Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Dexter - Seizoen 2
Deze recensie is geschreven door Wilco van Doorn
Lijnen doortrekken ons leven, vaak zien we achteraf pas welke kant we op zijn getrokken en welke gevolgen dit zal hebben voor ons verdere bestaan. Elke lijn splitst zich daarnaast meerdere malen uit waarbij wij keuzes moeten maken. Keuzes die soms een hele duidelijke morele afweging in zich hebben maar vaker bestaan uit schemergebieden waarbij we op ons gevoel afgaan.
Lijnen doortrekken ook het gezicht van de slachtoffers die Dexter Morgan vastgebonden heeft in steriele ruimtes. In eerste instantie zijn het de fronsen in het gezicht van hen die dachten vrijuit te gaan en niet veel later worden ze gevormd door de scalpel van onze hoofdrolspeler die door de huid heen trekt. Als trofee van de gruweldaden die volgen neemt Dexter steevast een druppel bloed in een dubbel preparaatglaasje mee naar huis.
Ook in het tweede seizoen van deze ‘Showtime Networks’ kaskraker heeft Dexter zijn dubbele identiteit nog niet verloren. Overdag staat hij recht overeind aan de goede kant van de morele scheidslijn en in de avond hult hij zich in de schaduwen die zich aan de andere zijde bevinden. De schaduwzijde is zijn ware identiteit en de zonnige kant is datgene wat hij dient te zijn volgens onze maatschappij. Alhoewel, daar begint onze seriemoordende bloedspetteranalist steeds meer aan te twijfelen. Is hij wel ‘de in nevelen gehulde’ man of is dat een duistere passagier die met hem meelift op zijn levenslijn?
Deze persoonlijke vraag wordt des te dringender als blijkt dat zijn duistere kant op het punt staat, ontdekt te worden. De plaats waar al zijn slachtoffers zijn gedumpt is ontdekt en al zijn collega’s, de media en het volk willen maar één ding, een dader om mee af te rekenen. Een andere lijn in dit seizoen is de vraag die Sergeant Doakes zichzelf stelt, namelijk: “Wie is Dexter?”
Beide kanten van de scheidslijn beginnen nog verder te vervagen als Rita zich begint af te vragen waarom Dexter dingen verbergt voor haar. Een uitvlucht die Dexter kiest, lijkt in eerste instantie geslaagd te zijn maar heeft enkele grimmige gevolgen in het verdere verloop van dit seizoen. Een nieuw personage wordt geïntroduceerd om Dexter te vergezellen in de zoektocht naar antwoorden.
Het meest geweldige aspect van deze serie blijft het uitzetten van meerdere verhaallijnen met als enige verbindende factor: “Dexter Morgan.” Los van deze persoon lijken alle persoonlijke belevenissen van de overige personages niks met elkaar te maken hebben. Naarmate het seizoen vordert lijken de lijnen weer dichter naar elkaar toe getrokken te worden. In seizoen 1 gebeurde dit sneller dan in dit seizoen waardoor de vaart er met name in de eerste helft nogal eens uit lijkt te gaan. De spanningsboog verslapt misschien een enkele keer te vaak waardoor het een kwestie van doorzetten lijkt te worden.
Na de helft van het seizoen wordt diezelfde boog zo strak gespannen dat je het liefst alles in één keer wilt zien, dit komt mede doordat in deze helft de verschillende lijnen en personages enkele keren door elkaar heen gesponnen worden. Daarnaast wordt je als kijker in deze tweede helft zelf meegenomen op een bizarre scheidslijn. Is het eigenlijk wel goed dat wij van dit personage houden? Een enkele keer wordt hij zo grimmig neergezet door acteur Michael C. Hall, dat we hem enkel kunnen accepteren als we beseffen dat hij er zelf ook niks aan kan doen. Dit maakt de serie op persoonlijk vlak ook gelijk een stuk intrigerender.
Naast de wat slappere eerste helft heeft dit tweede seizoen nog een groot minpunt: er wordt mijns inziens net iets te vroeg gepiekt waardoor de laatste aflevering noodgedwongen nog een extra climax in moet bouwen. Dit is jammer en geeft des te meer het gevoel dat het seizoen prima had volstaan met 11 afleveringen.
De lijn door mijn recensie heen is nog steeds die van een tevreden kijker.
Deze tevreden kijken volstaat dan ook met 3,5 / 5 sterren. Dit is mede gebaseerd op de verwachtingen na seizoen 1 en op het feit dat, ondanks de bizarre wendingen richting het einde, vooral de eerste helft iets te lang blijft doormodderen.
Volg DexterLijnen doortrekken ons leven, vaak zien we achteraf pas welke kant we op zijn getrokken en welke gevolgen dit zal hebben voor ons verdere bestaan. Elke lijn splitst zich daarnaast meerdere malen uit waarbij wij keuzes moeten maken. Keuzes die soms een hele duidelijke morele afweging in zich hebben maar vaker bestaan uit schemergebieden waarbij we op ons gevoel afgaan.
Lijnen doortrekken ook het gezicht van de slachtoffers die Dexter Morgan vastgebonden heeft in steriele ruimtes. In eerste instantie zijn het de fronsen in het gezicht van hen die dachten vrijuit te gaan en niet veel later worden ze gevormd door de scalpel van onze hoofdrolspeler die door de huid heen trekt. Als trofee van de gruweldaden die volgen neemt Dexter steevast een druppel bloed in een dubbel preparaatglaasje mee naar huis.
Ook in het tweede seizoen van deze ‘Showtime Networks’ kaskraker heeft Dexter zijn dubbele identiteit nog niet verloren. Overdag staat hij recht overeind aan de goede kant van de morele scheidslijn en in de avond hult hij zich in de schaduwen die zich aan de andere zijde bevinden. De schaduwzijde is zijn ware identiteit en de zonnige kant is datgene wat hij dient te zijn volgens onze maatschappij. Alhoewel, daar begint onze seriemoordende bloedspetteranalist steeds meer aan te twijfelen. Is hij wel ‘de in nevelen gehulde’ man of is dat een duistere passagier die met hem meelift op zijn levenslijn?
Deze persoonlijke vraag wordt des te dringender als blijkt dat zijn duistere kant op het punt staat, ontdekt te worden. De plaats waar al zijn slachtoffers zijn gedumpt is ontdekt en al zijn collega’s, de media en het volk willen maar één ding, een dader om mee af te rekenen. Een andere lijn in dit seizoen is de vraag die Sergeant Doakes zichzelf stelt, namelijk: “Wie is Dexter?”
Beide kanten van de scheidslijn beginnen nog verder te vervagen als Rita zich begint af te vragen waarom Dexter dingen verbergt voor haar. Een uitvlucht die Dexter kiest, lijkt in eerste instantie geslaagd te zijn maar heeft enkele grimmige gevolgen in het verdere verloop van dit seizoen. Een nieuw personage wordt geïntroduceerd om Dexter te vergezellen in de zoektocht naar antwoorden.
Het meest geweldige aspect van deze serie blijft het uitzetten van meerdere verhaallijnen met als enige verbindende factor: “Dexter Morgan.” Los van deze persoon lijken alle persoonlijke belevenissen van de overige personages niks met elkaar te maken hebben. Naarmate het seizoen vordert lijken de lijnen weer dichter naar elkaar toe getrokken te worden. In seizoen 1 gebeurde dit sneller dan in dit seizoen waardoor de vaart er met name in de eerste helft nogal eens uit lijkt te gaan. De spanningsboog verslapt misschien een enkele keer te vaak waardoor het een kwestie van doorzetten lijkt te worden.
Na de helft van het seizoen wordt diezelfde boog zo strak gespannen dat je het liefst alles in één keer wilt zien, dit komt mede doordat in deze helft de verschillende lijnen en personages enkele keren door elkaar heen gesponnen worden. Daarnaast wordt je als kijker in deze tweede helft zelf meegenomen op een bizarre scheidslijn. Is het eigenlijk wel goed dat wij van dit personage houden? Een enkele keer wordt hij zo grimmig neergezet door acteur Michael C. Hall, dat we hem enkel kunnen accepteren als we beseffen dat hij er zelf ook niks aan kan doen. Dit maakt de serie op persoonlijk vlak ook gelijk een stuk intrigerender.
Naast de wat slappere eerste helft heeft dit tweede seizoen nog een groot minpunt: er wordt mijns inziens net iets te vroeg gepiekt waardoor de laatste aflevering noodgedwongen nog een extra climax in moet bouwen. Dit is jammer en geeft des te meer het gevoel dat het seizoen prima had volstaan met 11 afleveringen.
De lijn door mijn recensie heen is nog steeds die van een tevreden kijker.
Deze tevreden kijken volstaat dan ook met 3,5 / 5 sterren. Dit is mede gebaseerd op de verwachtingen na seizoen 1 en op het feit dat, ondanks de bizarre wendingen richting het einde, vooral de eerste helft iets te lang blijft doormodderen.
Reacties (1)