitgeschakeld door deze slechteriken. Met Zweedse acteurs en echte inwoners uit het plaatsje waar gefilmd werd zorgden de makers voor een mystiek sfeertje, en de fanatieke onderzoekers die de zaak moesten oplossen maakten het helemaal af. Niemand bleek te vertrouwen, want zelfs de eigenaresse van het hotel waarin de kandidaten logeerden was een betrokken bij de zaak.
De kroongetuige en diens sabotage werden erg goed in beeld gebracht tot de één-na-laatste aflevering. Helaas verscheen er toen een hele belangrijke aanwijzing (de tas!) die het voor een hoop kijkers overduidelijk maakte wie de kroongetuige was. Dit bleek Esmee van Kampen te zijn, die tijdens de laatste minuten van de finale-aflevering terugblikte op haar streken gedurende dit seizoen. Tooske Ragas werd gekroond tot winnares en ontmaskerde niet alleen de kroongetuige maar mocht uiteindelijk ook het prijzengeld mee naar huis nemen. Perfect was dit eerste seizoen zeer zeker niet. Er valt nog genoeg te verbeteren maar naar mijn mening verdient Kroongetuige wel een tweede seizoen. Al met al vind ik dat alle deelnemers het spel goed gespeeld hebben en dit programma een aantal lastige genres mooi heeft samen gebracht. Het eerste seizoen was alles behalve saai en krijgt dan ook, ondanks de verbeterpuntjes, van mij een ruime voldoende.
Een veel gehoorde kritische noot over Kroongetuige is dat het programma te ingewikkeld was.
Acht afleveringen lang hebben we als kijkers samen met deelnemers Achmed Akkabi (Moordvrouw), Marcel Musters (Zwarte Tulp), Tooske Ragas (De Ludwigs), Esmeé van Kampen (Familie Kruys), Frits Wester (journalist), Thijs Zeeman (journalist), Fatima Moreira de Melo (oud-hockeyster en actrice uit o.a. Bluf), Monica Geuze (YouTuber) en Bram Moszkowicz (voormalig advocaat) uitgezocht wie er achter de reeks moorden in het Zweedse vissersdorpje zat. Via een app en exclusieve scenes tijdens de afleveringen kon je als kijker meespelen en ontdekken wie meer van de zaak afwist dan hij of zij deed voorkomen. Kroongetuige was daarmee een programma met verschillende kanten, een detectiveserie met geheimzinnig verhaal, een realityshow waarin BN’ers met en tegen elkaar streden en een spelprogramma waarbij de kroongetuige ontmaskerd moest worden. Eén van de negen BN’ers wist namelijk wie de moordenaar was maar was 20.000 euro beloofd om dit voor zich te houden en de zaak te saboteren. Aan de kandidaten uit te vinden wie, om zodoende de moord op te kunnen lossen en kans te maken om het geld van de kroongetuige af te pakken.
Een veel gehoorde kritische noot over Kroongetuige is dat het programma te ingewikkeld was. De zaak zou te ingewikkeld zijn waardoor het verhaal moeilijk te volgen was en de serie niet pakkend genoeg zou zijn voor de kijkers. Voor een deel kan ik me wel vinden in dit commentaar. Hoewel ik met veel plezier het hele seizoen heb bekeken, merkte ik dat in mijn omgeving ook niet iedereen even enthousiast was vanwege de moeilijkheidsgraad. Het was hierdoor dan ook geen programma om even lekker ontspannen op de zaterdagavond te bekijken. Nu hoeft dat ook niet met dit genre, maar ik denk persoonlijk dat het de kijkcijfers wel ten goede was gekomen als het verhaal ietwat simpeler was geweest. Ook de uitleg van de opdrachten ging soms nogal gehaast, waardoor je gaandeweg pas ontdekte wat precies de bedoeling was. Presentatrice en ‘hoofdcommissaris’ Monic Hendrickx (Penoza) zat goed in haar rol maar kwam door haar vluchtige scenes en uitleg niet altijd even goed over. Een gemiste kans, want met deze gevestigde naam had het programma veel meer kunnen doen.
Al met al vind ik dat alle deelnemers het spel goed gespeeld hebben en dit programma een aantal lastige genres mooi heeft samen gebracht.
Het verhaal dat in Kroongetuige verteld werd had zo uit een misdaadserie kunnen komen. Nadat een vriendengroep midden in de nacht een voorbijganger aanreed, die in de berm achterliet en er met diens geld vandoor ging zaten ze met een slecht geweten. Het slachtoffer bleek de volgende ochtend nog in leven te zijn en een op z’n zachts gezegd nogal louche achtergrond te hebben. En belangrijk: het slachtoffer was uit op wraak. Een team van drugssmokkellaars kwam aan het licht en één voor één werden de vrienden uitgeschakeld door deze slechteriken. Met Zweedse acteurs en echte inwoners uit het plaatsje waar gefilmd werd zorgden de makers voor een mystiek sfeertje, en de fanatieke onderzoekers die de zaak moesten oplossen maakten het helemaal af. Niemand bleek te vertrouwen, want zelfs de eigenaresse van het hotel waarin de kandidaten logeerden was een betrokken bij de zaak.
De kroongetuige en diens sabotage werden erg goed in beeld gebracht tot de één-na-laatste aflevering. Helaas verscheen er toen een hele belangrijke aanwijzing (de tas!) die het voor een hoop kijkers overduidelijk maakte wie de kroongetuige was. Dit bleek Esmee van Kampen te zijn, die tijdens de laatste minuten van de finale-aflevering terugblikte op haar streken gedurende dit seizoen. Tooske Ragas werd gekroond tot winnares en ontmaskerde niet alleen de kroongetuige maar mocht uiteindelijk ook het prijzengeld mee naar huis nemen. Perfect was dit eerste seizoen zeer zeker niet. Er valt nog genoeg te verbeteren maar naar mijn mening verdient Kroongetuige wel een tweede seizoen. Al met al vind ik dat alle deelnemers het spel goed gespeeld hebben en dit programma een aantal lastige genres mooi heeft samen gebracht. Het eerste seizoen was alles behalve saai en krijgt dan ook, ondanks de verbeterpuntjes, van mij een ruime voldoende.
Over de auteur, Wichita van Rijkom
Wichita, geboren in 1991, is een groot dierenliefhebber, die daarnaast ook erg houdt van schrijven en tv-series kijken. Ze is ondanks haar leeftijd helaas alweer ruim vijftien jaar arbeidsongeschikt en vindt daardoor veel afleiding en plezier in het kijken naar tv programma’s. Een perfecte combinatie als het aankomt op het recenseren voor MijnSerie. In het verleden heeft zij al eens meegeschreven aan een boek over een van haar ziektes en sinds begin 2013 schrijft zij recensies voor deze site. Door het vele reizen in haar jeugd en de internationale contacten die zij haar hele leven lang al heeft is Engels altijd als een tweede taal voor haar geweest. Om die reden schrijft zij af en toe niet alleen in het Nederlands maar ook in het Engels recensies voor MijnSerie.
Meer recensies van Wichita van Rijkom
Reacties (2)