Crazyhead - Seizoen 1

Howard Overman, het genie achter Misfits, is teruggekeerd naar E4. Zijn nieuwe project Crazyhead is een samenwerking tussen de Britse zender en de streamingdienst Netflix. In deze horrorkomedie volgen we de ietwat stijve en kleurloze Amy (Cara Theobold) en de bijdehante Raquel (Susan Wokoma). Beide dames hebben de gave om demonen te zien en gebruiken dat talent om op ze te jagen. Maar wanneer de demonen zich beter gaan organiseren, blijkt het gevaar een stuk groter. Amy en Raquel zijn gedwongen om samen te werken, maar dat gaat niet altijd van harte.

Demonen bevechten en tegelijkertijd alle clichés van het genre op de hak nemen? Dat heeft Ash vs. Evil Dead ook gedaan, en er zijn de nodige parallellen tussen deze series te trekken. In deze context is Ash vs. Evil Dead een stuk extremer en naar mijn mening ook beter. Toch is ook Crazyhead met liefde gemaakte en vooral vermakelijke kost met twee leuke hoofdrolspelers.

Crazyhead neemt het horrorgenre op een speelse manier op de hak

Echt eng of bloederig wordt het nooit, maar dat is ook niet per se het doel van deze serie. Sarcastisch, zwartgallig en subtiel. Zo valt de humor van veel series van de zenders E4 en Channel 4 te omschrijven en Crazyhead is er geen uitzondering op. Op een speelse manier die er niet te dik bovenop ligt wordt het horrorgenre belachelijk gemaakt. Niet alleen horror moet het ontgelden, want ook andere genres komen aan bod. Of het nou daadwerkelijk een erotische scène was, dat weet ik niet. Maar de scène waarin Amy Raquels broer afleidt door hem op een *kuch* bijzondere manier te verleiden, was best hilarisch.

Ja, we hebben al vaak genoeg gezien hoe twee tegenpolen samen moeten werken, maar de hoofdrolspelers laten zien waarom we dit al zo vaak gezien hebben. Ze zijn goed op elkaar ingespeeld en spelen hun rollen met zichtbaar plezier. Het werkt gewoon goed en waarom zou je in zo’n geval aan de formule sleutelen? Ook graag heel veel liefde voor de bijrollen van Riann Steele en Lu Corfield. Steele speelt Amy’s beste vriendin die bezeten wordt door een demon. Steele doet dat met ontzettend veel overtuiging en vooral in de vierde aflevering laat ze dat goed zien. Corfield speelt een demon die zich voordoet als alleenstaande moeder. Zij is wellicht het grappigste personage en dat komt door een perfecte timing en een hoop sociaal commentaar.

Twee tegenpolen die moeten samenwerken is cliché, maar hier werkt het. Waarom zou je dan aan de formule sleutelen?

Oh ja, buiten deze leuke hoofdrolspelers en leuke humor was er ook nog een verhaal. Maar dat verhaal doet er niet zoveel toe. Het is vrij dun, oppervlakkig en voorspelbaar. Er wordt bijvoorbeeld weinig over de motivatie van de grote boze schurk gezegd. Maar het hoeft niet per se diepgaand te zijn. Daar is deze serie ook helemaal niet voor bedoeld.

Het kijkt lekker weg, de personages zijn leuk en de humor werkt. Soms is een serie niets meer dan pretentieloos vermaak, en Crazyhead is daar het schoolvoorbeeld van. Het eerste seizoen telt zes afleveringen van ongeveer drie kwartier, dus daar ben je zo doorheen. De serie is nog niet vernieuwd of gecanceld, maar tegen een tweede seizoen zeg ik absoluut geen nee.