Girlboss - Eerste aflevering

Ik heb het boek heel vaak in de winkels zien liggen: Girlboss, geschreven door Sophia Amoruso. Een autobiografie over een jongvolwassen vrouw, die half werkloos en zo goed als blut een eBay-bedrijf op richt waarmee ze miljoenen verdient. Natuurlijk is het een heel sterk verhaal, maar ik raakte nooit overtuigd om het boek te kopen. Een tijd geleden achtervolgde me deze titel alweer, al ging het dit keer niet om het boek. Het boek zou gemaakt worden tot televisieserie. Dus ik kroop 21 april achter mijn televisie, ik startte Netflix en ik liet me verrassen.

Was ik gelijk verkocht? Nee, absoluut niet. Ben ik verder gaan kijken? Ja dat wel. Maar ben ik enthousiast? Nee totaal niet.

Toen ik begon met de eerste aflevering, wist ik eigenlijk nog vrij weinig van het verhaal. Ik zag een antiheldin. Een vrouw die negatief en sarcastisch is over en tegen de wereld om haar heen. Een meisje dat klaagt over het volwassen zijn, blut is en daarom dingen steelt en eigenlijk geen dromen of doelen heeft in haar leven. Maar hoe cliché ook, er gebeurt één ding en er gaat een wereld voor haar open. Niet zonder slag of stoot natuurlijk, maar haar wereld draait wel.


Sophia koopt namelijk een vintage jasje voor een paar dollars en besluit er iets mee te doen. Ze maakt zichzelf op, ze maakt een mooie foto van haarzelf met het jasje aan en gooit het in de verkoop op eBay. Zodra ze ziet dat de biedingen vrij hoog op lopen weet ze het zeker, ze gaat vintage kleding online verkopen. Dat is een snelle samenvatting van de eerste aflevering en meer heb ik er niet over te zeggen. Was ik gelijk verkocht? Nee, absoluut niet. Ben ik verder gaan kijken? Ja, dat wel. Maar ben ik enthousiast? Nee, totaal niet.

Waarom is Girlboss het niet voor mij? Sophia wordt gespeeld door Britt Robertson (Tomorrowland) en ook al vind ik het personage vreselijk, ik moet toegeven dat Robertson haar perfect weergeeft. Ze zet de perfecte millennial neer; onbeleefd, lui en roekeloos. En dat zijn nu net de kenmerken van millennials die ik vreselijk vind. Daarom is het moeilijk om haar te waarderen. Ik denk dat er weinig vrouwen zijn die zichzelf kunnen identificeren met haar en daarom werkt het voor mij niet.

Toch hulde voor Netflix en haar original series. Ik vind het fantastisch dat Netflix zoveel ruimte biedt aan verschillende soorten series en genres. Ik ben echter niet de juiste persoon voor dit soort series. Ik irriteer me aan de hoofdpersoon, ik houd niet van korte televisieseries en het blijft allemaal zo oppervlakkig. Na de eerste aflevering heb ik geprobeerd verder te kijken, omdat ik wilde weten waar het heen ging. Maar ik ben na aflevering vier toch maar gestopt. Ik vond het tijdverspilling van mijn tegenwoordig schaarse seriemomentjes. Ik hoopte dat het enorm leuk en inspirerend zou zijn, maar ik geloof er gewoon niet zo in. Sorry kijkers, sorry fans van Girlboss en Nasty Gal. Het blijkt dat ik toch een Good Gal ben.