Hemlock Grove – Seizoen 2

Sommige monsters hoeven geen monsters te zijn om mij de stuipen op het lijf te jagen. Sommige monsters, en dan denk ik aan Shelley (Nicole Boivin), zijn zachtaardig, lief en vol met empathie. Maar andere monsters, zoals Dr. Pryce (Joel de la Fuente, Law & Order: Special Victims Unit), zijn demonen verpakt in een menselijk uiterlijk met menselijk bloed. Dr. Pryce is de moderne variant op Dr. Mengele. Hij zegt het uit wetenschap en menselijke redenen te doen, maar de experimenten die deze man uitvoert zijn gruwelijk en onmenselijk. Geef mij maar een Upir of Vargulf boven deze wetenschapper, dan weet je tenminste wat je hebt.

Het tweede seizoen had een paar prachtige posters met daarop “Even Demons have Demons”, dat begin was dus al goed. Het voedde mijn nieuwsgierigheid en ik kon niet wachten tot het 11 juli was. Maar zoals ik al in mijn recensie van het eerste seizoen: Hemlock Grove is of heel erg goed en ik zie het niet of Hemlock Grove is gewoon slecht en daardoor een zogenaamd stiekem pleziertje. Ik ga na het einde van het tweede seizoen voor de laatste. Hoewel het acteerwerk van Janssen, Skarsgård, Loboiron en Scott uitmuntend is, blijven er te veel karakters achter in hun spel en omgang met het verhaal. Het is ook niet eenvoudig om volslagen onzin geloofwaardig uit je mond te laten komen.

De speciale effecten zijn uitmuntend, maar de vechtscènes blijven ver achter. Ik denk dat dat te maken heeft met een slechte choreografie, anders kan ik het niet verklaren. Het verhaal zwabbert alle kanten op, om aan het eind één geheel te gaan vormen. Geduld is bij Hemlock Grove dus een schone zaak. En tot vlak aan het einde wordt dat geduld ook beloond om een halve seconde voor tijd teniet te worden gedaan. Dat is absoluut een gemiste kans op een anderzijds spannend einde en redelijke cliffhanger. Ik denk dan ook dat een derde seizoen niet kan uitblijven.

Is Hemlock Grove dan slecht? Nee, zeker niet. Maar ontzettend goed is het ook niet. Ze proberen het wel en bovengenoemde acteurs trekken alle registers open om er iets geslaagds van te maken, maar het verhaal dat is bij mij de bottleneck. Zoals eerder geschreven, het verhaal zwabbert alle kanten op. Soms is dat niet erg en wordt je daardoor telkens op het verkeerde been gezet. In dit geval stoort het mij enorm. “Make up your mind” riep ik dan in wanhoop naar de televisie, maar ja die hoort mij niet en geeft helaas ook geen antwoord terug. Het einde is dan gelukkig wel samenhangend en geeft wat antwoorden op prangende vragen. Maar net als je denkt “Oké, dit is prima in elkaar gezet”, komt die laatste minuut, die het allemaal in het belachelijke trekt. Jammer, gemiste kans maar ik hoop toch stiekem op een derde seizoen, want soms kan heel slecht heel goed zijn.

6.5 punten omdat ze het op het laatst een beetje zelf hebben verprutst, en daarbij doel ik niet op de zangtalenten van Janssen.