Daybreak - Eerste aflevering

Toen ik voor het eerst hoorde over de serie Daybreak, had ik niet de intentie om de serie te gaan kijken. Er is de laatste jaren namelijk een overvloed aan zombieseries. Denk maar aan (Fear) The Walking Dead, iZombie en Santa Clarita Diet, die ik overigens met veel plezier kijk. Alhoewel ik groot liefhebber ben van zombie- en post-apocalyptische series en films had ik niet de behoefte om er nog eentje te gaan volgen. Na het uit verschillende bronnen horen van (zeer) positieve berichten over Daybreak, kon ik het niet laten om het toch een kans te geven. Na het kijken van de eerste aflevering heb ik nu nog een zombieserie op mijn te-kijken-lijst staan.

Hopelijk is de eerste aflevering een indicatie voor de rest van het seizoen, want dan is Daybreak één van mijn nieuwe favorieten. Het is ook niet te vergelijken met andere zombieseries. Het is een mix van veel verschillende invloeden. Ik zie de serie als een combinatie van Mad Max, Zombieland, alle High School films en series en ook een beetje van Ferris Bueller’s Day Off. Dat laatste komt waarschijnlijk doordat de hoofdrolspeler daarvan (Matthew Broderick) een rol heeft in de serie en omdat de hoofdrolspeler vaak rechtstreeks tegen het publiek praat. De overeenkomst die Daybreak met andere zombieseries heeft, is dat het ook op een strip/graphic novel is gebaseerd.



Daybreak gaat over Josh Wheeler en hoe hij leeft in een post-apocalyptische wereld. Al vrij snel wordt er uitgelegd dat er een atoombom in Glendale, Californië is ontploft en dat als gevolg daarvan veel mensen zijn veranderd in 'Ghoulies', voor de mensen die Riverdale kijken/kennen; het heeft daar niets mee te maken. Dit zijn kort gezegd een soort van zombies die mensen willen eten. Vaak zie je door middel van flashbacks hoe bepaalde personages voor de ramp waren en wat voor ontwikkeling ze hebben doorgemaakt. Je komt er al snel achter dat veel van de personages hetzelfde zijn gebleven, al dan niet iets meer versterkt in hun karaktereigenschappen.

Door de eerste aflevering heen wordt er al vrij veel uitgelegd. Josh is allereerst op zoek naar Sam, iemand waar hij verliefd op is. Daarnaast vormt er al vrij snel een team. De tienjarige pyromaan Angelica en de voormalige 'jock' Wesley worden namelijk in de eerste aflevering al onderdeel van zijn groep. Ook wordt er uitgelegd hoe Glendale na de atoombom is verdeeld. De stad is namelijk als het ware een soort van High School geworden. Alle groepen die je in Amerikaanse High School series/films ziet, hebben een eigen gebied. Zo zijn er bijvoorbeeld de nerds, jocks en Kardashian look-a-likes die hun eigen grondgebied hebben.

Daybreak is ook verrassend grappig. Op de meest onverwachtse momenten wordt er een grap gemaakt die je niet had kunnen zien aankomen, wat naar mijn idee de serie naar een hoger niveau tilt. Of iets loopt compleet anders dan je had verwacht. Daarnaast komen er veel pop-culture verwijzingen voorbij. Zoals eerder gezegd zijn Mad Max, Zombieland en Ferris Bueller’s Day Off niet te missen, maar worden er ook verwijzingen gemaakt naar bijvoorbeeld Game of Thrones. Degenen die houden van dergelijke verwijzingen, die gaan waarschijnlijk wel genieten van (in ieder geval de eerste aflevering van) deze serie. Ik ben erg benieuwd of de rest van de afleveringen ook zo zijn, zonder dat ze in herhaling vallen.

Daybreak is een luchtige vermakelijke serie die vol zit met scherpe humor, onverwachte plot-twists en veel pop-culture verwijzingen. Na het kijken van de eerste aflevering is het duidelijk dat er in ieder geval veel potentie in zit. Hopelijk blijft het niveau dat door de eerste aflevering is neergezet gedurende de rest van het seizoen aanwezig. Indien dat het geval is, kan dit zo maar één van mijn nieuwe favorieten worden.

Op basis van het bovenstaande krijgt de eerste aflevering van Daybreak een 8,5.