8
Peter Rotthier geeft "De luizenmoeder (BE) - Seizoen 1" een 8.
Geschreven door Peter Rotthier op 22 april 2019.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
De luizenmoeder (BE) - Seizoen 1
Als er in een of ander Europees land een succesvolle serie loopt, zijn de Amerikanen er als de kippen bij om hun eigen versie te maken. Meestal kunnen die eigen versies niet tippen aan het origineel maar de Amerikaan doet blijkbaar niet graag moeite om iets te bekijken in een vreemde taal.
Ook in Europa zijn er landen die hun eigen taal prefereren in plaats van de originele taal. We kennen allemaal wel de Duitse en Franse zenders die alle Amerikaanse series dubben in de eigen taal. Dat zorgt voor afgrijselijke taferelen voor wie dat niet gewoon is. Zelfs in Nederland trachtte men vorig jaar een serie te dubben in de eigen taal. Het resultaat was een grote miskleun, die de serie zelf niet verdiende.
Remakes en dubben zijn een onderdeel van de televisiecultuur, maar soms gaat het nog verder. Neem nu series als Dani Lowinski of Celblok H. Twee series die in Nederland en in Vlaanderen in een eigen versie werden opgenomen (Celblok H werd in Vlaanderen Gent-West). Geen idee waarom men niet gewoon elkaars versie vertoont in plaats van alles twee keer op te nemen want grotendeels tappen die series uit hetzelfde vaatje. Wat wel opvalt aan beide series is dat ze op een commerciële zender werden uitgezonden in de twee landen. Echt vergelijken kan je dan niet.
Dat kon echter wel met De Luizenmoeder. Na het succes in Nederland besloot de commerciële zender VTM een eigen versie van de serie op te nemen. Wat ik al aanhaalde in mijn bespreking over de eerste aflevering wordt in het vervolg van de Vlaamse versie alleen maar bevestigd. De makers volgen tot in de puntjes het scenario van hun Nederlandse tegenhanger. Het enige verschil is dat men af en toe het Nederlandse taalgebruik omzet in de Vlaamse taal. Of dat een scene waarin een voor Nederland typisch gebruik naar voren komt, vervlaamst wordt.
Op zich is daar niets mis mee, maar als Vlaming had ik al genoten van de Nederlandse versie en na afloop van de Vlaamse serie kon ik alleen maar tot de vaststelling komen dat ondanks de goed gecaste acteurs en ondanks de minuscule opvolging van het Nederlandse scenario de Vlaamse versie op geen enkel moment aan de enkels komt van haar Nederlandse zusje.
Ik vroeg me af of mijn bedenkingen bij de Vlaamse versie te maken hadden met het feit dat ik eerst de Nederlandse versie had gezien? Gelukkig kon ik samen met mijn vrouw aansluitend het tweede seizoen van de Nederlandse Luizenmoeder bekijken en zij was het roerend met mij eens dat het beoogde effect van de serie veel beter tot uiting kwam in de Nederlandse versie. De Vlaamse acteurs mogen dan hun uiterste best doen, de meesten slagen er niet in om de prestatie van hun Nederlandse collega’s te evenaren. Jammer misschien, maar zoek maar eens iemand die Juffrouw Ank perfect kan naspelen?
Ook in Europa zijn er landen die hun eigen taal prefereren in plaats van de originele taal. We kennen allemaal wel de Duitse en Franse zenders die alle Amerikaanse series dubben in de eigen taal. Dat zorgt voor afgrijselijke taferelen voor wie dat niet gewoon is. Zelfs in Nederland trachtte men vorig jaar een serie te dubben in de eigen taal. Het resultaat was een grote miskleun, die de serie zelf niet verdiende.
Remakes en dubben zijn een onderdeel van de televisiecultuur, maar soms gaat het nog verder. Neem nu series als Dani Lowinski of Celblok H. Twee series die in Nederland en in Vlaanderen in een eigen versie werden opgenomen (Celblok H werd in Vlaanderen Gent-West). Geen idee waarom men niet gewoon elkaars versie vertoont in plaats van alles twee keer op te nemen want grotendeels tappen die series uit hetzelfde vaatje. Wat wel opvalt aan beide series is dat ze op een commerciële zender werden uitgezonden in de twee landen. Echt vergelijken kan je dan niet.
Dat kon echter wel met De Luizenmoeder. Na het succes in Nederland besloot de commerciële zender VTM een eigen versie van de serie op te nemen. Wat ik al aanhaalde in mijn bespreking over de eerste aflevering wordt in het vervolg van de Vlaamse versie alleen maar bevestigd. De makers volgen tot in de puntjes het scenario van hun Nederlandse tegenhanger. Het enige verschil is dat men af en toe het Nederlandse taalgebruik omzet in de Vlaamse taal. Of dat een scene waarin een voor Nederland typisch gebruik naar voren komt, vervlaamst wordt.
Op zich is daar niets mis mee, maar als Vlaming had ik al genoten van de Nederlandse versie en na afloop van de Vlaamse serie kon ik alleen maar tot de vaststelling komen dat ondanks de goed gecaste acteurs en ondanks de minuscule opvolging van het Nederlandse scenario de Vlaamse versie op geen enkel moment aan de enkels komt van haar Nederlandse zusje.
Ik vroeg me af of mijn bedenkingen bij de Vlaamse versie te maken hadden met het feit dat ik eerst de Nederlandse versie had gezien? Gelukkig kon ik samen met mijn vrouw aansluitend het tweede seizoen van de Nederlandse Luizenmoeder bekijken en zij was het roerend met mij eens dat het beoogde effect van de serie veel beter tot uiting kwam in de Nederlandse versie. De Vlaamse acteurs mogen dan hun uiterste best doen, de meesten slagen er niet in om de prestatie van hun Nederlandse collega’s te evenaren. Jammer misschien, maar zoek maar eens iemand die Juffrouw Ank perfect kan naspelen?
Over de auteur, Peter Rotthier
Peter Rotthier is begin jaren negentig in de muziekjournalistiek gerold. Bijna twintig jaar lang was hij hoofdredacteur van een Vlaams rock/metal tijdschrift dat naast muziek ook oog had voor randverschijnselen als games, films, series en strips. In de meer dan vijftig jaar dat hij al op deze aardbol loopt heeft hij al heel wat series de revue zien passeren. Alle genres kunnen zijn interesse wekken en krijgen enkele afleveringen om zich te bewijzen. Zijn favorieten van de voorbije jaren waren onder andere Braquo, Black Sails, Games Of Thrones, The Leftovers, Mafiosa, The Brink en Hell On Wheels, om er maar een paar te noemen.
Meer recensies van Peter Rotthier
Reacties (1)