7.5
Sam Blaauboer geeft "Dororo - Eerste aflevering" een 7.5.
Geschreven door Sam Blaauboer op 10 december 2019.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Dororo - Eerste aflevering
Als serie die ik genomineerd heb voor animatieserie van het jaar 2019, was het een kwestie van tijd voordat ik er dan ook een recensie over zou gaan schrijven. Dororo, een serie die op 7 januari 2019 in première ging op de Japanse televisie, is een remake van een serie met gelijknamige titel uit 1969. Mijn oog viel op de serie toen ik meerdere animatieseries moest nomineren voor beste animatie 2019. Ik had even snel de trailer bekeken en dacht dat het goed materiaal zou zijn voor beste animatie. Ik heb de eerste aflevering bekeken en kan zeggen dat ik nog altijd achter die keuze sta.
De serie speelt zich af in de Sengoku-periode van Japan. Een tijd waarin crises, oorlogvoering en sociale chaos heersten. Je wordt verwelkomd door een afwachtende Kagemitsu Daigo (Naoya Uchida, Death Note), heer van Ishikawa en een man vol met machtswellust en hebzucht. Hij wacht op zijn vrouw, Nuinokata (Chie Nakamura, Devilman: Crybaby). Ze is bezig met het bevallen van hun eerste kind. Een flashback laat zien hoe Daigo een verbond maakte met de twaalf demonen die centraal staan in het complete verhaal. Daigo bewandelde het pad van het kwade om in ruil zijn macht over Ishikawa te behouden. Maar dat kwam met een prijs. Nuinokata bevalt van hun kind en Daigo haast zich naar binnen om zijn zoon te bekijken. Maar de demonen grepen hun moment en wisten wat hun op dat moment te doen stond. De zoon werd geboren zonder ledematen, gezicht en huid. Hij werd verstoten uit zijn familie en door een dienaar in de sloot gelegd.
16 jaar later is de zoon, Hyakkimaru (Hiroki Suzuki), een jonge reiziger. Hij heeft protheses als armen en benen en zijn gezicht is bedekt met een masker dat veel weg heeft van een pop. Op zijn reis ontmoet hij titulair karakter Dororo (Rio Suzuki, Chiisana Eiyuu: Kani to Tamago to Toumei Ningen), een kleine dreumes die niet snel is afgeschrikt. Hyakkimaru ontmoet Dororo terwijl hij wordt geslagen door drie mannen omdat hij wat goederen van hun wagen had gestolen. Hyakkimaru toont in eerste instantie geen interesse in Dororo, maar wanneer een van de demonen Dororo en de drie andere mannen aanvalt, begint Hyakkimaru in actie te komen. De demon valt de mannen aan en verslindt ze een voor een. Hyakkimaru maakt korte metten met de demon door zijn zwaarden te onthullen die hij in zijn prothese had verborgen. Na het korte gevecht tussen Hyakkimaru en de demon gebeurt er iets onverwachts. Langzaamaan begint de huid op Hyakkimaru te verschijnen. Tegelijkertijd slaat bliksem in een van de twaalf demonenstandbeelden die staan in de Hall of Hell.
De serie kwam in eerste instantie wat rustig op gang. Ik had de trailer gezien en om het kort te zeggen, het voldeed (nog) niet aan mijn verwachtingen. Ik had iets meer verwacht. Misschien iets meer actie? Ik kan mijn vinger er nog niet echt op leggen. Daarentegen bouwt het verhaal wel heel veel op. Het zet voor vele personages een beginpunt, iets waar de serie in de komende 23 afleveringen denk ik zeker iets mee gaat doen. De rustige start werd gelukkig gecompenseerd door de mooie visuele animatie, maar dat is misschien ook te verwachten van een anime uit 2019. Het is een animatiestijl die goed past bij de tijd waarin de serie zich afspeelt. Chapeau, MEPPA en Tezuka Productions! Het is grauw en donker, maar heeft ook iets bekends. Het deed mij erg denken aan de eerdere seizoenen van Bleach. Mocht je daar een fan van zijn, dan is dit wellicht een mooie anime om mee te starten.
De eerste aflevering van Dororo sprak me zeker genoeg aan om verder te kijken. Het verhaal tussen Hyakkimaru en Dororo doet mij denken aan een mix tussen Bleach (het grauwe, het actievolle en de samoerai-invloeden) en een oude anime uit 2011: Usagi Drop (een verhaal over familie). Daarnaast ben ik benieuwd hoe het verhaal verder wordt ontwikkeld in de komende 23 afleveringen. Gaat de serie in hetzelfde tempo door of komt hij in een stroomversnelling? Zelf denk ik dat het een combinatie gaat worden dat zorgt voor een bovenal mooi verhaal.
De tijd zal het leren. De eerste aflevering krijgt van mij in ieder geval een 7.5.
De serie speelt zich af in de Sengoku-periode van Japan. Een tijd waarin crises, oorlogvoering en sociale chaos heersten. Je wordt verwelkomd door een afwachtende Kagemitsu Daigo (Naoya Uchida, Death Note), heer van Ishikawa en een man vol met machtswellust en hebzucht. Hij wacht op zijn vrouw, Nuinokata (Chie Nakamura, Devilman: Crybaby). Ze is bezig met het bevallen van hun eerste kind. Een flashback laat zien hoe Daigo een verbond maakte met de twaalf demonen die centraal staan in het complete verhaal. Daigo bewandelde het pad van het kwade om in ruil zijn macht over Ishikawa te behouden. Maar dat kwam met een prijs. Nuinokata bevalt van hun kind en Daigo haast zich naar binnen om zijn zoon te bekijken. Maar de demonen grepen hun moment en wisten wat hun op dat moment te doen stond. De zoon werd geboren zonder ledematen, gezicht en huid. Hij werd verstoten uit zijn familie en door een dienaar in de sloot gelegd.
© Tokyo MX
16 jaar later is de zoon, Hyakkimaru (Hiroki Suzuki), een jonge reiziger. Hij heeft protheses als armen en benen en zijn gezicht is bedekt met een masker dat veel weg heeft van een pop. Op zijn reis ontmoet hij titulair karakter Dororo (Rio Suzuki, Chiisana Eiyuu: Kani to Tamago to Toumei Ningen), een kleine dreumes die niet snel is afgeschrikt. Hyakkimaru ontmoet Dororo terwijl hij wordt geslagen door drie mannen omdat hij wat goederen van hun wagen had gestolen. Hyakkimaru toont in eerste instantie geen interesse in Dororo, maar wanneer een van de demonen Dororo en de drie andere mannen aanvalt, begint Hyakkimaru in actie te komen. De demon valt de mannen aan en verslindt ze een voor een. Hyakkimaru maakt korte metten met de demon door zijn zwaarden te onthullen die hij in zijn prothese had verborgen. Na het korte gevecht tussen Hyakkimaru en de demon gebeurt er iets onverwachts. Langzaamaan begint de huid op Hyakkimaru te verschijnen. Tegelijkertijd slaat bliksem in een van de twaalf demonenstandbeelden die staan in de Hall of Hell.
De rustige start werd gelukkig gecompenseerd door de mooie visuele animatie
De serie kwam in eerste instantie wat rustig op gang. Ik had de trailer gezien en om het kort te zeggen, het voldeed (nog) niet aan mijn verwachtingen. Ik had iets meer verwacht. Misschien iets meer actie? Ik kan mijn vinger er nog niet echt op leggen. Daarentegen bouwt het verhaal wel heel veel op. Het zet voor vele personages een beginpunt, iets waar de serie in de komende 23 afleveringen denk ik zeker iets mee gaat doen. De rustige start werd gelukkig gecompenseerd door de mooie visuele animatie, maar dat is misschien ook te verwachten van een anime uit 2019. Het is een animatiestijl die goed past bij de tijd waarin de serie zich afspeelt. Chapeau, MEPPA en Tezuka Productions! Het is grauw en donker, maar heeft ook iets bekends. Het deed mij erg denken aan de eerdere seizoenen van Bleach. Mocht je daar een fan van zijn, dan is dit wellicht een mooie anime om mee te starten.
© Tokyo MX
De eerste aflevering van Dororo sprak me zeker genoeg aan om verder te kijken. Het verhaal tussen Hyakkimaru en Dororo doet mij denken aan een mix tussen Bleach (het grauwe, het actievolle en de samoerai-invloeden) en een oude anime uit 2011: Usagi Drop (een verhaal over familie). Daarnaast ben ik benieuwd hoe het verhaal verder wordt ontwikkeld in de komende 23 afleveringen. Gaat de serie in hetzelfde tempo door of komt hij in een stroomversnelling? Zelf denk ik dat het een combinatie gaat worden dat zorgt voor een bovenal mooi verhaal.
De tijd zal het leren. De eerste aflevering krijgt van mij in ieder geval een 7.5.
Over de auteur, Sam Blaauboer
Sam Blaauboer (1998) is iemand die graag de balans zoekt tussen het kijken van series en het schrijven hierover. Vanaf eind 2016 schrijft Sam korte(re) recensies waar hij zijn enthousiaste mening geeft over de meest uiteenlopende series. Zijn interesses liggen bij vele genres. Van de donkere komedie Rick and Morty tot de documentaire Story of God with Morgan Freeman en van de misdaad Sherlock Holmes tot de sciencefiction Star Trek: Discovery. Hij staat altijd open voor nieuwe suggesties. Naast series is hij ook fervent fan van films, games en strips, maar hier zal je alleen zijn serierecensies treffen.
Meer recensies van Sam Blaauboer
Reacties (0)