Invisible Heroes - Miniserie

Een zielloos verhaal over een intense en intrigerende periode.

Met het onderwerp is niets mis. Met de uitwerking wel. Een Finse diplomaat die tegen de achtergrond van de staatsgreep van Pinochet in Chili mensen redt. Het klinkt als een in de jaren zeventig afspelende versie van Schindler's List. Misschien is de vergelijking het probleem, maar deze Scandinavische productie komt om meerdere redenen niet in de buurt van het grote voorbeeld.

Invisible Heroes zit vol met matig acteerwerk. De spanning, de angst en de chaos uit die heftige tijd in Chili zijn nergens echt voelbaar. Zelfs niet als de hoeveelheid vluchtelingen in het huis van de Finse diplomaat Tapani Brotherus (Pelle Heikkilä, The Hunters) toeneemt. Zoveel verschillende mensen bij elkaar, vol met angst en wrok. Dat moet tot meer spanningen en frustratie geleid hebben dan in beeld gebracht wordt. Het is slechts een van de voorbeelden waardoor Invisible Heroes niet brengt wat het had kunnen brengen.



De miniserie gebruikt wel de juiste techniek om de jaren zeventig tot leven te brengen. De beelden, kleding en het geluid zorgen ervoor dat je als kijker terugkeert naar die periode. Helaas zorgt het geluid (zeker bij het praten van de personages) er mede voor dat de emoties van de personages niet goed overkomen. Het klinkt allemaal nogal dof en, ook door de acteurs zelf, nogal emotieloos. Emotieloos is toch het laatste wat je verwacht bij zo'n gespannen tijd. Zelfs een imposante scène van het voetbalstadion waarin heel veel mensen gevangen zitten, weet nauwelijks emotie op te roepen. Invisible Heroes blijft in alles een serie op afstand. Een kijkdoos ervaring.

De intentie is goed, maar Invisible Heroes mist teveel om echt goed te worden.

De intentie is goed, maar Invisible Heroes mist teveel om echt goed te worden. Het is meer een documentaire geworden. Personages en hun motivatie worden veel te weinig uitgewerkt. Zelfs de hoofdrolspelers zorgen er niet voor dat je als kijker in het verhaal gezogen wordt. De poging om het verschrikkelijke verhaal van de machtsovername door Pinochet met steun van de Amerikanen in beeld om te zetten, wordt wel gewaardeerd. Soms kent het zelfs momenten die emotioneel aanslaan, zoals de overvliegende helikopters en gevechtsvliegtuigen. Helaas worden de spannende momenten, zoals het verplaatsen van de vluchtelingen en het ophalen van een terrorist, over het algemeen veel te oppervlakkig vorm gegeven.



Invisible Heroes is niet geworden wat het gezien het verhaal had kunnen zijn. Als miniserie scoort het daarom een magere voldoende. Die voldoende heeft het vooral te danken aan het feit dat deze miniserie het durft om het kwakkelende beleid van Finland in deze periode aan de kaak te stellen. Neutraal blijven om de eigen handelsbelangen te dienen is pijnlijk om te zien. Het is helaas echter nog steeds aan de orde van de dag. Invisible Heroes geeft aandacht aan een verhaal dat anders nooit zo bekend zou zijn geweest. Een Finse en Zweedse diplomaat die het opnemen voor vluchtelingen die verjaagd zijn door een staatsgreep. Een staatsgreep die zelfs door hun thuisland oogluikend wordt toegestaan. Met dank aan deze miniserie zijn de onzichtbare helden toch enigszins zichtbaar. Alleen jammer dat het op dit matige niveau gebeurd.