Jigeum Uri Hakgyoneun - Seizoen 1

In het kielzog van Alice in Borderland (2020) en Squid Game komt de Zuid-Koreaanse horrorserie Jigeum Uri Hakgyoneun. Is het net zo goed?

Laat ik beginnen dat ik zonder enige verwachting begon aan de serie. Ik wist alleen dat het horror was en dat het, net zoals Kingdom (2019), te maken had met zombies. Maar als je eerdergenoemde series hebt gezien kan Jigeum Uri Hakgyoneun (All Of Us Are Dead) tegenvallen. Netflix heeft wel betere series uit Zuid-Korea in het pakket.

We beginnen de serie op een middelbare school en met de leerlingen die daarop zitten. We krijgen ook een beetje van hun familieleven te zien, maar de hoofdmoot zijn toch de jongvolwassenen die terechtkomen in een helse nachtmerrie. Het bloed zal rijkelijk vloeien als er een virus ontsnapt. Dit virus blijkt niet alleen door de mens gemaakt, het kan ook razendsnel muteren zodat er eigenlijk geen vaccin te maken is. Hoe dan het virus te bestrijden? Nou, dat komt ook uitgebreid aan bod, maar niet voordat we een lange reis hebben gemaakt via de school naar het stadje Hyosan.

Everyone has abandoned us.

De strijd van de personages voeren ze met de zombies en met elkaar. De klassenstrijd gaat zelfs door als ze aangevallen worden door meedogenloze en razendsnelle geïnfecteerde klasgenoten en leraren. Als het virus zich dan in een paar personages muteert, ontstaat een eindeloos lijkend gevecht tussen leven en dood. Eindeloos, omdat je soms zou willen dat ze er een einde aan maken. Sommige scènes duren te lang en dat zit deze serie vooral dwars.

Whatever happens, don't give up.

De afleveringen duren te lang en dan zijn er ook nog eens twaalf van. Het gaat razendsnel en dan opeens wordt er keihard op de rem gedrukt zodat je als kijker haast dwars door het televisiescherm vliegt. En dat is niet erg als het korte intermezzo’s zijn. In Jigeum Uri Hakgyoneun zijn het alleen geen korte, maar juist intens lange scènes. Scènes waarvan je na tien seconden al door hebt waar ze naar toe willen.

De voorspelbaarheid en het af en toe slechte acteerwerk helpen niet mee. Ik kan de serie niet echt slecht noemen, maar goed is het ook niet. Met 40 minuten en acht afleveringen hadden ze hetzelfde verhaal kunnen vertellen. De makers wilden echter, denk ik, benadrukken dat een zombie niet dood kan door hem tig keer van een dak te gooien. Of dat de hiërarchie, bestaand op school en in de politiek in Zuid-Korea, het redden van de overlevenden en het bestrijden van de zombies vreselijk dwars kan zitten.

Laat ik eerlijk zijn: naast de bovengenoemde mankementen is Jigeum Uri Hakgyoneun gewoon een leuke zombieserie. Soms neemt de serie zichzelf niet al te serieus en dat is maar goed ook. Het bloed en het gore druipt uit je televisie. Er is niet zuinig gedaan met de speciale effecten en make-up. Ook de actie en vecht- of vluchtscènes zien er fantastisch uit. De zombies zijn geloofwaardig en ook het dilemma waar de reddingswerkers en leerlingen mee worstelen komt goed naar voren.

Voor een serie die zeker vijf uur te lang duurde is een 6 alles wat ik eruit kan halen. Of er een tweede seizoen komt, en of ik dan ga kijken, is afwachten.