Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Den Fördömde - Seizoen 2
Het tweede seizoen van Den Fördömde is een verbetering ten opzichte van het eerste. Opnieuw behandelen twee afleveringen van anderhalf uur twee afzonderlijke moordzaken. De persoonlijke intriges van de hoofdpersonen spelen nog steeds een rol, maar de focus is duidelijker op de zaken gericht. Dit blijkt een groot pluspunt.
De gebeurtenissen volgen we door de ogen van forensisch psycholoog – of profiler – Sebastian Bergman (Rolf Lassgård). In het eerste seizoen was dit een nare man; niemand in zijn omgeving mocht hem graag. Inmiddels wordt hij meer gewaardeerd. Niet in de laatste plaats door zijn dochter Vanja (Moa Silén), al weet zij zelf niet dat Sebastian haar vader is. Ook chef Torkel Höglund (Tomas Laustiola) is positiever over hem, deels omdat de theorieën van Sebastian vaak blijken te kloppen.
Het eerste seizoen had moeite met vaststellen wat voor serie Den Fördömde wilde zijn. Een spannend misdaaddrama, een psychologische thriller of een diepgaande karakterstudie? In het tweede seizoen ligt de nadruk meer op het politiewerk. Op het persoonlijke vlak zijn er zeker (interessante) gebeurtenissen – de affaire tussen Torkel en collega Ursula (Gunnel Fred) neemt een interessante wending – maar er zijn slechts enkele korte momenten om die ontwikkelingen duidelijk te maken. Twee keer anderhalf uur is niet erg lang en de makers hebben dat dit keer goed begrepen.
De moordzaken bieden de kijker genoeg vermaak. Meedenken is redelijk te doen, en dat maakt series als deze net dat tikkeltje leuker. De eerste zaak van dit seizoen lijkt een simpele, ook voor de kijker, maar heeft meerdere verrassingen in petto. Klein punt van kritiek is dat beide zaken net als in het eerste seizoen vrij abrupt zijn opgelost. De zorgvuldig opgebouwde spanning beleeft op die manier niet een echte climax, wat zeker voor sommigen als teleurstelling zal worden ervaren.
Seizoen 2 is gelukkig ook op andere punten vooruitgegaan. Het acteerwerk is opnieuw uitstekend. Lassgård, Laustiola, Fred en nu ook Silén halen het maximale uit hun karakters. Waar Vanja eerst nog enigszins op de zenuwen kon werken (vaak door het script, soms door de actrice), is ze nu echt een toevoeging aan het verhaal. Dat we haar in korte scènes steeds beter leren kennen, blijkt geen overbodige luxe.
In het eerste seizoen stoorde ik me ook aan het gebruik van de camera. De met de hand vastgehouden camera was constant in beweging. Dit viel erg op en was mede daardoor storend. Dit keer staat de techniek veel meer in dienst van het verhaal. Deze cameratechniek kan zeker werken, mits op de juiste manier gebruikt. De makers van dit tweede seizoen laten zien wanneer deze ‘betrokkenheid’ van de kijker gewenst is, en wanneer niet.
Den Fördömde (‘de veroordeelde’) kan zich nog steeds niet meten met Forbrydelsen (The Killing) en Bron/Broen (The Bridge), twee Scandinavische televisiemeesterwerken. Maar dit tweede seizoen brengt de serie wel een stuk dichterbij. Er is nog altijd ruimte voor verbetering en daarom is het zeker uitkijken naar seizoen 3.
Volg Den FördömdeDe gebeurtenissen volgen we door de ogen van forensisch psycholoog – of profiler – Sebastian Bergman (Rolf Lassgård). In het eerste seizoen was dit een nare man; niemand in zijn omgeving mocht hem graag. Inmiddels wordt hij meer gewaardeerd. Niet in de laatste plaats door zijn dochter Vanja (Moa Silén), al weet zij zelf niet dat Sebastian haar vader is. Ook chef Torkel Höglund (Tomas Laustiola) is positiever over hem, deels omdat de theorieën van Sebastian vaak blijken te kloppen.
Het eerste seizoen had moeite met vaststellen wat voor serie Den Fördömde wilde zijn. Een spannend misdaaddrama, een psychologische thriller of een diepgaande karakterstudie? In het tweede seizoen ligt de nadruk meer op het politiewerk. Op het persoonlijke vlak zijn er zeker (interessante) gebeurtenissen – de affaire tussen Torkel en collega Ursula (Gunnel Fred) neemt een interessante wending – maar er zijn slechts enkele korte momenten om die ontwikkelingen duidelijk te maken. Twee keer anderhalf uur is niet erg lang en de makers hebben dat dit keer goed begrepen.
De moordzaken bieden de kijker genoeg vermaak. Meedenken is redelijk te doen, en dat maakt series als deze net dat tikkeltje leuker. De eerste zaak van dit seizoen lijkt een simpele, ook voor de kijker, maar heeft meerdere verrassingen in petto. Klein punt van kritiek is dat beide zaken net als in het eerste seizoen vrij abrupt zijn opgelost. De zorgvuldig opgebouwde spanning beleeft op die manier niet een echte climax, wat zeker voor sommigen als teleurstelling zal worden ervaren.
Seizoen 2 is gelukkig ook op andere punten vooruitgegaan. Het acteerwerk is opnieuw uitstekend. Lassgård, Laustiola, Fred en nu ook Silén halen het maximale uit hun karakters. Waar Vanja eerst nog enigszins op de zenuwen kon werken (vaak door het script, soms door de actrice), is ze nu echt een toevoeging aan het verhaal. Dat we haar in korte scènes steeds beter leren kennen, blijkt geen overbodige luxe.
In het eerste seizoen stoorde ik me ook aan het gebruik van de camera. De met de hand vastgehouden camera was constant in beweging. Dit viel erg op en was mede daardoor storend. Dit keer staat de techniek veel meer in dienst van het verhaal. Deze cameratechniek kan zeker werken, mits op de juiste manier gebruikt. De makers van dit tweede seizoen laten zien wanneer deze ‘betrokkenheid’ van de kijker gewenst is, en wanneer niet.
Den Fördömde (‘de veroordeelde’) kan zich nog steeds niet meten met Forbrydelsen (The Killing) en Bron/Broen (The Bridge), twee Scandinavische televisiemeesterwerken. Maar dit tweede seizoen brengt de serie wel een stuk dichterbij. Er is nog altijd ruimte voor verbetering en daarom is het zeker uitkijken naar seizoen 3.
Reacties (0)