Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Johan Falk - Seizoen 2
Deze recensie is geschreven door Wilco van Doorn.
Het is lastig om een serie films te zien als een volwaardige tv-serie en daarop een oordeel te plakken. Johan Falk schiet in mijn ogen tekort als tv-serie maar weet zich ook niet overtuigend staande te houden als zes losse films van elk 90 minuten. Dit wil niet zeggen dat het niet de moeite waard is en hier begint een complexe zoektocht naar het juiste oordeel en de juiste manier om dit te vertellen. Hierbij dan ook mijn bespreking van Johan Falk – Seizoen 2.
Johan Falk (Jakob Eklund) is (voor hen die seizoen 1 niet gezien hebben) een ex-interpol agent die nu vanuit Gótenborg werkt voor de GSI (een eenheid binnen de Zweedse politie die zich bezighoudt met zware criminaliteit). Binnen de GSI wordt er gewerkt met infiltranten. Na de gebeurtenissen uit seizoen 1 stopt Johans vaste infiltrant Frank Wagner met het werk om zich op zijn eigen toekomst te richten. Een gemis voor de GSI, maar ook de criminele bende waar hij infiltreerde (onder leiding van psychopaat Rydell) steunt zijn vertrek niet. Gelukkig verlaat Wagner het verhaal niet en is hij zelfs het lijdend voorwerp van enkele belangrijke gebeurtenissen aan het einde van dit seizoen.
Elke aflevering behandeld een losstaande zaak en volgt hierin een vast stramien. De aflevering begint met een actievolle scène waarin een probleem duidelijk wordt gemaakt. Hierna volgt een rustige opbouw waarin de karakters zich langzaam maar zeker steeds meer verliezen in de ophanden zijnde zaak en waar de uitkomst steeds belangrijker lijkt te worden. Tot zover een redelijk stramien voor elke willekeurige detective serie waarbij ook gelijk opgemerkt kan worden dat voortgang in schijnbaar vastgelopen zaken vaak ook lopen met clichématige kunstgrepen. Men vindt de juiste voorwerpen op het juiste moment of krijgen – heel spontaan en toevallig - net een aanwijzing binnen op het moment dat misdadigers willen toeslaan. Persoonlijk kan dit voor mij de geloofwaardigheid van een film of serie danig verpesten.
Daarnaast blijft Johan Falk een vrij plat en emotieloos personage. Althans, zo komt het over. Men doet wel moeite om de kijker te betrekken bij zijn persoonlijke sores alleen lijkt dit niet echt te lukken. Dit vlakke karakter komt gelukkig wel beter tot zijn recht in zijn rol als actieheld en rechercheur, toch blijkt hij ook hierin niet structureel overtuigend. Wellicht ligt het aan mij of aan het gemis van het eerste seizoen maar ik had moeite om Falk in alles te geloven. Anders is het gesteld met de infiltranten en criminelen die we dit seizoen tegenkomen. De hoofdrollen aan deze kant zijn weggelegd voor Joel Kinnaman (The Killing) en Jens Hultén (Kommissarie Winter). Joel weet met zijn rol als Frank Wagner op overtuigende wijze een getekend karakter neer te zetten waarvoor je empathie begint te tonen. Daarnaast weet Jens met zijn vertolking van crimineel Seth Rydell een interessante psychopaat neer te zetten die ik niet hoop tegen te komen in het echte leven. Het verhaal rondom deze drie mannen (Johan, Frank en Seth) vormt de verbindende factor tussen alle zes de films die dit seizoen telt waarbij ik al snel teveel kan verklappen als ik meer vertel dan dit.
Naast deze personages is er elke aflevering een aparte bedreiging. Van neonazi’s tot Armeense afpersers en van drugshandelaren tot aan dreiging van binnenuit. Ook de criminele gastrollen zijn op een enkele uitzondering na overtuigend en met volle overtuiging gespeeld. Hierdoor is het des te meer vervelend dat men niet weet waar men de nadruk op moet leggen bij het vertellen van een verhaal.
De allesomvattende verhaallijn past heel erg goed bij het concept tv-serie maar begint pas tot je door te dringen als je een aantal afleveringen gezien hebt. De opbouw hiervan is traag, mede omdat men elke aflevering de focus legt op de zaak die speelt. Een zaak die in sommige gevallen redelijk ongeloofwaardige wendingen aanneemt om maar binnen het besloten tijdsbestek van 90 minuten opgelost te zijn of die vanwege ditzelfde tijdsbestek nodeloos gerekt wordt. Zo is de, in mijn ogen, beste aflevering: Alla råns moder een tweeluik die beter tot zijn recht had kunnen komen in 2 x 50 minuten in plaats van 1 x 100 minuten. Deze aflevering bevatte op ultieme wijze de spanningsopbouw en gelaagdheid van een serie maar moest in het concept van een film werken. Dit zorgde, ondanks het prima verhaal, toch voor enige bevreemding.
Hierdoor zijn we weer terug bij het startpunt. Johan Falk heeft een spannend en intrigerend verhaal over de rol van infiltratie binnen de politie. Ook kent de serie enkele zeer sterke Zweedse acteurs en is alles in positieve zin Scandinavisch rauw. Het enige waar het hem echt aan schort is de opzet van een filmserie. Het past niet bij de bedoeling en zorgt ervoor dat de interessante stukken soms te verspreid blijven liggen. Toch wil ik afsluiten met een positieve noot. Het interessante gedeelte helpt wel om door te kijken, maar niet in één ruk. Misschien dat dit de keuze voor film verklaart, af en toe heb je best zin in een portie ‘Falk’ en is het ook lekker dat je elke aflevering wat afsluiting krijgt.
Volg Johan FalkHet is lastig om een serie films te zien als een volwaardige tv-serie en daarop een oordeel te plakken. Johan Falk schiet in mijn ogen tekort als tv-serie maar weet zich ook niet overtuigend staande te houden als zes losse films van elk 90 minuten. Dit wil niet zeggen dat het niet de moeite waard is en hier begint een complexe zoektocht naar het juiste oordeel en de juiste manier om dit te vertellen. Hierbij dan ook mijn bespreking van Johan Falk – Seizoen 2.
Johan Falk (Jakob Eklund) is (voor hen die seizoen 1 niet gezien hebben) een ex-interpol agent die nu vanuit Gótenborg werkt voor de GSI (een eenheid binnen de Zweedse politie die zich bezighoudt met zware criminaliteit). Binnen de GSI wordt er gewerkt met infiltranten. Na de gebeurtenissen uit seizoen 1 stopt Johans vaste infiltrant Frank Wagner met het werk om zich op zijn eigen toekomst te richten. Een gemis voor de GSI, maar ook de criminele bende waar hij infiltreerde (onder leiding van psychopaat Rydell) steunt zijn vertrek niet. Gelukkig verlaat Wagner het verhaal niet en is hij zelfs het lijdend voorwerp van enkele belangrijke gebeurtenissen aan het einde van dit seizoen.
Elke aflevering behandeld een losstaande zaak en volgt hierin een vast stramien. De aflevering begint met een actievolle scène waarin een probleem duidelijk wordt gemaakt. Hierna volgt een rustige opbouw waarin de karakters zich langzaam maar zeker steeds meer verliezen in de ophanden zijnde zaak en waar de uitkomst steeds belangrijker lijkt te worden. Tot zover een redelijk stramien voor elke willekeurige detective serie waarbij ook gelijk opgemerkt kan worden dat voortgang in schijnbaar vastgelopen zaken vaak ook lopen met clichématige kunstgrepen. Men vindt de juiste voorwerpen op het juiste moment of krijgen – heel spontaan en toevallig - net een aanwijzing binnen op het moment dat misdadigers willen toeslaan. Persoonlijk kan dit voor mij de geloofwaardigheid van een film of serie danig verpesten.
Daarnaast blijft Johan Falk een vrij plat en emotieloos personage. Althans, zo komt het over. Men doet wel moeite om de kijker te betrekken bij zijn persoonlijke sores alleen lijkt dit niet echt te lukken. Dit vlakke karakter komt gelukkig wel beter tot zijn recht in zijn rol als actieheld en rechercheur, toch blijkt hij ook hierin niet structureel overtuigend. Wellicht ligt het aan mij of aan het gemis van het eerste seizoen maar ik had moeite om Falk in alles te geloven. Anders is het gesteld met de infiltranten en criminelen die we dit seizoen tegenkomen. De hoofdrollen aan deze kant zijn weggelegd voor Joel Kinnaman (The Killing) en Jens Hultén (Kommissarie Winter). Joel weet met zijn rol als Frank Wagner op overtuigende wijze een getekend karakter neer te zetten waarvoor je empathie begint te tonen. Daarnaast weet Jens met zijn vertolking van crimineel Seth Rydell een interessante psychopaat neer te zetten die ik niet hoop tegen te komen in het echte leven. Het verhaal rondom deze drie mannen (Johan, Frank en Seth) vormt de verbindende factor tussen alle zes de films die dit seizoen telt waarbij ik al snel teveel kan verklappen als ik meer vertel dan dit.
Naast deze personages is er elke aflevering een aparte bedreiging. Van neonazi’s tot Armeense afpersers en van drugshandelaren tot aan dreiging van binnenuit. Ook de criminele gastrollen zijn op een enkele uitzondering na overtuigend en met volle overtuiging gespeeld. Hierdoor is het des te meer vervelend dat men niet weet waar men de nadruk op moet leggen bij het vertellen van een verhaal.
De allesomvattende verhaallijn past heel erg goed bij het concept tv-serie maar begint pas tot je door te dringen als je een aantal afleveringen gezien hebt. De opbouw hiervan is traag, mede omdat men elke aflevering de focus legt op de zaak die speelt. Een zaak die in sommige gevallen redelijk ongeloofwaardige wendingen aanneemt om maar binnen het besloten tijdsbestek van 90 minuten opgelost te zijn of die vanwege ditzelfde tijdsbestek nodeloos gerekt wordt. Zo is de, in mijn ogen, beste aflevering: Alla råns moder een tweeluik die beter tot zijn recht had kunnen komen in 2 x 50 minuten in plaats van 1 x 100 minuten. Deze aflevering bevatte op ultieme wijze de spanningsopbouw en gelaagdheid van een serie maar moest in het concept van een film werken. Dit zorgde, ondanks het prima verhaal, toch voor enige bevreemding.
Hierdoor zijn we weer terug bij het startpunt. Johan Falk heeft een spannend en intrigerend verhaal over de rol van infiltratie binnen de politie. Ook kent de serie enkele zeer sterke Zweedse acteurs en is alles in positieve zin Scandinavisch rauw. Het enige waar het hem echt aan schort is de opzet van een filmserie. Het past niet bij de bedoeling en zorgt ervoor dat de interessante stukken soms te verspreid blijven liggen. Toch wil ik afsluiten met een positieve noot. Het interessante gedeelte helpt wel om door te kijken, maar niet in één ruk. Misschien dat dit de keuze voor film verklaart, af en toe heb je best zin in een portie ‘Falk’ en is het ook lekker dat je elke aflevering wat afsluiting krijgt.
Reacties (0)