7.5
Peter Rotthier geeft "De verschrikkelijke jaren tachtig - Eerste aflevering" een 7.5.
Geschreven door Peter Rotthier op 8 februari 2022.
Leuk?
3
0
Bekijk stemmen
De verschrikkelijke jaren tachtig - Eerste aflevering
In De verschrikkelijke jaren tachtig belt het negenjarige meisje Piet met de kindertelefoon en vertelt over haar leven in een commune.
Met De verschrikkelijke jaren tachtig komen we terecht in het midden van het decennium bij de commune van Bert. Hij woont daar samen met vier vrouwen en evenveel kinderen.
Het zijn vooral de kinderen die in de eerste aflevering van deze serie de dienst uitmaken. Door toeval heeft het negenjarige meisje, Piet, contact met iemand van de kindertelefoon. Daar vertelt ze over het leven in de commune en het plan om de commune-leider te vermoorden.
Ik weet het, dit is een bizar verhaal, maar wie ondertussen die eerste aflevering al gezien heeft zal ook gemerkt hebben dat die eerste aflevering gevuld is met bizarre toestanden. Dit alles wordt met een soort zwartgallige humor naar voren gebracht.
De vraag die ik mezelf steeds stel bij een pilot is, wil ik dit nog verder zien en waarom? In het geval van De verschrikkelijke jaren tachtig is het antwoord op die vraag volmondig ja. Het verhaal intrigeert mij en ik ben benieuwd hoe dit verder evolueert in de komende afleveringen. De acterende kinderen maken ook wel indruk. Ik denk niet dat het taalgebruik dat de kinderen in deze serie mogen hanteren, de voertaal is in hun echte leven.
Veel meer valt er over deze serie nog niet te vertellen omdat, hoewel er heel wat gebeurt in de pilot, een klein half uur soms toch te weinig is om een goed beeld te krijgen van een serie. Zo krijg je een goed beeld van Piet en Bert, maar de andere personages blijven meer op de achtergrond. Worden zij in de toekomst ook verder uitgewerkt of blijven ze een voetnoot in het verhaal? De toekomst zal het uitwijzen
Met De verschrikkelijke jaren tachtig komen we terecht in het midden van het decennium bij de commune van Bert. Hij woont daar samen met vier vrouwen en evenveel kinderen.
© VPRO
Het zijn vooral de kinderen die in de eerste aflevering van deze serie de dienst uitmaken. Door toeval heeft het negenjarige meisje, Piet, contact met iemand van de kindertelefoon. Daar vertelt ze over het leven in de commune en het plan om de commune-leider te vermoorden.
Ik weet het, dit is een bizar verhaal, maar wie ondertussen die eerste aflevering al gezien heeft zal ook gemerkt hebben dat die eerste aflevering gevuld is met bizarre toestanden. Dit alles wordt met een soort zwartgallige humor naar voren gebracht.
Het wordt snel duidelijk dat het leven in de commune niet makkelijk is voor zowel de vrouwen als de kinderen. Commune-leider Bert blijkt een echte tiran te zijn en zijn wil is wet. Althans dat zou hij willen want zowel de vrouwen als de kinderen hebben, net zoals Bert zelf, zowat lak aan alles en blinken allemaal uit in niets doen. Dit tot grote ergernis van Bert, die zelf ook geen poot uitsteekt.Ik denk niet dat het taalgebruik dat de kinderen in deze serie mogen hanteren, de voertaal is in hun echte leven.
De vraag die ik mezelf steeds stel bij een pilot is, wil ik dit nog verder zien en waarom? In het geval van De verschrikkelijke jaren tachtig is het antwoord op die vraag volmondig ja. Het verhaal intrigeert mij en ik ben benieuwd hoe dit verder evolueert in de komende afleveringen. De acterende kinderen maken ook wel indruk. Ik denk niet dat het taalgebruik dat de kinderen in deze serie mogen hanteren, de voertaal is in hun echte leven.
© VPRO
Veel meer valt er over deze serie nog niet te vertellen omdat, hoewel er heel wat gebeurt in de pilot, een klein half uur soms toch te weinig is om een goed beeld te krijgen van een serie. Zo krijg je een goed beeld van Piet en Bert, maar de andere personages blijven meer op de achtergrond. Worden zij in de toekomst ook verder uitgewerkt of blijven ze een voetnoot in het verhaal? De toekomst zal het uitwijzen
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Meer recensies van Peter Rotthier
Reacties (1)