Downton Abbey - Seizoen 5

Tot groot plezier van menige liefhebber van kostuumdrama's, besloot Julian Fellows een vijfde reeks te schrijven van de succesvolle ITV-reeks Downton Abbey. We konden opnieuw de verhalen van de adellijke familie Crawley volgen. De komst van die vijfde reeks was niet echt een grote verrassing. De laatste aflevering van het vierde seizoen eindigde immers, in tegenstelling tot het einde van de vorige seizoenen, met heel wat open vragen.

Zo is er als eerste Edith (Laura Carmichael, Tinker Tailor Soldier Spy), de middelste dochter van Lord Grantham. Lord Grantham, u weet het nog, is vader Crawley. Hij wordt gespeeld door Hugh Bonneville die u, als u goed kijkt, ook fantastisch aan het werk ziet in de film Notting Hill. Edith krijgt een grote rol in deze vijfde reeks, maar wel een dramatische. Ze is ondertussen bevallen van haar ‘bastaardkind’ dat netjes in een gezin ver weg is geplaatst met behulp van tante Rosamund ((Samantha Bond, Moneypenny, GoldenEye) speelt in enkele, u raadt het al, James Bond-films). De vader van het kind, die op het einde van de vorige reeks vermist wordt, blijft zoek. Edith moet dus in haar eentje haar verdriet verwerken en dat wordt erg zwaar. Onmogelijk zelfs. Ze doet er dan ook alles aan om haar kind terug te krijgen, althans in haar buurt.

Grote zus Mary (Michelle Dockery) weet van dit hele verhaal niets af. Als kijker bent u daar niet rouwig om. U leeft immers intens mee met Edith en weet dat Mary niet al te empathisch is naar haar jongere zus. Mary heeft trouwens andere kopzorgen; de twee mannen die de strijd aangaan om haar. Althans in het begin van de reeks. Mary’s interesse in beide heren ebt weg en na een tijdje is het meer een kwestie om hen strategisch af te schepen dan hen aan de haak te slaan.

Dat zijn de belangrijkste verhaallijnen upstairs. Downstairs is het wederom kommer en kwel voor Anna (Joanne Frogatt) en Bates (Brendan Coyle). Beiden dreigen beschuldigd te worden van de moord op bediende Green (de man die Anna verkrachtte in reeks vier, weet u nog?). Het voelt een beetje aan als een déjà-vu. Weeral Anna en Bates, weeral een onterechte beschuldiging van moord en weeral de homofiele lakei Thomas (Rob James-Collier) die op achterbakse wijze een duwtje in de verkeerde richting geeft. Gelukkig zijn er nog de butler Mr Carson (Jim Carter) en de kokkin Mrs Patmore (Lesley Nicol) die het bij de ‘servants’ geanimeerd houden.

Dé ster blijft natuurlijk ‘de oma’ van het verhaal, de ‘Dowager countess of Grantham’. Maggie Smith (Harry Potter, Sister Act) speelt deze rol nog steeds grandioos. Ze straalt pure aristocratie uit en met haar uitspraken sneert ze altijd naar iets of iemand, maar op een o zo unieke, droge en taalvirtuoze manier. Ondanks haar magere verhaallijn (ze ontmoet onder andere een oude geliefde en blijft verder in een haat-liefde-verhouding met Isobel Crawley), is ze een onmisbaar personage.

Kortom, serie vijf valt dan wel wat in herhaling, maar is toch wederom de moeite waard om intensief naar te kijken zonder ondertussen uw strijk te doen. Downton blijft flirten met de melige, zelfs stroperige grens, maar blijft kwalitatief overeind staan. Het einde van deze vijfde reeks is dubbel. Het is vooral positief, wat niet meteen uitnodigt tot een nieuwe reeks. Wel worden er kleine openingen gelaten, vooral op het liefdesvlak. En wees gerust, de zesde reeks is ondertussen een feit, al zou dit wel het laatste zijn. Goed dat de dvd is uitgevonden om zalig na te genieten.