6.5
Bo Verhoef geeft "Falling Water - Eerste aflevering" een 6.5.
Geschreven door Bo Verhoef op 28 december 2016.
Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
Falling Water - Eerste aflevering
Falling Water is een nieuwe bovennatuurlijke serie op de Amerikaanse zender USA Network. Deze keer geen serie over tijdreizen, zombies, vampieren, weerwolven, rookmonsters of andere gekke beesten. Deze serie gaat over het verkennen van dromen, realiteit en menselijke verbinding. De nieuwe bovennatuurlijke show is hoogmoedig, maar we moeten nog maar eens zien of deze serie echt zo interessant is als wordt verteld.
Het verhaal is namelijk relatief eenvoudig. Drie mensen worden verbonden als hun dromen meer dan alleen maar onbewuste gedachten blijken te zijn (ja dit deed mij ook heel erg denken aan Sense8). Tess (Lizzie Brocheré, American Horror Story) is een trendspotter die de collectieve wensen van de massa’s in de modewereld in kaart kan brengen. Ze wordt in haar hoofd gekweld door de gedachte dat ze een kind heeft gekregen, ondanks het feit dat er geen bewijzen zijn dat ze ooit gebaard heeft. Burton (David Ajala, Jupiter Ascending) is het hoofd van in-house veiligheid, wat betekent dat hij zich bezighoudt met het onder de pet houden van mogelijke indiscreties van eigen werknemers bij een financiële onderneming. Zijn ex-vriendin, met wie hij net opnieuw een romance is begonnen, raakt mysterieus vermist en er is geen teken dat ze überhaupt ooit heeft bestaan. De laatste is Take (Will Yun Lee, Wolverine). Hij is een NYPD detective die steeds maar weer een vrouw tegen komt waar hij geen enkele band mee heeft. Zijn vrouw ligt in een coma en hij droomt elke keer over haar terwijl ze een kind afwijst.
Het drietal is dus verbonden op een vreemde manier, door middel van hun dromen en misschien wel een nog groter doel. Allemaal hebben ze het vermoeden dat alles niet helemaal klopt. De persoon die gelooft dat al deze mensen verbonden zijn is techpionier Bill Boerg (Zak Orth, Casual). Hij probeert Tess te overtuigen om deel te nemen aan een vreemd slaaponderzoek om zijn theorie over verbonden hersenen te toetsen. Alleen door hem lijkt er een soort van rode draad in de serie te zitten. Aan het einde van de eerste aflevering krijg je ook als kijker door hem pas door wat de achterliggende gedachte is van dromen en hun eigen landschap.
De show biedt talrijke mogelijkheden om te duiken in hele interessante thema’s, ook al zijn ze niet altijd even geloofwaardig, maar toch gebeurt het niet. Daarnaast doet de serie voornamelijk zijn naam eer aan, want ik denk dat de beelden over vallend water niet op één hand te tellen zijn. Ondanks dat de serie niet veel te bieden heeft, is het zeker een unieke serie. De voice-over van Bill Boerg en de bijbehorende beelden zijn de beste momenten in de eerste aflevering, maar als je genoeg geduld heb voor de rest van de serie, denk ik dat je nog positief verrast kan worden.
Voor deze serie heb je genoeg aandacht nodig, omdat ik denk dat de makers er van uit gaan dat je elke speld in de hooiberg kan vinden en onderscheiden. De serie is goed in het onderscheiden van een wakker en een dromend persoon, maar eigenlijk lijken alle scènes opzettelijk wazig. Als je van abstracte verhalen, langdurige stimulatie en griezelige kinderen houd, dan is dit jouw serie. Onder de zwaar gestileerde verpakking zit een meeslepende televisieserie en als je het geduld hebt om te kijken, dan word je denk ik uiteindelijk beloond.
Het verhaal is namelijk relatief eenvoudig. Drie mensen worden verbonden als hun dromen meer dan alleen maar onbewuste gedachten blijken te zijn (ja dit deed mij ook heel erg denken aan Sense8). Tess (Lizzie Brocheré, American Horror Story) is een trendspotter die de collectieve wensen van de massa’s in de modewereld in kaart kan brengen. Ze wordt in haar hoofd gekweld door de gedachte dat ze een kind heeft gekregen, ondanks het feit dat er geen bewijzen zijn dat ze ooit gebaard heeft. Burton (David Ajala, Jupiter Ascending) is het hoofd van in-house veiligheid, wat betekent dat hij zich bezighoudt met het onder de pet houden van mogelijke indiscreties van eigen werknemers bij een financiële onderneming. Zijn ex-vriendin, met wie hij net opnieuw een romance is begonnen, raakt mysterieus vermist en er is geen teken dat ze überhaupt ooit heeft bestaan. De laatste is Take (Will Yun Lee, Wolverine). Hij is een NYPD detective die steeds maar weer een vrouw tegen komt waar hij geen enkele band mee heeft. Zijn vrouw ligt in een coma en hij droomt elke keer over haar terwijl ze een kind afwijst.
© USA Network
Het drietal is dus verbonden op een vreemde manier, door middel van hun dromen en misschien wel een nog groter doel. Allemaal hebben ze het vermoeden dat alles niet helemaal klopt. De persoon die gelooft dat al deze mensen verbonden zijn is techpionier Bill Boerg (Zak Orth, Casual). Hij probeert Tess te overtuigen om deel te nemen aan een vreemd slaaponderzoek om zijn theorie over verbonden hersenen te toetsen. Alleen door hem lijkt er een soort van rode draad in de serie te zitten. Aan het einde van de eerste aflevering krijg je ook als kijker door hem pas door wat de achterliggende gedachte is van dromen en hun eigen landschap.
De show biedt talrijke mogelijkheden om te duiken in hele interessante thema’s, ook al zijn ze niet altijd even geloofwaardig, maar toch gebeurt het niet. Daarnaast doet de serie voornamelijk zijn naam eer aan, want ik denk dat de beelden over vallend water niet op één hand te tellen zijn. Ondanks dat de serie niet veel te bieden heeft, is het zeker een unieke serie. De voice-over van Bill Boerg en de bijbehorende beelden zijn de beste momenten in de eerste aflevering, maar als je genoeg geduld heb voor de rest van de serie, denk ik dat je nog positief verrast kan worden.
Voor deze serie heb je genoeg aandacht nodig, omdat ik denk dat de makers er van uit gaan dat je elke speld in de hooiberg kan vinden en onderscheiden. De serie is goed in het onderscheiden van een wakker en een dromend persoon, maar eigenlijk lijken alle scènes opzettelijk wazig. Als je van abstracte verhalen, langdurige stimulatie en griezelige kinderen houd, dan is dit jouw serie. Onder de zwaar gestileerde verpakking zit een meeslepende televisieserie en als je het geduld hebt om te kijken, dan word je denk ik uiteindelijk beloond.
Over de auteur, Bo Verhoef
Bo woont en werkt in Enschede en is simpelweg verslaafd aan televisieseries. Misdaad, drama, thrillers of zoetsappige niemendalletjes. Geen genre is haar te gek. Haar meest favoriete series zijn Grey's Anatomy, The Handmaid's Tale, Manhunt: Unabomber, The Crown, Luther, Bodyguard en series die zijn gebaseerd op boeken of waargebeurde verhalen.
Meer recensies van Bo Verhoef
Reacties (0)