7
Mandy Gelling-Potharst geeft "Haven - Seizoen 5 (Eerste deel)" een 7.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 2 januari 2015.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Haven - Seizoen 5 (Eerste deel)
Daar zat ik dan op de bank met een kopje thee om één van mijn favoriete series te gaan zien, Haven. Waarschijnlijk het laatste seizoen dat extra lang is. Ze hebben het vijfde seizoen opgedeeld in twee delen. Het eerste deel begon op 11 september 2014 en het tweede deel zal waarschijnlijk pas in het najaar van 2015 worden uitgezonden. Hadden ze het dan niet beter seizoen vijf en zes kunnen noemen? Waarschijnlijk wel, maar goed: het vijfde seizoen deel A.
De eerste zes afleveringen zijn niet om over naar huis te schrijven. Na de zegen op William gaat het volledig verkeerd met Audrey en Jennifer. Daardoor slaat de overwinning snel om in verdriet. Audrey is niet meer wie ze was, Mara heeft Audrey’s lichaam overgenomen en is naarstig opzoek naar een weg terug voor William. Enfin, om een lang verhaal kort te maken Haven is zwaar in de problemen door deze veranderingen. En hoe krijgen we de zachtaardige probleemoplosser Audrey weer terug?
Zoals alles in Haven gaat dat niet zonder slag of stoot. Als er dan ook nog een CDC agente Dr. Charlotte Cross (Laura Mennell, Alphas) opduikt is de chaos in Haven compleet. De één is de ander niet meer en visa versa. Helaas voelen deze afleveringen als opvulmiddelen. Hoe kunnen we het zo lang mogelijk rekken, we moeten per slot van rekening 26 aflevering vol maken. Seizoen 5A had het ook makkelijk kunnen doen met de helft aan afleveringen. Helaas zorgen die ‘extra’ afleveringen ervoor dat je Haven minder leuk gaat vinden.
De spanning is er dan ook bijna af als ze weer eenmaal op de goede weg zijn ingeslagen en Haven proberen te redden van de problemen. Of als ze Audrey proberen te bevrijden. Mara wordt op een gegeven moment zo irritant dat je roept: “Nu weet ik het wel, Mara is een naar, vervelend, leugenachtig, manipulatief kreng.” Er zit ook geen verdere diepgang meer in de hoofdkarakters. Zelfs Vince en Dave dragen niet meer echt bij tot een oplossing, ze lopen eerder in de weg. Zoals gezegd gaat het, gelukkig voor mij als kijker, vanaf de zevende aflevering weer een stuk beter.
De problemen lijken alleen maar erger te worden voor Duke, Nathan, Audrey en Dwight, maar hulp is kennelijk dichterbij dan ze dachten. En dan in de twee laatste afleveringen krijgt het verhaal een vreemde draai. Cross is niet wie we dachten dat ze was en Mara blijkt nog meer een kreng te zijn dan we al dachten. De voorlopig laatste aflevering laat ons achter met meer problemen dan Haven lief is en een cliffhanger waarvan ik me afvraag of ik mij dat volgend jaar herfst nog kan herinneren. Maar wie dan leeft, wie dan zorgt, ook in Haven.
Zeven punten omdat naar andermans fictieve problemen kijken toch nog altijd leuker is dan aan je eigen problemen denken.
De eerste zes afleveringen zijn niet om over naar huis te schrijven. Na de zegen op William gaat het volledig verkeerd met Audrey en Jennifer. Daardoor slaat de overwinning snel om in verdriet. Audrey is niet meer wie ze was, Mara heeft Audrey’s lichaam overgenomen en is naarstig opzoek naar een weg terug voor William. Enfin, om een lang verhaal kort te maken Haven is zwaar in de problemen door deze veranderingen. En hoe krijgen we de zachtaardige probleemoplosser Audrey weer terug?
Zoals alles in Haven gaat dat niet zonder slag of stoot. Als er dan ook nog een CDC agente Dr. Charlotte Cross (Laura Mennell, Alphas) opduikt is de chaos in Haven compleet. De één is de ander niet meer en visa versa. Helaas voelen deze afleveringen als opvulmiddelen. Hoe kunnen we het zo lang mogelijk rekken, we moeten per slot van rekening 26 aflevering vol maken. Seizoen 5A had het ook makkelijk kunnen doen met de helft aan afleveringen. Helaas zorgen die ‘extra’ afleveringen ervoor dat je Haven minder leuk gaat vinden.
De spanning is er dan ook bijna af als ze weer eenmaal op de goede weg zijn ingeslagen en Haven proberen te redden van de problemen. Of als ze Audrey proberen te bevrijden. Mara wordt op een gegeven moment zo irritant dat je roept: “Nu weet ik het wel, Mara is een naar, vervelend, leugenachtig, manipulatief kreng.” Er zit ook geen verdere diepgang meer in de hoofdkarakters. Zelfs Vince en Dave dragen niet meer echt bij tot een oplossing, ze lopen eerder in de weg. Zoals gezegd gaat het, gelukkig voor mij als kijker, vanaf de zevende aflevering weer een stuk beter.
De problemen lijken alleen maar erger te worden voor Duke, Nathan, Audrey en Dwight, maar hulp is kennelijk dichterbij dan ze dachten. En dan in de twee laatste afleveringen krijgt het verhaal een vreemde draai. Cross is niet wie we dachten dat ze was en Mara blijkt nog meer een kreng te zijn dan we al dachten. De voorlopig laatste aflevering laat ons achter met meer problemen dan Haven lief is en een cliffhanger waarvan ik me afvraag of ik mij dat volgend jaar herfst nog kan herinneren. Maar wie dan leeft, wie dan zorgt, ook in Haven.
Zeven punten omdat naar andermans fictieve problemen kijken toch nog altijd leuker is dan aan je eigen problemen denken.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (4)