Grace is in alles een typische Britse misdaadserie.Grace is de televisieserie waarin elke titel van een aflevering het woord dead (dood) bevat. Het is een woordgrapje maar maakt goed duidelijk waar deze misdaadserie voor staat. Grace is al drie seizoenen lang genieten van een typische en gedegen Britse misdaadserie. Dat is positief en negatief tegelijk. Het is positief omdat de serie alle klassieke facetten van een goede Britse serie bevat. Denk aan mooie beeldvoering, sterk acteerwerk en verhalen waarin goed nagedacht is over de opbouw. Het is tegelijk ook negatief omdat het alle typische kenmerken van een Britste politieserie in zich heeft. Een detective met een trauma, Grace (John Simm, Strangers) is een lastige klant voor zijn baas en daarnaast ook nog eens behoorlijk eigenzinnig. Dat hebben we natuurlijk vaker gezien. Het maakt de serie enigszins voorspelbaar.
Dit seizoen zijn er drie afgeronde zaken in drie afleveringen van ongeveer anderhalf uur. Het ene verhaal zal wat meer aanspreken dan het ander. In de basis zitten alle drie de verhalen goed in elkaar. Wat vooral opvalt is dat Grace geen beroep meer doet op andere krachten dan het normale speurwerk. Degenen die eerdere seizoenen gezien hebben van deze serie weten wat ik bedoel. Gevolg is wel dat de verhaallijnen een van de opzienbarende en eigenzinnige kanten verliest. Daardoor wordt Grace toch iets meer standaard dan hiervoor. Gelukkig weet hij, samen met zijn team, nog steeds zijn leidinggevende te irriteren. Zeker in de eerste aflevering is dat een issue.
Voor speurneuzen die echt eens wat anders willen is Grace helaas niet het antwoord.
Dat het privéleven een belangrijke rol speelt zal elke rechtgeaarde misdaadseriefan ook van andere series herkennen. Grace's vrouw Sandy (Clare Calbraith, Unforgotten) wordt al jaren vermist. Ze verdween plotseling compleet van de radar. Na een intense en vergeefse speurtocht besluit Grace haar nu dood te laten verklaren. Zo kan hij zijn relatie met Cleo (Zoë Tapper, Liar) verder uitbouwen. Op een cruciaal moment in zijn leven wordt het Grace echter duidelijk dat er mogelijk toch een oude geest opduikt. Dat is overigens niet zijn collega Glenn Branson (Richie Campbell, Top Boy). Glenn trekt door privéproblemen met zijn vrouw bij Grace in. Het levert wat frictie op tussen beide mannen omdat hun levensstijl niet bepaald op elkaar afgestemd is.
Grace is een goede maar ook enigszins voorspelbare misdaadserie geworden. Als liefhebber van Britse televisieseries kan ik er nog steeds volop van genieten. Er is namelijk helemaal niks mis met de geleverde kwaliteit. Spanning zit er ook meer dan voldoende in. Voor speurneuzen die echt eens wat anders willen is Grace helaas niet het antwoord. Daarvoor volgt het teveel het standaard stramien.
Over de auteur, Ron Schoonwater
Na jaren zijn schrijftalent te hebben gebruikt voor muziekrecensies werd het tijd de overstap te maken naar het schrijven over zijn andere grote passie. Films en, de laatste jaren vooral, TV series. Hoewel het altijd leuk is om te vertellen dat je (vooral) van kwaliteit series houdt uit bijvoorbeeld Groot Brittannië en Scandinavië is hij ook fan van Amerikaanse series in de breedste zin van het woord. TV series zijn dan ook een afspiegeling van het leven. Humoristisch, spannend, serieus, verdrietig, spectaculair, dramatisch, ongelooflijk, mooi & soms slechts ter vermaak en afleiding.
