6
Nienke de Boode geeft "Charmed (2018) - Seizoen 1" een 6.
Geschreven door Nienke de Boode op 26 augustus 2020.
Leuk?
2
0
Bekijk stemmen
Charmed (2018) - Seizoen 1
Reboots zijn hip, maar altijd gevaarlijk. Gaan ze het origineel evenaren? Of wordt het een slap aftreksel? Deze vragen zijn ook voor Charmed (2018) relevant. Het is ondertussen alweer bijna twee jaar geleden dat de eerste aflevering werd uitgezonden, maar ik was er nooit aan toegekomen. Nu met corona toch maar eens een keertje kijken. Ik ben immers zo lang als ik me kan herinneren al fan geweest van het origineel, Charmed. Als jong meisje (mijn ouders namen het niet zo nauw met de leeftijdsindicaties voor series en films) droomde ik over hoe gaaf het zou zijn als ik een heks was. En nu is er Charmed (2018) voor de nieuwe generatie?
Even kort het verhaal voor de mensen die niet bekend zijn met het concept. Drie zusjes leren aan het begin van de serie na de dood van hun moeder dat ze heksen zijn. Dat wordt ze allemaal uitgelegd door hun whitelighter (Rupert Evans, The Man in the High Castle), die heksen beschermt en helpt met hun magische taken. De zussen zijn ook niet zomaar heksen, maar de Charmed Ones, hele speciale heksen die met z’n drieën moeten samenwerken om de wereld te redden.
De jongste is Maggie Vera (Sarah Jeffery, Shades of Blue). Haar krachten hebben te maken met gevoelens, en ze kan daarmee onder andere de gedachten van mensen lezen wanneer ze hen aanraakt. De middelste zus is Mel Vera (Melonie Diaz, Fruitvale Station). Ze is docent gender-studies op de universiteit en sterk feministisch. Met haar magische krachten kan ze de tijd stilzetten en zo dus bijvoorbeeld kwade demonen bevriezen. De oudste zus is Macy Vaughn (Madeleine Mantock, Into the Badlands). Ze is lange tijd geheimgehouden door hun moeder, maar staat aan het begin van de serie ineens op de stoep. Haar gave is telekinese en in het dagelijks leven is zij een topwetenschapper.
Samen verbannen de drie zusjes demonen en ander gespuis dat hun stadje bedreigt, het denkbeeldige Hiltowne in Michigan. Er is veel veranderd ten opzichte van het origineel, maar ook veel hetzelfde. De schrijvers hebben de gegevens van het origineel genomen, maar ze in een nieuw jasje gestopt. Opmerkelijk is dat er geprobeerd wordt om magie en wetenschap te combineren. Demonengenetica speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol dit seizoen. Soms komt Macy met een oplossing via haar wetenschappelijke achtergrond. Deze verbinding tussen wetenschap en magie voelt echter soms een beetje geforceerd en vergezocht.
Onderdeel van dat kinderachtige gevoel is dat het acteerwerk niet optimaal is. Een groot deel van het probleem is dat de chemie ontbreekt, en soms is het acteerwerk ook gewoon slecht. Wel worden deze beide dingen beter door het seizoen heen. Verwacht echter geen Oscarprestaties aan het einde.
Al met al heb ik een stevig aantal verbeterpunten. Wel heb ik me, vanaf een aflevering of tien, regelmatig vermaakt met de serie. Dat deel zou wel een zeven krijgen. Maar het geheel is matig. Een zesje dus, van net voldoende. Voor mij kan het nog niet tippen aan het origineel, als je ze al wilt vergelijken. Ze zijn er wel in geslaagd een andere serie neer te zetten.
Even kort het verhaal voor de mensen die niet bekend zijn met het concept. Drie zusjes leren aan het begin van de serie na de dood van hun moeder dat ze heksen zijn. Dat wordt ze allemaal uitgelegd door hun whitelighter (Rupert Evans, The Man in the High Castle), die heksen beschermt en helpt met hun magische taken. De zussen zijn ook niet zomaar heksen, maar de Charmed Ones, hele speciale heksen die met z’n drieën moeten samenwerken om de wereld te redden.
© The CW
De jongste is Maggie Vera (Sarah Jeffery, Shades of Blue). Haar krachten hebben te maken met gevoelens, en ze kan daarmee onder andere de gedachten van mensen lezen wanneer ze hen aanraakt. De middelste zus is Mel Vera (Melonie Diaz, Fruitvale Station). Ze is docent gender-studies op de universiteit en sterk feministisch. Met haar magische krachten kan ze de tijd stilzetten en zo dus bijvoorbeeld kwade demonen bevriezen. De oudste zus is Macy Vaughn (Madeleine Mantock, Into the Badlands). Ze is lange tijd geheimgehouden door hun moeder, maar staat aan het begin van de serie ineens op de stoep. Haar gave is telekinese en in het dagelijks leven is zij een topwetenschapper.
Samen verbannen de drie zusjes demonen en ander gespuis dat hun stadje bedreigt, het denkbeeldige Hiltowne in Michigan. Er is veel veranderd ten opzichte van het origineel, maar ook veel hetzelfde. De schrijvers hebben de gegevens van het origineel genomen, maar ze in een nieuw jasje gestopt. Opmerkelijk is dat er geprobeerd wordt om magie en wetenschap te combineren. Demonengenetica speelt bijvoorbeeld een belangrijke rol dit seizoen. Soms komt Macy met een oplossing via haar wetenschappelijke achtergrond. Deze verbinding tussen wetenschap en magie voelt echter soms een beetje geforceerd en vergezocht.
Daar heeft de serie overigens wel meer last van. Veel verhaallijnen zijn een beetje vergezocht of voelen niet zo natuurlijk aan. De acties van de meiden zijn soms raar of ronduit dom, wat het kijken ook niet echt leuker maakt. Ik kwam zelf pas goed in de serie rond aflevering 10. Dat is vrij laat en ik had dat ook niet volgehouden als ik niet al met mezelf had afgesproken om het af te kijken voor deze recensie, waarin ik het geheel dan in de grond kon stampen. Zoals te zien aan het cijfer, ben ik daar een beetje op teruggekomen en werd het aan het eind een stuk beter. De eerste tien afleveringen voelden heel kinderachtig, maar later werd het wat serieuzer en ook duisterder. Dat maakte de serie gelijk een stuk beter. Ik begreep dat het de bedoeling was dat seizoen twee die lijn nog verder zou doorzetten, wat mij een goede ontwikkeling lijkt.Veel verhaallijnen zijn een beetje vergezocht of voelen niet zo natuurlijk aan.
Onderdeel van dat kinderachtige gevoel is dat het acteerwerk niet optimaal is. Een groot deel van het probleem is dat de chemie ontbreekt, en soms is het acteerwerk ook gewoon slecht. Wel worden deze beide dingen beter door het seizoen heen. Verwacht echter geen Oscarprestaties aan het einde.
© The CW
Verdere opmerkingen: de hoeveelheid nepwimpers had van mij wel tot een minimum teruggebracht mogen worden; ik vind het er allemaal maar een beetje fake uitzien. De special effects zijn ongeveer op het niveau van het origineel, wat wel kwalijk is gezien dat toch twintig jaar geleden begon. Het voornaamste criterium of iets magisch mogelijk is, lijkt te zijn of het het plot ten goede komt, wat ik een uitermate matig criterium vind. De karakters doen echt continu dingen die ontzettend dom zijn, wat ik erg frustrerend vind. Ze lijken slimmer dan dit. Er is nog wel meer, maar de recensie is zo al lang genoeg. De kernboodschap is dat veel zaken amateuristisch of geforceerd lijken.Het voornaamste criterium of iets magisch mogelijk is, lijkt te zijn of het het plot ten goede komt.
Al met al heb ik een stevig aantal verbeterpunten. Wel heb ik me, vanaf een aflevering of tien, regelmatig vermaakt met de serie. Dat deel zou wel een zeven krijgen. Maar het geheel is matig. Een zesje dus, van net voldoende. Voor mij kan het nog niet tippen aan het origineel, als je ze al wilt vergelijken. Ze zijn er wel in geslaagd een andere serie neer te zetten.
Over de auteur, Nienke de Boode
Ooit begon ze met het kijken van NCIS, CSI en Bones, daarna is de liefde voor het kijken van series uitgegroeid tot wat het is vandaag, met tientallen series die gevolgd moeten worden. Nu kan je Nienke altijd midden in de nacht wakker maken voor een goede crime serie, maar ze is ook zeker niet de beroerste om eens wat nieuws uit te proberen. Komedie en fantasy doen het ook altijd goed bij haar. Sinds oktober 2014 schrijft ze ook voor MijnSerie om haar liefde voor series en schrijven te combineren.
Meer recensies van Nienke de Boode
Reacties (2)