Dragon's Dogma - Seizoen 1

Dragon's Dogma is één van de nieuwere Netflix Anime Originals gebaseerd op de gelijknamige videospellen van CAPCOM.

Een leuke, maar helaas snel te vergeten videogame-adoptie met veel potentieel.

Dragon's Dogma treedt in dezelfde voetsporen als Castlevania en Dota; Dragon's Blood als één van de vele Netflix originals gebaseerd op een (oudere) Japanse videogame. Zal het echter vergelijkbaar of zelfs beter zijn dan deze andere animes? Persoonlijk denk ik van niet. Hier is waarom.

We volgen Ethan (Greg Chun, Mob Psycho 100) terwijl hij op wraakreis gaat. Een draak veroorzaakte een ravage tot zo ver het oog reikte. Daarbij vernietigde hij Ethans woonplaats en vermoorde zijn aanstaande vrouw, Olivia (Cristina Vee, The Seven Deadly Sins). Als Ethan wakker wordt, merkt hij dat iemand hem en zijn aanzienlijke wonden heeft verzorgd. Dat je hart eruit wordt getrokken - letterlijk - door een draak, is nu niet echt een voorkomende verwonding. En dergelijke verwondingen moeten dus wel verzorgd worden door een uniek iemand. Hier ontmoet Ethan zijn Pawn, zijn beschermer, die hij later Hannah (Erica Mendez, My Hero Academia) noemt, naar zijn eigen moeder. Ethan leert dat hij een Arisan is, voor altijd verbonden aan zijn beschermer en voorbestemd om de draak te verslaan. Zo begint zijn reis en zet hij voet naar het hol van de draak. Maar bij elke hindernis die Ethan neemt, verliest hij een stukje van zichzelf.



Als ik voor het eerst naar een anime kijk, kijk ik altijd graag naar de openingsscène. Het geeft goed weer wat de anime in petto heeft en welk gevoel de anime wil raken. Deze openingsscène wist mij goed in te pakken. De solide animatie en prachtige cinematografie hebben de gruwelijkheid van een drakenaanval beter vastgelegd dan de eigenlijke anime. De eerste aflevering deed me denken aan The Hobbit. Meer specifiek: Smaug's vernietiging van Laketown aan het einde van de tweede film. Dit evenement was de katalysator van de anime, maar ook één van de hoogtepunten. Dat is helaas dan weer geen goed teken. Naar mijn mening moet een anime consistent zijn in kwaliteit. Van de verhaalvertelling en de stemacteurs tot animatie en cinematografie. Een anime kan niet overleven op een paar hoogtepunten. Dat gebeurde echter wel in Dragon's Dogma. De verhaalvertelling leek een beetje achter te blijven in vergelijking met de andere drie categorieën.

Het zijn bijna op zichzelf staande verhalen in Ethans algehele reis om een draak te verslaan. Sla een aflevering over en het maakt niet echt uit.

Het is duidelijk dat de anime is gemaakt rond de zeven hoofdzonden (trots, hebzucht, woede, afgunst, lust, vraatzucht en luiheid), zoals blijkt uit de titels van de verschillende afleveringen. Elke aflevering behandelt een zonde op een bepaalde manier, waardoor het verhaal langzaam vooruit gaat (althans zo zou het moeten). De ene aflevering heeft te maken met een vraatzuchtige koning, terwijl de ander te maken heeft met een jaloerse echtgenoot. Dit is niet slecht, maar het kan een verhaal beperken. Dat gebeurt in Dragon's Dogma. De afleveringen voelen als losstaande delen binnen Ethans reis. De ene aflevering zijn ze in een stad aan vechten tegen een horde goblins, terwijl ze in een andere aflevering bij een dorp aankomen en een hydra in de bergen bevechten. Het zijn bijna op zichzelf staande verhalen in Ethans algehele reis om een draak te verslaan. Sla een aflevering over en het maakt niet echt uit. Ik heb per ongeluk aflevering vijf overgeslagen en ik merkte het pas aan het einde van de anime. Je zou bij wijze van spreken aflevering één, vier en zeven kunnen kijken en niets belangrijks missen.



Ook laat de anime het niet toe om de personages goed of beter te leren kennen. We krijgen een klein achtergrondverhaal van Ethan, maar dat is het dan ook. De overige geïntroduceerde personages maken niet heel veel indruk waardoor we ze snel weer vergeten. Dit leidt er allemaal toe dat het verhaal wat zinloos aanvoelt. Nu moet ik wel de eer geven waar die aan iemand toekomt; het einde verraste me. Niet wat ik dacht toen ik aan de laatste aflevering begon. Toch voldeed het verhaal niet aan mijn verwachtingen. Wat jammer is want de serie had veel potentie.

Laat ik wel met iets positiefs eindigen. Het thema en de animatiestijl spraken mij wel erg aan. Zoals ik al zei, het deed me denken aan een geanimeerde versie van de The Hobbit. Maar naarmate het verhaal vorderde kreeg het wel een eigen identiteit. Voornamelijk ook vanwege het (voor mij) onverwachte einde. Over het algemeen is de premisse van de anime geweldig en intrigerend. Met meer afleveringen en een dieper en beter geschreven verhaal had dit een zeer goede anime kunnen zijn, vergelijkbaar met de eerdergenoemde animes. Voor nu krijgt Dragon's Dogma slechts een 6 van mij, maar ik hoop dat een toekomstig seizoen (met meer diepgang) hier verandering in kan brengen. Er zijn immers nog andere Dragon’s Dogma spellen.