Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Defiance - Seizoen 3
Je kunt een verhaal op verschillende manieren vertellen: rechttoe rechtaan (chronologisch), terug- en/of vooruitblikken (flash back/forward) of totaal verknipt (mozaïek). Ook heb je nogal wat keuzes in tijdvak en situatie: het hier en nu (eigentijds), het verleden (historisch), de toekomst (Science Fiction) of een mythisch-parallelle wereld (Fantasy). Ik keek naar de tv-serie Defiance, derde seizoen. Was het wat? En wat is het? Om maar met het laatste te beginnen: Defiance wordt grotendeels rechttoe rechtaan verteld en het is door Sy Fy uitgezonden Science Fiction. En wel de dystopische SF die louter en alleen spannende verhalen met bizarre figuren en aankledingen vertelt. Daar is op zich niks mis mee en meestal is de grens met Fantasy dan maar klein. Ik las pas ergens dat er een tussengenre wordt onderscheiden: Science Fantasy (Science Fiction maakt het onwaarschijnlijke mogelijk, terwijl Science Fantasy het onmogelijke mogelijk maakt). Interessant! Maar wat maakt het uiteindelijk uit of je door een Ork of een Omec wordt gebeten. En wat is het verschil tussen de staf van Gandalf en de aanvalsbolletjes van de Omecs in Defiance seizoen 3.
Het derde (en laatste?) seizoen van Defiance is uit 2015, de regisseur is onder andere Michael Nankin en de bedenker en schrijver weer Rockne S. O'Bannon. De stad is in rep en roer, want er nadert een krijgsmacht van het Voltan Collective onder aanvoering van de verschrikkelijke generaal Rahm Tak. IJlings worden er maatregelen getroffen als de training van rekruten en de controle van het verdedigingsscherm. Rahm Tak heeft echter handlangers in de stad: de Castithans Datak Tar (een Machiavellist pur sang, gespeeld door Tony Curran) en zijn vrouw Stahma Tar (dubbelhartig als een slang, Jaime Murray). Zij vernielen de beroemde boog, het boegbeeld van Defiance, en ze verraden de plannen van Nolan en de zijnen. Gelukkig zijn er uit de ruimte twee Omecs, vader en dochter, gearriveerd. Zij hebben een grondstof uit de mijnen bij Defiance nodig voor hun ruimteschip. Omecs zijn een soort Voltans, machtig, sterk en voorzien van een sprookjesachtige techniek. Nolan hoopt dat zij kunnen helpen Rahm Tak te verslaan.
Stof genoeg voor twaalf spannende afleveringen zou je zeggen. Maar op tweederde van het verhaal blijkt Rahm nogal simpel te verslaan en zijn de Omecs ineens de vijand. Dat wordt dan toch wel weer spannend en lastig, maar ik vind het wel een wat hinderlijke vertelbreuk. Verder heb ik me er wel mee vermaakt. Het is allemaal niet nieuw, maar wel overtuigend gemaakt. 'This is a popcorn show' stond er ergens op internet en zo is het maar net. Mooie special effects, puik acteerwerk, leuke en mooi gefilmde Voltanrassen (bijvoorbeeld de witte, lichte achtergrond van de van zichzelf al witte Tars; 'an albast whore' wordt Stahma terecht door iemand genoemd). Een speciale vermelding verdient de alleskunnende Indogene dokter Yewll, fraai gespeeld door Trenna Keating. En dan heb ik het nog niet eens over het geweldig mooie en intrigerende slot als Nolan in het iets verdwijnt.
Volg DefianceDefiance speelt in 2046 (een populair jaar, ook Demolition Man en '2046' spelen in dat jaar). Een buitenaards volk, de Voltans, probeerde de aarde te veroveren (the Pale Wars) wat leidde tot verwoesting van een groot deel van de aarde. De Voltans konden niet winnen en hebben zich toen maar gevestigd op aarde, tussen de mensen. Defiance werd gesticht op de puinhopen van St. Louis. De mensen wonen er min of meer vreedzaam samen met de verschillende Voltanrassen. Defiance is een soort wildwest stad met een burgemeester (Amanda Rosewater, gespeeld door Julie Benz; Dexter) en een soort sheriff (chief lawkeeper Joshua Nolan, Grant Bowler, ook bekend van True Blood). Nolan is de hoofdpersoon van de serie. Hij heeft gevochten in de Pale Wars, heeft zijn gezin verloren en belandde uiteindelijk met een aangenomen Voltandochter (Irisa, een Irathient) in Defiance, waar genoeg werk was voor een noeste krijger.Wat maakt het uiteindelijk uit of je door een Ork of een Omec wordt gebeten.
Het derde (en laatste?) seizoen van Defiance is uit 2015, de regisseur is onder andere Michael Nankin en de bedenker en schrijver weer Rockne S. O'Bannon. De stad is in rep en roer, want er nadert een krijgsmacht van het Voltan Collective onder aanvoering van de verschrikkelijke generaal Rahm Tak. IJlings worden er maatregelen getroffen als de training van rekruten en de controle van het verdedigingsscherm. Rahm Tak heeft echter handlangers in de stad: de Castithans Datak Tar (een Machiavellist pur sang, gespeeld door Tony Curran) en zijn vrouw Stahma Tar (dubbelhartig als een slang, Jaime Murray). Zij vernielen de beroemde boog, het boegbeeld van Defiance, en ze verraden de plannen van Nolan en de zijnen. Gelukkig zijn er uit de ruimte twee Omecs, vader en dochter, gearriveerd. Zij hebben een grondstof uit de mijnen bij Defiance nodig voor hun ruimteschip. Omecs zijn een soort Voltans, machtig, sterk en voorzien van een sprookjesachtige techniek. Nolan hoopt dat zij kunnen helpen Rahm Tak te verslaan.
© Syfy
Stof genoeg voor twaalf spannende afleveringen zou je zeggen. Maar op tweederde van het verhaal blijkt Rahm nogal simpel te verslaan en zijn de Omecs ineens de vijand. Dat wordt dan toch wel weer spannend en lastig, maar ik vind het wel een wat hinderlijke vertelbreuk. Verder heb ik me er wel mee vermaakt. Het is allemaal niet nieuw, maar wel overtuigend gemaakt. 'This is a popcorn show' stond er ergens op internet en zo is het maar net. Mooie special effects, puik acteerwerk, leuke en mooi gefilmde Voltanrassen (bijvoorbeeld de witte, lichte achtergrond van de van zichzelf al witte Tars; 'an albast whore' wordt Stahma terecht door iemand genoemd). Een speciale vermelding verdient de alleskunnende Indogene dokter Yewll, fraai gespeeld door Trenna Keating. En dan heb ik het nog niet eens over het geweldig mooie en intrigerende slot als Nolan in het iets verdwijnt.
Reacties (0)