Leuk?
6
0
Bekijk stemmen
Gomorra - Seizoen 2 (DVD)
Op zoek naar de wereld van de Italiaanse Maffia? Grauw, rauw én realistisch? Dan zit je bij Gomorra goed. De serie is gebaseerd op de gelijknamige bestseller van Roberto Saviano. De film uit 2008 was al een groot succes net als het eerste seizoen van de serie. Laten we hopen dat seizoen twee net zo knalt als zijn voorgangers.
In het tweede seizoen van Gomorra wordt de draad direct opgepakt waar het eerste seizoen eindigde. Ciro ‘De Onsterfelijke’ Di Marzio (Marco D'Amore, A Quiet Life) slaat de handen ineen met zijn vroegere rivaal Salvador Conte (Marco Palvetti, Il Grande Sogno). Hij vormt een eigen alliantie met zowel bekende als onbekende gezichten binnen de drugswereld in Napels. Deze nieuwe alliantie zorgt voor het ontstaan van een nieuwe orde. Er is geen respect meer voor de ouderen. Alles verandert in Napels. Terwijl de Savastano’s er niet meer toe lijken te doen -zowel Pietro (Fortunato Cerlino, Inferno) als Genny (Salvatore Esposito, Jeeg Robot) hebben hun macht verloren- groeit Ciro in aanzien. Er wordt samengewerkt, gemanipuleerd en uitgeschakeld, ongeacht wat er op het spel staat en tot het bittere eind.
Gomorra is met name zo sterk omdat de serie ontzettend realistisch overkomt. Dit is hoe je je de Italiaanse Maffia voorstelt. Hoe drugshandel in elkaar steekt. Je gelooft dat het er werkelijk zo aan toe gaat. Een wereld vol bedrog waar een flinke dosis rauw geweld niet mag ontbreken en tegelijkertijd een deprimerende wereld waar je de ene dag nog dé man bent en de andere dag flinters hoop tussen je vingers door glippen.
De personages zijn allesbehalve sympathiek. Ze zijn straatratten eerste klas, en laat dat ze nou net zo menselijk en geloofwaardig maken. Daarnaast is het ontzettend knap hoe de niet zo frisse wijken gevisualiseerd worden. De meest ongure stukken zien er prachtig uit. Al die lelijkheid bij elkaar… het is haast kunstzinnig.
Het acteerwerk van voornamelijk acteur Marco D'Amore, die de rol van Ciro vertolkt, is fantastisch. Hoe hij opgaat in het gevecht tegen Pietro, Genny en Conte is gruwelijk. Ieder probeert op zijn eigen manier grip te houden op de situatie terwijl Ciro ondertussen ook nog worstelt met een paar andere demonen. De strijd gaat vierentwintig uur per dag door. Het tweede seizoen staat wederom sterk in zijn schoenen met goede twists en huiveringwekkende gebeurtenissen - tot aan het misselijkmakende toe - maar tussendoor worden ook al lijntjes uitgehangen voor de komende seizoenen. Hierbij denk ik vooral even aan de keiharde Patritzia (Cristiana Dell'Anna, Moths), waar we hopelijk nog veel meer van gaan zien. Gomorra is nog lang niet voorbij.
Ondanks het feit dat het tweede seizoen van Gomorra duidelijk weet te overtuigen heeft het ergens wel zijn charme van het eerste seizoen verloren. Het nieuwe is er af, maar dat is niet erg. We kennen de personages, zien hun strijd, leven mee en gaan zelfs helemaal op in hun naargeestige wereld.
Stoppen met kijken? Dat zit er absoluut niet in. Het tweede seizoen zet de toon door die in het eerste seizoen al is gezet. Rauw, realistisch… een ruwe parel met een duister randje. Kort gezegd toont het tweede seizoen van Gomorra een bloederig toneel met een verrassende uitkomst. En, laat ik daar nou net van houden.
Volg Gomorra (2014)In het tweede seizoen van Gomorra wordt de draad direct opgepakt waar het eerste seizoen eindigde. Ciro ‘De Onsterfelijke’ Di Marzio (Marco D'Amore, A Quiet Life) slaat de handen ineen met zijn vroegere rivaal Salvador Conte (Marco Palvetti, Il Grande Sogno). Hij vormt een eigen alliantie met zowel bekende als onbekende gezichten binnen de drugswereld in Napels. Deze nieuwe alliantie zorgt voor het ontstaan van een nieuwe orde. Er is geen respect meer voor de ouderen. Alles verandert in Napels. Terwijl de Savastano’s er niet meer toe lijken te doen -zowel Pietro (Fortunato Cerlino, Inferno) als Genny (Salvatore Esposito, Jeeg Robot) hebben hun macht verloren- groeit Ciro in aanzien. Er wordt samengewerkt, gemanipuleerd en uitgeschakeld, ongeacht wat er op het spel staat en tot het bittere eind.
Gomorra is met name zo sterk omdat de serie ontzettend realistisch overkomt. Dit is hoe je je de Italiaanse Maffia voorstelt. Hoe drugshandel in elkaar steekt. Je gelooft dat het er werkelijk zo aan toe gaat. Een wereld vol bedrog waar een flinke dosis rauw geweld niet mag ontbreken en tegelijkertijd een deprimerende wereld waar je de ene dag nog dé man bent en de andere dag flinters hoop tussen je vingers door glippen.
De personages zijn allesbehalve sympathiek. Ze zijn straatratten eerste klas, en laat dat ze nou net zo menselijk en geloofwaardig maken. Daarnaast is het ontzettend knap hoe de niet zo frisse wijken gevisualiseerd worden. De meest ongure stukken zien er prachtig uit. Al die lelijkheid bij elkaar… het is haast kunstzinnig.
Het acteerwerk van voornamelijk acteur Marco D'Amore, die de rol van Ciro vertolkt, is fantastisch. Hoe hij opgaat in het gevecht tegen Pietro, Genny en Conte is gruwelijk. Ieder probeert op zijn eigen manier grip te houden op de situatie terwijl Ciro ondertussen ook nog worstelt met een paar andere demonen. De strijd gaat vierentwintig uur per dag door. Het tweede seizoen staat wederom sterk in zijn schoenen met goede twists en huiveringwekkende gebeurtenissen - tot aan het misselijkmakende toe - maar tussendoor worden ook al lijntjes uitgehangen voor de komende seizoenen. Hierbij denk ik vooral even aan de keiharde Patritzia (Cristiana Dell'Anna, Moths), waar we hopelijk nog veel meer van gaan zien. Gomorra is nog lang niet voorbij.
Ondanks het feit dat het tweede seizoen van Gomorra duidelijk weet te overtuigen heeft het ergens wel zijn charme van het eerste seizoen verloren. Het nieuwe is er af, maar dat is niet erg. We kennen de personages, zien hun strijd, leven mee en gaan zelfs helemaal op in hun naargeestige wereld.
Stoppen met kijken? Dat zit er absoluut niet in. Het tweede seizoen zet de toon door die in het eerste seizoen al is gezet. Rauw, realistisch… een ruwe parel met een duister randje. Kort gezegd toont het tweede seizoen van Gomorra een bloederig toneel met een verrassende uitkomst. En, laat ik daar nou net van houden.
Reacties (0)