Hunted - Seizoen 1

Ik zal het maar bekennen: dit is mijn twintigste recensie voor Mijnserie, maar voor het eerst denk ik bij een te bespreken serie op zijn VanGaals: 'Ben ik nou zo dom, of zijn zij zo slim?' Meteen in het begin al. We zien een aantal scènes die zich afspelen in Tanger: sex, een autorit, een nepaanslag, een achtervolging, een afspraak tussen een man en een vrouw, de man komt niet opdagen, de vrouw wel, iets wat ze beter niet had kunnen doen want ze wordt aangevallen en neergeschoten. Wat gebeurde er nou en wie was wie en waarom? Geen idee! Oké, later wordt het wel iets duidelijker, maar te vaak dacht ik tijdens het kijken: wie is dat nou weer en wat heeft die er mee te maken en uiteindelijk: wat heb ik daar mee te maken? En toch heb ik geboeid gekeken, eerlijk waar, het was vaak heel spannend, vooral de laatste aflevering. Ook werd er goed gespeeld. En de twee hoofdlijnen waren zo helder als wat.

Dus eerst maar eens de feiten en de twee hoofdlijnen van het verhaal. Ik heb gekeken naar de serie Hunted die bestaat uit acht afleveringen van ongeveer een uur, een serie uit 2012 alweer, bedacht en geschreven door Frank Spotnitz (X-Files). De productiemaatschappij van Hunted is E One, die samenwerkte met BBC 1, dus dat moet wel goed zijn (hoewel de BBC niet in zee wil met een tweede seizoen). Hunted is ,zoals inmiddels gebruikelijk, geregisseerd door diverse mensen (S.J. Clarkson e.a. ) en geproduceerd door Eliza Mellor.

De intro (titelsequentie) van iedere aflevering is vrij simpel: een van vorm veranderende zandloper waarin we fragmenten uit de serie zien. Vooral van de hoofdrolspeelster Sam Hunter (!), uitstekend gespeeld door Melissa George. In de eerste aflevering is Sam (na het bovenvermelde vermoeiende begin) een jaartje van haar à propos en oefent ze het lang onder water kunnen blijven met behulp van een zandloper. En zie, in de laatste aflevering kan ze dat goed gebruiken. Na het jaartje à propos begint het eigenlijke verhaal.

De hoofdlijnen van het verhaal zijn simpel. Sam werkt bij een schimmige organisatie, Byzantium, die klussen voor anderen uitvoert. Het is niet zo maar een organisatie, ze kunnen alles: spioneren, infiltreren, mensen bij bosjes doden, afluisteren, noem maar op. Het is geen overheidsinstantie, maar ze komen met alles weg, ze hebben dan ook machtige klanten zoals multinationals, die wereldheerschappij nastreven. Sam gaat undercover (onderwater!) bij een criminele zakenman genaamd Stephen Turner (zeer goed sinister en soms sentimenteel gespeeld door Stephen Campbell Moore). Turner woont samen met zijn watje-achtige zoon en zijn kleinzoon. Via die kleinzoon heeft Sam zich binnengewerkt, ze bouwt een mooie band met hem op. Het plot draait om het bezit van een dam, en dus water, in Pakistan, dus internationale verwikkelingen, spionage, moord en doodslag. Om het concreet te maken is er een koffertje dat Turner heeft en dat Sam voor haar baas moet zien te bemachtigen. Daar gaan de acht afleveringen over. Maar er is een tweede hoofdlijn. Iemand wil Sam dood hebben. Dat bleek al uit het begin. Sam krijgt af en toe in flitsen herinneringen uit haar jeugd door: een aanslag op haar moeder en een ontvoering van haarzelf. Dat heeft ermee te maken en dus moet Sam daar ook achteraan.

So far so good. Dat lijkt overzichtelijk, maar wat er vervolgens allemaal bijgehaald wordt maakt het verhaal ondoorgrondelijk. MI6 heeft ermee te maken, er is een mol in Sams organisatie en op het ministerie zijn ze ook al niet te vertrouwen. De politie is corrupt, het koffertje komt van een Hollander, Goebel, maar die is vermoord. Er verschijnen steeds nieuwe personen die er iets mee te maken hebben. Maar wat? Niemand is wie hij of zij lijkt. Om het over de verwikkelingen rond het koffertje maar niet te hebben. Acht uur gekeken en aan het eind wist ik nog niet wat er nou precies in Sams jeugd was gebeurd en waarom ze haar dood wilden hebben. En het einde ('een maand later') moet iemand me ook maar eens uitleggen. Ik werd er heel paranoïde van. Voor het slapen gaan keek ik onder mijn bed. 's Nachts maakte ik mijn vrouw wakker om te kijken of ze nog wel dezelfde was als degene met wie ik ging slapen.

Gemengde gevoelens dus. Mooi gemaakt, goed gespeeld, prima muziek, spannend, heldere verhaallijnen. Maar kapot gemaakt door een te ingewikkeld en vol scenario. Hadden de scenaristen maar wat meer aandacht besteed aan het uitwerken van de hoofdpersoon, zodat je je met haar kon identificeren. Sam Hunter, een mooie meid en ze kan goed vechten, maar ik kon me niet inleven, ze interesseerde me eigenlijk geen bal.