Leuk?
10
0
Bekijk stemmen
Fargo - Seizoen 3
Nog niet zo lang geleden werd het idee om van de cultfilm ‘Fargo’ een serie te maken onthaald als een van de slechtste ideeën in de afgelopen decennia. De meeste fans van de film stelden dat het onmogelijk zou zijn om de sfeer uit Fargo te implementeren in een serie, die ook nog eens door een andere regisseur gemaakt zou worden. Toen bekend werd dat de Coen-broers (de regisseurs van Fargo en andere briljante klassiekers als The Big Lebowski en No Country for Old Men) als uitvoerend producenten bij de serie betrokken zouden worden, nam de hoon weer wat af. Toen het eerste seizoen van de serie verscheen, veroorzaakte dit een aardverschuiving van opinies. Waar een serie eerst werd afgedaan als onwenselijk en overbodig, bleek de serie in staat om dezelfde vervreemdende, kleinburgerlijke sfeer op te roepen zoals de film eerder deed, gecombineerd met briljante acteerprestaties. Het tweede seizoen was mogelijk nog beter en staat zeker in mijn top vijf van het beste wat ik ooit op televisie zag. De verwachtingen voor het derde seizoen waren dan ook hooggespannen. Hoewel Fargo het niveau van de eerste twee reeksen niet helemaal meer weet aan te tikken, blijft Fargo ook in haar derde seizoen een van de beste series van dit moment.
Een van de bepalende kenmerken van Fargo is dat elk seizoen een nieuw, doorgaans op zichzelf staand verhaal vertelt met een compleet andere cast en nieuwe personages. Wat de drie seizoenen vooral verbindt, is de locatie. De serie speelt zich meestal af in het winterse Minnesota, waar mensen doorgaans een burgerlijk bestaan leiden en spreken met een kenmerkend accent (‘aw jeez’). Het burgerlijke bestaan vormt in Fargo vrijwel altijd de opmaat naar ongeluk en misdaad. Het zijn de ‘normale’ mensen die in Fargo meegesleurd worden in een moeras van criminaliteit en moord, meestal doordat ze zelf knullig en onwetend handelen; in het eerste seizoen een verzekeringsagent die per ongeluk een huurmoordenaar op een pestende oud-klasgenoot afstuurt, in het tweede seizoen een kapster die een crimineel uit een lokale maffia-familie aanrijdt. Meestal worden de centrale verhalen gecomplementeerd door een lokale, doortastende politieagent(e) en een stortvloed aan kleurrijke, psychopathische of domme criminelen.
In het derde seizoen, dat zich afspeelt in 2010 en 2011, volgt de serie een vergelijkbaar patroon: we maken kennis met twee broers, Emmit en Ray Stussy (een imponerende dubbelrol van Ewan McGregor, Trainspotting). Ray is een wat sukkelige, dikke reclasseringsambtenaar, terwijl zijn broer het gemaakt heeft als eigenaar van parkeergarages in Minnesota. Emmit leidt een vrij burgerlijk bestaan en lijkt de zaken prima op orde te hebben in samenwerking met zijn rechterhand Sy (geweldige rol van Michael Stuhlbarg, Boardwalk Empire). Maar dan meldt zich investeerder V.M. Varga (David Thewlis, Harry Potter) met onduidelijke beweegredenen op hun kantoor met de mededeling dat ze samen gaan werken. Zoals de kijker wellicht al kan voorspellen, is dit voor Emmit en Sy het begin van een hele hoop ellende. Ray wordt nog dagelijks gekweld door afgunst en jaloezie richting zijn broer door een dubieuze ruil in het verleden en zijn nieuwe vriendin Nikki Swango (Mary Elizabeth Winstead, 10th Cloverfield Lane) dringt er bij hem op aan dat hij gaat opeisen wat hem toekomt. Enkele onvoorziene (en wederom knullige) gebeurtenissen en misverstanden leiden er vervolgens toe dat een familielid van lokale agente Gloria Burgle (Carrie Coon, The Leftovers) om het leven komt bij een overval, waarmee het verhaal definitief in gang wordt gezet, met Gloria op zoek naar de ware toedracht van de moord en de overval.
In het derde seizoen van Fargo volgen we globaal dus drie verhaallijnen: de samenwerking tussen Emmit en V.M. Varga, de naar eerherstel zoekende Ray en Nikki en de doortastende en sympathieke Gloria op zoek naar de waarheid. Het verhaal van Fargo verschilt dus niet zo gek veel van de eerste twee reeksen, al zijn er beduidend minder personages in het verhaal aanwezig dan in het tweede seizoen. Dit zorgt ervoor dat het seizoen soms wat moeizaam op gang komt. In het tweede seizoen werden er zoveel bijzondere karakters geïntroduceerd dat de vaart er wel in bleef en dat is dit seizoen niet helemaal het geval. Het duurt erg lang voordat het verhaal echt op gang komt. Daarnaast zijn de personages iets minder kleurrijk of sympathiek dan in voorgaande seizoenen; waar je in de vorige seizoenen al snel sympathie kon opwekken voor bepaalde karakters, lukt dat in dit seizoen slechts sporadisch. Dit kan ook komen omdat er een soort ‘gewenning’ is ontstaan, waardoor we als kijker automatisch verwachten dat de personages en verhaallijnen steeds bijzonderder en gekker worden.
Ondanks deze tekortkomingen van het derde seizoen blijft Fargo ook in haar derde seizoen een van de beste hedendaagse series. Het acteerwerk is, net als in voorgaande seizoenen, briljant. Alle personages uit de hoofdcast komen ook dit seizoen weer in aanmerking voor een Emmy-nominatie en in de cast zitten nauwelijks zwakke plekken. Het scenario wordt zoals gezegd hier en daar wat sleets, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de tweede helft van het seizoen, met onverwachte plotwendingen, bijzondere nieuwe personages en een werkelijk briljante slotscène. Uiteindelijk draait het in het derde seizoen van Fargo vooral om de strijd tussen waarheid en alternatieve feiten, met Gloria als symbool van de zoektocht naar de waarheid en V.M. Varga als in de schaduw opererende kapitalist met een eigen versie van de waarheid. Het thema dat centraal staat in dit seizoen is welke waarheid uiteindelijk wint. Met deze thematiek voelt Fargo de huidige tijdsgeest heel goed aan, met een wereld waarin allang geen sprake meer is van een eenduidige, objectieve waarheid en waarin ‘alternatieve feiten’ aan de orde van de dag zijn. Regisseur Noah Hawley (Legion) verwerkt dit gegeven zo subtiel in het derde seizoen van Fargo, dat ik dit seizoen wederom erg goed kan waarderen. Hoewel het concept hier en daar wat begint te slijten, blijft Fargo een van de beste series van dit moment, met een uitzinnig oog voor detail en stijl en wederom een ijzersterke cast. Hawley liet onlangs weten dat het onzeker is of er nog een vierde seizoen komt, omdat hij niet weet of hij genoeg creatieve ideeën heeft voor een nieuw seizoen. Kijkend naar de eerste drie seizoenen van deze geweldige serie, kan ik alleen maar hopen dat Hawley weer met een nieuw verhaal op de proppen komt, want er zijn momenteel weinig series die kunnen tippen aan het niveau van Fargo.
Volg FargoEen van de bepalende kenmerken van Fargo is dat elk seizoen een nieuw, doorgaans op zichzelf staand verhaal vertelt met een compleet andere cast en nieuwe personages. Wat de drie seizoenen vooral verbindt, is de locatie. De serie speelt zich meestal af in het winterse Minnesota, waar mensen doorgaans een burgerlijk bestaan leiden en spreken met een kenmerkend accent (‘aw jeez’). Het burgerlijke bestaan vormt in Fargo vrijwel altijd de opmaat naar ongeluk en misdaad. Het zijn de ‘normale’ mensen die in Fargo meegesleurd worden in een moeras van criminaliteit en moord, meestal doordat ze zelf knullig en onwetend handelen; in het eerste seizoen een verzekeringsagent die per ongeluk een huurmoordenaar op een pestende oud-klasgenoot afstuurt, in het tweede seizoen een kapster die een crimineel uit een lokale maffia-familie aanrijdt. Meestal worden de centrale verhalen gecomplementeerd door een lokale, doortastende politieagent(e) en een stortvloed aan kleurrijke, psychopathische of domme criminelen.
In het derde seizoen, dat zich afspeelt in 2010 en 2011, volgt de serie een vergelijkbaar patroon: we maken kennis met twee broers, Emmit en Ray Stussy (een imponerende dubbelrol van Ewan McGregor, Trainspotting). Ray is een wat sukkelige, dikke reclasseringsambtenaar, terwijl zijn broer het gemaakt heeft als eigenaar van parkeergarages in Minnesota. Emmit leidt een vrij burgerlijk bestaan en lijkt de zaken prima op orde te hebben in samenwerking met zijn rechterhand Sy (geweldige rol van Michael Stuhlbarg, Boardwalk Empire). Maar dan meldt zich investeerder V.M. Varga (David Thewlis, Harry Potter) met onduidelijke beweegredenen op hun kantoor met de mededeling dat ze samen gaan werken. Zoals de kijker wellicht al kan voorspellen, is dit voor Emmit en Sy het begin van een hele hoop ellende. Ray wordt nog dagelijks gekweld door afgunst en jaloezie richting zijn broer door een dubieuze ruil in het verleden en zijn nieuwe vriendin Nikki Swango (Mary Elizabeth Winstead, 10th Cloverfield Lane) dringt er bij hem op aan dat hij gaat opeisen wat hem toekomt. Enkele onvoorziene (en wederom knullige) gebeurtenissen en misverstanden leiden er vervolgens toe dat een familielid van lokale agente Gloria Burgle (Carrie Coon, The Leftovers) om het leven komt bij een overval, waarmee het verhaal definitief in gang wordt gezet, met Gloria op zoek naar de ware toedracht van de moord en de overval.
In het derde seizoen van Fargo volgen we globaal dus drie verhaallijnen: de samenwerking tussen Emmit en V.M. Varga, de naar eerherstel zoekende Ray en Nikki en de doortastende en sympathieke Gloria op zoek naar de waarheid. Het verhaal van Fargo verschilt dus niet zo gek veel van de eerste twee reeksen, al zijn er beduidend minder personages in het verhaal aanwezig dan in het tweede seizoen. Dit zorgt ervoor dat het seizoen soms wat moeizaam op gang komt. In het tweede seizoen werden er zoveel bijzondere karakters geïntroduceerd dat de vaart er wel in bleef en dat is dit seizoen niet helemaal het geval. Het duurt erg lang voordat het verhaal echt op gang komt. Daarnaast zijn de personages iets minder kleurrijk of sympathiek dan in voorgaande seizoenen; waar je in de vorige seizoenen al snel sympathie kon opwekken voor bepaalde karakters, lukt dat in dit seizoen slechts sporadisch. Dit kan ook komen omdat er een soort ‘gewenning’ is ontstaan, waardoor we als kijker automatisch verwachten dat de personages en verhaallijnen steeds bijzonderder en gekker worden.
Ondanks deze tekortkomingen van het derde seizoen blijft Fargo ook in haar derde seizoen een van de beste hedendaagse series. Het acteerwerk is, net als in voorgaande seizoenen, briljant. Alle personages uit de hoofdcast komen ook dit seizoen weer in aanmerking voor een Emmy-nominatie en in de cast zitten nauwelijks zwakke plekken. Het scenario wordt zoals gezegd hier en daar wat sleets, maar dit wordt ruimschoots gecompenseerd door de tweede helft van het seizoen, met onverwachte plotwendingen, bijzondere nieuwe personages en een werkelijk briljante slotscène. Uiteindelijk draait het in het derde seizoen van Fargo vooral om de strijd tussen waarheid en alternatieve feiten, met Gloria als symbool van de zoektocht naar de waarheid en V.M. Varga als in de schaduw opererende kapitalist met een eigen versie van de waarheid. Het thema dat centraal staat in dit seizoen is welke waarheid uiteindelijk wint. Met deze thematiek voelt Fargo de huidige tijdsgeest heel goed aan, met een wereld waarin allang geen sprake meer is van een eenduidige, objectieve waarheid en waarin ‘alternatieve feiten’ aan de orde van de dag zijn. Regisseur Noah Hawley (Legion) verwerkt dit gegeven zo subtiel in het derde seizoen van Fargo, dat ik dit seizoen wederom erg goed kan waarderen. Hoewel het concept hier en daar wat begint te slijten, blijft Fargo een van de beste series van dit moment, met een uitzinnig oog voor detail en stijl en wederom een ijzersterke cast. Hawley liet onlangs weten dat het onzeker is of er nog een vierde seizoen komt, omdat hij niet weet of hij genoeg creatieve ideeën heeft voor een nieuw seizoen. Kijkend naar de eerste drie seizoenen van deze geweldige serie, kan ik alleen maar hopen dat Hawley weer met een nieuw verhaal op de proppen komt, want er zijn momenteel weinig series die kunnen tippen aan het niveau van Fargo.
Reacties (3)