Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Deadwood - Seizoen 1
1876. In een stadje in Montana kan sheriff Seth Bullock (Timothy Olyphant) ternauwernood een lynchpartij voorkomen. Teleurgesteld in het falende rechtssysteem levert hij zijn badge in en vertrekt met zijn hulpsheriff en vriend Sol Star (John Hawkes) per paard naar Deadwood in South Dakota om daar in de nieuwe nederzetting van en voor goudzoekers een winkel in mijnwerkersbenodigdheden te openen.
Deadwood, niet meer dan een modderige straat met tenten en huizen in aanbouw is/wordt gebouwd in het territorium van de Indianen. De pioniers en de Indianen leven op voet van oorlog met elkaar en dat levert in een van de afleveringen een bloedstollend gevecht op tussen Bullock en een indiaan.
Hoewel het in eerste instantie erop lijkt dat Bullock de hoofdpersoon is in het verhaal, wordt deze volledig weggespeeld door Al Swearengen, fenomenaal gespeeld door acteur Ian McShane. Deze Al is eigenaar van de Gem Saloon, een kroeg/bordeel, en handelaar in allerlei duistere zaakjes, tot drugs en moord aan toe. Voor het opruimen van de lijken wordt Mr. Wu ingezet, de leider van de kleine Chinese gemeenschap in de nederzetting; zijn varkens hebben altijd honger...
De overige rollen worden goed neergezet, de ‘doc’, de dominee, de hoteleigenaar E.B. Farnum (William Sanderson), een vilein onderkruipsel die het later nog tot burgemeester schopt. Aandoenlijk is ook (Calamity) Jane (Robin Weigert), die als vrouw veel liever een man geweest zou zijn en dat met veel gevloek en drank uitdraagt.
Een van de duistere zaakjes van Al en zijn ‘slaafje’ Farnum betreft het aftroggelen van de goudclaim van Alma Garret (Molly Parker), wier echtgenoot onder verdachte omstandigheden is verongelukt tijdens het goudzoeken. Alma roept de hulp in van Seth Bullock en deze en Al Swearengen zitten elkaar voortdurend dwars.
Een intrigerende zijlijn in het verhaal is de verhouding van Swearengen met Trixie (Paula Malcomson), één van de hoeren van de Gem Saloon. Ook Sol Star heeft zijn oog op haar laten vallen en dat zit Swearengen niet lekker, hij beschouwt Trixie als zijn eigendom. Trixie wil niets liever dan ontsnappen uit Deadwood of in ieder geval uit de klauwen van Al en sluit zich aan bij Alma Garret om voor diens ‘protégé’ te zorgen, een meisje dat de roofoverval op haar familie heeft overleefd.
Dan is er nog de strijd tussen Swearengen en nieuwkomer Cy Tolliver (Powers Boothe) die met zijn concurrerende Saloon The Bella Union (met goktafel-‘craps’ én chique hoeren) een betere sfeer wil uitstralen. En ook Deadwood blijft niet verstoken van de ‘smallpox’, een zeer besmettelijke ziekte.
Veel personen in de serie hebben een ‘verleden’ dat men wil vergeten/achterlaten om in een nieuwe omgeving een bestaan op te bouwen, maar voor enkelen is het onontkoombaar en weten ‘ghosts from the past’ hen toch te vinden.
In elke aflevering staat een gebeurtenis centraal en loopt de rode draad van het verhaal door alle gebeurtenissen heen. Dat vind ik een van de aantrekkelijkste dingen in deze serie die eigenlijk vrij statisch is vanwege het feit dat de opnamen bijna volledig in de studio gemaakt zijn, maar er is veel tijd uitgetrokken voor het ontwikkelen van de karakters en verhaallijnen. Het laatste deel van seizoen 1 laat veel ruimte om uit te werken in volgende seizoenen.
Voor teerhartigen is deze serie niet geschikt; er wordt behoorlijk veel gevochten, gemoord en gevloekt; de ‘motherfuckers’ spatten van het scherm af. Voor wie dit geen probleem is, is Deadwood een (denk ik) zeer realistisch vormgegeven serie, zoals ik me zou kunnen indenken dat het zo’n 150 jaar geleden aan toe ging in het onontgonnen, ruige gebied van Noord Amerika.
Volg DeadwoodDeadwood, niet meer dan een modderige straat met tenten en huizen in aanbouw is/wordt gebouwd in het territorium van de Indianen. De pioniers en de Indianen leven op voet van oorlog met elkaar en dat levert in een van de afleveringen een bloedstollend gevecht op tussen Bullock en een indiaan.
Hoewel het in eerste instantie erop lijkt dat Bullock de hoofdpersoon is in het verhaal, wordt deze volledig weggespeeld door Al Swearengen, fenomenaal gespeeld door acteur Ian McShane. Deze Al is eigenaar van de Gem Saloon, een kroeg/bordeel, en handelaar in allerlei duistere zaakjes, tot drugs en moord aan toe. Voor het opruimen van de lijken wordt Mr. Wu ingezet, de leider van de kleine Chinese gemeenschap in de nederzetting; zijn varkens hebben altijd honger...
De overige rollen worden goed neergezet, de ‘doc’, de dominee, de hoteleigenaar E.B. Farnum (William Sanderson), een vilein onderkruipsel die het later nog tot burgemeester schopt. Aandoenlijk is ook (Calamity) Jane (Robin Weigert), die als vrouw veel liever een man geweest zou zijn en dat met veel gevloek en drank uitdraagt.
Een van de duistere zaakjes van Al en zijn ‘slaafje’ Farnum betreft het aftroggelen van de goudclaim van Alma Garret (Molly Parker), wier echtgenoot onder verdachte omstandigheden is verongelukt tijdens het goudzoeken. Alma roept de hulp in van Seth Bullock en deze en Al Swearengen zitten elkaar voortdurend dwars.
Een intrigerende zijlijn in het verhaal is de verhouding van Swearengen met Trixie (Paula Malcomson), één van de hoeren van de Gem Saloon. Ook Sol Star heeft zijn oog op haar laten vallen en dat zit Swearengen niet lekker, hij beschouwt Trixie als zijn eigendom. Trixie wil niets liever dan ontsnappen uit Deadwood of in ieder geval uit de klauwen van Al en sluit zich aan bij Alma Garret om voor diens ‘protégé’ te zorgen, een meisje dat de roofoverval op haar familie heeft overleefd.
Dan is er nog de strijd tussen Swearengen en nieuwkomer Cy Tolliver (Powers Boothe) die met zijn concurrerende Saloon The Bella Union (met goktafel-‘craps’ én chique hoeren) een betere sfeer wil uitstralen. En ook Deadwood blijft niet verstoken van de ‘smallpox’, een zeer besmettelijke ziekte.
Veel personen in de serie hebben een ‘verleden’ dat men wil vergeten/achterlaten om in een nieuwe omgeving een bestaan op te bouwen, maar voor enkelen is het onontkoombaar en weten ‘ghosts from the past’ hen toch te vinden.
In elke aflevering staat een gebeurtenis centraal en loopt de rode draad van het verhaal door alle gebeurtenissen heen. Dat vind ik een van de aantrekkelijkste dingen in deze serie die eigenlijk vrij statisch is vanwege het feit dat de opnamen bijna volledig in de studio gemaakt zijn, maar er is veel tijd uitgetrokken voor het ontwikkelen van de karakters en verhaallijnen. Het laatste deel van seizoen 1 laat veel ruimte om uit te werken in volgende seizoenen.
Voor teerhartigen is deze serie niet geschikt; er wordt behoorlijk veel gevochten, gemoord en gevloekt; de ‘motherfuckers’ spatten van het scherm af. Voor wie dit geen probleem is, is Deadwood een (denk ik) zeer realistisch vormgegeven serie, zoals ik me zou kunnen indenken dat het zo’n 150 jaar geleden aan toe ging in het onontgonnen, ruige gebied van Noord Amerika.
Reacties (2)