Designated Survivor - Seizoen 3

”My name is Tom Kirkman, and I present myself as a candidate for the presidency of the United States. Not as a partisan of the right or the left, but as one of you -- the frustrated majority of Americans who just want sensible solutions to the issues of our time. In asking for your vote, I ask you to take this giant leap with me away from politics as usual and declare your independence. Thank you. Good night and God bless you, and God bless the United States of America.”

ABC besloot na twee seizoenen dat het welletjes was voor de politieke dramaserie Designated Survivor. Netflix die de serie uitzond was het daar kennelijk niet mee eens, nam de serie over, en bestelde direct een tiendelig derde seizoen. En zo geschiedde: op 7 juni 2019 ging het derde seizoen bij Netflix van start. Was dat terecht of hadden ze het beter bij twee seizoenen kunnen laten? Ik zal proberen dat uit te leggen.

Want aan de ene kant hadden ze eigenlijk geen tweede seizoen moeten maken, maar Netflix heeft toch geprobeerd het derde seizoen wat meer body mee te geven. Ook zijn ze bij de streamingdienst niet bang voor controversiële en beladen onderwerpen, dus de tien afleveringen zouden makkelijk gevuld kunnen worden. Dat hebben ze ook gedaan maar geheel geslaagd is het niet. Het derde seizoen begint te tam en lijkt rechtstreeks van ABC af te komen. Maar gelukkig maken de laatste vijf afleveringen een hoop goed.

Why are there so many goddamn televisions in this goddamn place?

Onderwerpen als kinderhuwelijken, discriminatie, HIV, persvrijheid, vrijheid van meningsuiting, de Russen (ja, weer de Russen), terrorisme, bio-wapens, transgenders, homoseksualiteit, zelfdoding en hulp daarbij komen aan de orde in de afleveringen die zich in een razend tempo voltrekken. De snelheid van de afleveringen doet de serie heel veel goed. Bijna alle overbodige dialogen zijn daardoor tot een minimum beperkt en zo kunnen de makers zich richten op wat belangrijk is: de verkiezingen en alles wat daar bij komt kijken.

Seth: Son of a b*tch, mother*cker, piece of sh*t c*nt! Sorry. Lorraine: I wouldn't change a word.

Tom Kirkman heeft zich namelijk, tot iedereens verrassing en verbazing, herkiesbaar gesteld. Velen, waaronder de pers, zijn het hier duidelijk niet mee eens. Maar een charme-offensief wordt gestart door zijn vaste medewerkers en nieuwkomers Mars Harper (Anthony Edwards, ER), Lorraine Zimmer (Julie White, Go on), Dontae Evans (Ben Watson) en Isabel Pardo (Elena Tovar, Dynasty (2017). Zij passen prima tussen de al ‘oudere’ karakters en zorgen voor een welkome aanvulling.

Speciaal wil ik benoemen Dr. Eli Mays (Chuk Iwuji, When They See Us) en zijn one-liner en zijn relatie met Hannah Wells. Hoewel de serie net als in de voorgaande twee seizoenen redelijk voorspelbaar is, zijn sommige plotlijnen toch ietwat verrassend, maar echt wtf-momenten komen niet voor. Kirkman is een president met hart voor het ambt, Wells is haar gewoonlijke pitbull zelf en ook de staff is niet echt verrassend ondanks de nieuwelingen in het Witte Huis.

Omdat er slechts tien afleveringen zijn, die allemaal op Netflix staan, ben je zo door het derde seizoen heen. Van mij mogen ze een vierde seizoen gaan maken, maar dan wel zoals ze de laatste vijf afleveringen hebben gedaan. Dus met pit, durf en niet bang om controversieel te zijn. Het derde seizoen mag en kan nog niet in de schaduw staan van het eerste seizen maar verdient wel een voldoende. 7 punten voor een Designated Survivor waar ik op zou stemmen.