El Camino: A Breaking Bad Movie

Is het onnodig of de extra slagroom op de taart?

Is het onnodig of de extra slagroom op de taart? Die vraag spookt door het hoofd sinds de film aangekondigd werd. Breaking Bad is een van de beste series van de afgelopen decennia. Het einde leek een afgerond geheel. De opmars en de teloorgang van Walter White was tot een passend einde gekomen. Na het zien van de film is het antwoord op de vraag nog steeds lastig. Het is namelijk van allebei een beetje. Het is deels onnodig, want de film voegt weinig toe aan de serie. Het is aan de andere kant een toefje slagroom op de taart omdat het verhaal van Jesse Pinkman (Aaron Paul, The Path) een vervolg krijgt.

Wat gemist wordt in de film zijn de markante karakters die Breaking Bad zo sterk maakten. Er is slechts een persoon die, naast Jesse, deze rol waarmaakt. Todd (Jesse Plemons, Fargo) schittert in een mix van naïeve onschuld en een keiharde moordende psychopaat. Bovendien speelt Todd in een aantal scenes die de hoge kwaliteit van de serie aanraken. Zoals het tijdens de autorit meezingen met Dr. Hook en de vrachtwagen die voorbij rijdt. Daarnaast is de situatie rond zijn huisvrouw ook een typisch Breaking Bad hoogtepunt. Het zijn de cinematografische hoogstandjes die we van de serie gewend zijn.

Aaron Paul schittert als Jesse Pinkman. De gevolgen van zijn gevangenschap hebben er flink op ingehakt. Zijn jongensachtige is hij door de jaren heen volledig verloren. Nu is hij eerder een opgejaagd, in het nauw gedreven, gewond vogeltje. Het vogeltje wordt nog wel eens een adelaar die soms flink van zich afbijt. Noodgedwongen door de situatie waarin hij zit. Opgejaagd door justitie en criminelen. De film volgt slechts alleen zijn spoor. In die zin is de film ook veel eenzijdiger dan de serie. Het samenspel tussen Jesse en Walter wordt gemist. Net, zoals gezegd, al die andere verhaallijnen die de serie juist zo sterk maakten.



Ondanks dat de film slechts ten dele teruggrijpt op de serie is de film zonder de serie gezien te hebben moeilijk te volgen. Door flashbacks wordt er namelijk teruggegrepen op het oorspronkelijke verhaal. Niet altijd met succes overigens, want de inbreng van Walter White en Mike heeft helemaal geen meerwaarde. Het lijkt slechts te gaan om een handreiking naar de fans. Die willen de bekende hoofdrolspelers nog een keer zien.

Het wordt toch weer eens tijd de serie helemaal terug te kijken.

El Camino: A Breaking Bad Movie mist de aandacht voor het kleinste detail die de serie juist zo eigenzinnig maakte. Eigenlijk vreemd omdat Vince Gilligan ook nu de grote man achter de schermen is. Heel af en toe schemert dezelfde techniek van filmen er nog doorheen. Zoals het shot op de tarantula. De kleur en beeldvoering zijn verder over het algemeen wel vergelijkbaar met de serie.

Conclusie over de film is hinken op twee gedachten. Aan de ene kant mooi om het verhaal van Jesse verder uitgewerkt te zien. De film is bovendien een leuk avondvullend programma. Aan de andere kant levert het niet de kwaliteit die we gewend zijn van de serie. Het kijken van de film leverde wel een duidelijk gevoel op. Het wordt toch weer eens tijd de serie helemaal terug te kijken. Dat gevoel kan echter ook komen door de samenvatting die Netflix van de serie voor de film ter beschikking stelt. Hink ik toch weer op twee gedachten.