Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Happy Valley - Seizoen 1
Het behoeft geen verdere explanatie als gezegd wordt dat Britse series vaak een rauwheid hebben die Amerikaanse series vaak missen. Dat wordt dan ook vaak als kritiek aangedragen wanneer iemand ten faveure is van een Britse serie. Of dat terecht is? Niet altijd, natuurlijk, maar series als Broadchurch en nu weer Happy Valley komen dicht in de buurt als je dat standpunt wil verdedigen. Met Happy Valley is het een en ander mis, maar de serie trekt de kijker naar binnen en is, ondanks de minpunten, onverminderd boeiend. Kortom, dit is een serie die je gezien moet hebben.
De serie gaat over politieagente Catherine Cawood (Sarah Lancashire, Last Tango in Halifax), een sterke vrouw die nog steeds rouwt om de dood van haar dochter. Haar dochter liet zich in met het verkeerde publiek en de man die zij verantwoordelijk acht voor haar dood komt binnenkort weer vrij. Catherine raakt geobsedeerd door deze Tommy Lee Royce (James Norton, Death Comes to Pemberley) en moet en zal hem voor het gerecht brengen. Ondertussen wordt de dochter van een zakenman ontvoerd en is Catherine ook actief met deze zaak bezig. De zaak lijkt steeds uitzichtlozer te worden en de ontvoerders deinzen er niet voor terug om tot het uiterste te gaan. De vraag is dus of het Catherine lukt deze personen voor het gerecht te brengen en erin slaagt om Tommy Lee Royce zijn verdiende loon te geven?
Vorig jaar november begon het filmen in Calderdale en de serie dankt haar naam aan hoe lokale politie Calderdale noemen: zij noemen het Happy Valley door de drugsproblemen waar de streek mee kampt. Niettemin is Happy Valley een kijkcijferhit geweest voor de BBC. Gemiddeld keken 7,2 miljoen Britten naar de serie en net als Broadchurch hield deze serie het Verenigd Koninkrijk in haar greep. En daar was niet iedereen blij mee. Criticasters vinden dat de serie bij tijd en wijle te gewelddadig is en de BBC kreeg dan ook klachten van kijkers binnen over het geweld dat zij excessief vonden.
Laat dat je niet afschrikken, want schrijfster en bedenker Sally Wainwright levert een product af dat spannend is, boeiend en de kijker regelmatig op het puntje van zijn of haar lievelingsstoel (of bank) laat zitten. Bovenal is dit een erg sterk geacteerde serie met een glansrol voor Sarah Lancashire. Mevrouw Lancashire zou weleens de nodige Britse televisieprijzen (en zeker nominaties) tegemoet kunnen zien. Zij zet Catherine neer als een sterke vrouw die getekend is door het leven. Catherine probeert zich staande te houden in een gemeenschap die destructief is en in een familiesituatie die niet bepaald rooskleurig is. De verwijten vliegen heen en weer en probeer dan maar je rug recht te houden in een wereld die jouw niet goedgezind lijkt.
Vooral hoe de ontvoering wordt opgezet laat zien hoe wanhopig mensen kunnen worden wanneer zij met hun rug tegen de muur staan. Happy Valley stelt de kijker dan ook vragen over moraliteit. Wat is goed en wat is slecht? Als jou onrecht wordt aangedaan, is het dan 'oké' om een ander nog groter onrecht aan te doen? Dat zijn vragen die vallen in een grijs gebied. Vooral de eerste drie afleveringen laten de kijker dan ook in de ene na de andere verbazing vallen en je afvragen hoe iemand zulke beslissingen kan nemen. Happy Valley laat je ook onbegrip voelen en sympathiseren met degenen wie onrecht aangedaan wordt. Daarin slaagt de serie dan ook zeker in haar opzet.
Zijn er dan geen punten van kritiek? Jazeker, die zijn er. Tommy Lee Royce is wel heel eendimensionaal. Zijn beweegredenen worden nooit duidelijk en de jongeman is een slechterik omdat het script nou eenmaal een slechterik nodig heeft. Het personage kent maar één eigenschap en dat is slecht zijn. En zodoende haalt hij het bloed onder je nagels vandaan en wil je de televisie instappen en hem wurgen. Wat ook de bedoeling is bij een boef, maar dit personage had wel wat genuanceerder belicht mogen worden. De poging om Tommy vanaf de vierde aflevering wat menselijker te maken is dan ook aan dove oren en blinde ogen besteed. De ontvoerders gaan ook behoorlijk onbedachtzaam te werk en wat zij uitspoken is zeker niet altijd even logisch.
Vooral de laatste drie afleveringen kenmerken zich in wat minder logische keuzes. Daar zie je duidelijk dat Wainwright een beetje doorslaat en dat is jammer. De eerdere spanning wordt dan vervangen voor meer rechttoe rechtaan werk. Vanaf de vierde aflevering is er ook veel meer aan te merken op de serie, maar in haar geheel valt het voordeel toch positief uit. In zes afleveringen wordt een verhaal verteld die de kijker in haar greep houdt en je benieuwd maakt naar elke volgende aflevering. Het aantal afleveringen is dan ook precies goed. Gaat dat zien, gaat dat zien!
Volg Happy ValleyDe serie gaat over politieagente Catherine Cawood (Sarah Lancashire, Last Tango in Halifax), een sterke vrouw die nog steeds rouwt om de dood van haar dochter. Haar dochter liet zich in met het verkeerde publiek en de man die zij verantwoordelijk acht voor haar dood komt binnenkort weer vrij. Catherine raakt geobsedeerd door deze Tommy Lee Royce (James Norton, Death Comes to Pemberley) en moet en zal hem voor het gerecht brengen. Ondertussen wordt de dochter van een zakenman ontvoerd en is Catherine ook actief met deze zaak bezig. De zaak lijkt steeds uitzichtlozer te worden en de ontvoerders deinzen er niet voor terug om tot het uiterste te gaan. De vraag is dus of het Catherine lukt deze personen voor het gerecht te brengen en erin slaagt om Tommy Lee Royce zijn verdiende loon te geven?
Vorig jaar november begon het filmen in Calderdale en de serie dankt haar naam aan hoe lokale politie Calderdale noemen: zij noemen het Happy Valley door de drugsproblemen waar de streek mee kampt. Niettemin is Happy Valley een kijkcijferhit geweest voor de BBC. Gemiddeld keken 7,2 miljoen Britten naar de serie en net als Broadchurch hield deze serie het Verenigd Koninkrijk in haar greep. En daar was niet iedereen blij mee. Criticasters vinden dat de serie bij tijd en wijle te gewelddadig is en de BBC kreeg dan ook klachten van kijkers binnen over het geweld dat zij excessief vonden.
Laat dat je niet afschrikken, want schrijfster en bedenker Sally Wainwright levert een product af dat spannend is, boeiend en de kijker regelmatig op het puntje van zijn of haar lievelingsstoel (of bank) laat zitten. Bovenal is dit een erg sterk geacteerde serie met een glansrol voor Sarah Lancashire. Mevrouw Lancashire zou weleens de nodige Britse televisieprijzen (en zeker nominaties) tegemoet kunnen zien. Zij zet Catherine neer als een sterke vrouw die getekend is door het leven. Catherine probeert zich staande te houden in een gemeenschap die destructief is en in een familiesituatie die niet bepaald rooskleurig is. De verwijten vliegen heen en weer en probeer dan maar je rug recht te houden in een wereld die jouw niet goedgezind lijkt.
Vooral hoe de ontvoering wordt opgezet laat zien hoe wanhopig mensen kunnen worden wanneer zij met hun rug tegen de muur staan. Happy Valley stelt de kijker dan ook vragen over moraliteit. Wat is goed en wat is slecht? Als jou onrecht wordt aangedaan, is het dan 'oké' om een ander nog groter onrecht aan te doen? Dat zijn vragen die vallen in een grijs gebied. Vooral de eerste drie afleveringen laten de kijker dan ook in de ene na de andere verbazing vallen en je afvragen hoe iemand zulke beslissingen kan nemen. Happy Valley laat je ook onbegrip voelen en sympathiseren met degenen wie onrecht aangedaan wordt. Daarin slaagt de serie dan ook zeker in haar opzet.
Zijn er dan geen punten van kritiek? Jazeker, die zijn er. Tommy Lee Royce is wel heel eendimensionaal. Zijn beweegredenen worden nooit duidelijk en de jongeman is een slechterik omdat het script nou eenmaal een slechterik nodig heeft. Het personage kent maar één eigenschap en dat is slecht zijn. En zodoende haalt hij het bloed onder je nagels vandaan en wil je de televisie instappen en hem wurgen. Wat ook de bedoeling is bij een boef, maar dit personage had wel wat genuanceerder belicht mogen worden. De poging om Tommy vanaf de vierde aflevering wat menselijker te maken is dan ook aan dove oren en blinde ogen besteed. De ontvoerders gaan ook behoorlijk onbedachtzaam te werk en wat zij uitspoken is zeker niet altijd even logisch.
Vooral de laatste drie afleveringen kenmerken zich in wat minder logische keuzes. Daar zie je duidelijk dat Wainwright een beetje doorslaat en dat is jammer. De eerdere spanning wordt dan vervangen voor meer rechttoe rechtaan werk. Vanaf de vierde aflevering is er ook veel meer aan te merken op de serie, maar in haar geheel valt het voordeel toch positief uit. In zes afleveringen wordt een verhaal verteld die de kijker in haar greep houdt en je benieuwd maakt naar elke volgende aflevering. Het aantal afleveringen is dan ook precies goed. Gaat dat zien, gaat dat zien!
Reacties (1)