Himmelsdalen - Seizoen 1

De televisieserie is geïnspireerd op het boek Himmelsdalen (The Devil's Sanctuary/ Hemeldal in het Nederlands) van Marie Hermanson uit 2011. In dat boek gaat het verhaal over tweelingbroers. De televisieserie maakt daar tweelingzussen van, Siri en Helena (beide gespeeld door Josefin Asplund, Vikings).

Het uitgangspunt van het verhaal is – hoewel ongeloofwaardig – interessant voor een spannende thriller. Siri is een gevaarlijke psychopaat die in het experimenteel sanatorium Himmelsdalen behandeld wordt. De genoemde locatie ligt in de bergen in Italië. De plek wordt goed bewaakt en is door haar geïsoleerde ligging goed beschermd. Er is binnen de muren van het experiment veel ruimte voor de manipulatieve, gevaarlijke inwoners. Daardoor kan Siri haar tweelingzus Helena uitnodigen voor een bezoek. Hoewel ze dat in eerste instantie niet wil trekt de uitzichtloosheid in haar eigen leven Helena toch over de streep om de uitnodiging te accepteren.

Op papier klinkt Himmelsdalen best spannend. In de praktijk is het een flinke tegenvaller.

Eenmaal in het sanatorium aangekomen weet Siri van plek te wisselen met Helena. Helena beseft al snel dat ze met de gevaarlijke psychopaten om haar heen moet zien te dealen. Bovendien wordt ze ermee geconfronteerd dat Siri manipulatiever is dan Helena al dacht. Helena probeert aan de behandelend artsen duidelijk te maken dat zij slachtoffer is van Siri. Helaas helpt niks om haar verhaal te verifiëren. Zo komt Helena in een gevaarlijke wereld vol met psychopaten terecht. Een aantal van hen hebben verschillende redenen om iets van Siri te willen. Dat maakt het allemaal nog net even gevaarlijker.

Op papier klinkt Himmelsdalen best spannend. In de praktijk is het een flinke tegenvaller. Deels komt dit door de tegenvallende prestaties van de acteurs. Jammer genoeg heeft Josefin daar zelf een prominente rol in. Het komt allemaal wat houterig over. Mogelijk komt dit omdat de televisieserie Engelstalig is en dit niet haar eigen taal is. Bovendien is dit de eerste keer dat ze de prominente hoofdrol moet spelen. Helaas zie je dit middelmatige spel bij meer acteurs. Wat mogelijk een rol speelt is dat de acteurs van over de hele wereld bij elkaar zijn getrommeld en dat daardoor de onderlinge chemie ontbreekt. Zelfs een gerenommeerde acteur als Will Melor (onder andere No Offence en Broadchurch) ontkomt niet aan de malaise. Ook aan de kant van de psychiaters is het spel over het algemeen niet hoogstaand. Gezien de algehele misère speelt het script ook een belangrijke rol in de mindere prestaties.

Het probleem is daarnaast dat het verhaal bijna alle clichés bij elkaar weet te sprokkelen die dit genre groot hebben gemaakt. Je isoleert een groep mensen en brengt ze in een gevaarlijke situatie. Je zorgt ervoor dat iedereen onbetrouwbaar is, maar enigszins betrouwbaar lijkt. Het einde van dit eerste seizoen is zo toevallig en zo vaak gebruikt in andere films en series dat het eigenlijk niet meer kan. Het enige doel is om de kijker warm te maken voor een volgend seizoen. Wat mij betreft had een afrondende aflevering volstaan voor deze serie.



Is er dan niet positiefs te vertellen? Toch wel. Felix Garcia Guyer (The Spanish Princess) weet in zijn rol als Raymond een overtuigende psychopaat neer te zetten. Zijn indringende blik en grote ogen helpen hem daarbij. De scène met de hond vergeven we hem, want dat komt door de zwakte van de schrijvers. De rol van Dr. Silva wordt door Philip Arditti (Son) met het verstrijken van de tijd steeds beter neergezet. Ook Richard Brake (The Royals) weet in zijn rol van Carol een prima crimineel neer te zetten.

Himmelsdalen had zoveel beter kunnen zijn. Alleen al door veel meer te spelen met de psychische kant van de opgesloten criminelen. Als de televisieserie veel meer met suggestie had gewerkt in plaats van een clichématig verhaal had dit een topper kunnen zijn in het genre van psychologische thrillers. Met deze uitwerking voldoet Himmelsdalen echter niet aan beide termen (psychologisch en thriller).