The Chilling Adventures of Sabrina - Seizoen 1

Een paar weken geleden kwam de nieuwe serie The Chilling Adventures of Sabrina online op Netflix. Ik keek er enorm naar uit. Vroeger was ik namelijk een grote fan van Sabrina the teenage witch, plus dat het gemaakt is door een van de makers die Riverdale zo groot heeft gemaakt, ook een serie waar ik groot fan van ben. In mijn ogen kon deze serie alleen maar geweldig worden. Maar aan de andere kant was ik ook bang voor te grote verwachtingen.

De serie speelt zich af in het stadje Greendale. Waar het altijd aanvoelt alsof het Halloween is. Het meisje Sabrina Spellman (Kierman Shipka), half heks, half mens staat online. Zij moet op haar zestiende verjaardag op een dwingende wijze kiezen tussen het pad van de nacht onder leiding van de duivel, of het pad van het licht. Wat er op neer komt dat zij moet kiezen of zij voor altijd heks wilt zijn of voor altijd mens. De hele serie volg je de dualiteit van het goed en het slechte. Dit gebeurt in het verhaal maar ook in de personages. Welke keuze Sabrina uiteindelijk maakt is vanaf het begin al duidelijk. Sabrina kiest voor het duistere pad en wordt een heks/ Daarbij krijgt zij te maken met racisme, want half heks zijn en half mens is niet niks. Samen met tante Hilda (Lucy Davis), tante Zelda (Miranda Otto), Ambrose, Sabrina haar tovenaarsneef (Chance Perdomo), haar vriend Harvey (Ross Lynch) en haar zwarte kat Salem krijgt ze te maken met allerlei boze krachten die haar stad bedreigen.



Op het internet las ik veel verschillende meningen. De een was heel positief over de serie omdat het heel spannend was, terwijl de andere meningen op het internet zeiden dat het veel te onrealistisch was. Sommige monsters oogden heel nep. Ik zelf heb tegenstrijdige meningen over de serie. Wat ik ontzettend jammer vond was dat het totaal niet leek op de serie van vroeger, terwijl ik dat wel verwachtte. Sommige dingen vond ik erg nep en ik vond het niet altijd even spannend, ik had soms erg veel moeite om mijn concentratie erbij te houden omdat het mij even niet boeide. Wel vond ik de personages erg interessant, goed gespeeld en bleef ik op de een of andere manier toch wel verder kijken. Seizoen twee is al aangekondigd en die ga ik ook kijken, in de hoop dat ik er iets positiever over kan zijn, want de hoop dat het iets boeiender allemaal wordt, heb ik nog wel.

Mocht je van een fantasy serie houden met een feel-good randje, dan raad ik je deze serie aan. Maar verwacht er niet al te veel van.