Boss - Seizoen 2

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: dit tweede seizoen van Boss is helaas ook het laatste seizoen geworden. Na de sterke acht afleveringen van het eerste seizoen en de daaropvolgende tien afleveringen van het tweede seizoen trok de Amerikaanse zender Starz de stekker eruit vanwege tegenvallende kijkcijfers. Gezien de kwaliteit van de serie is dat teleurstellend. Hoewel er geruchten waren dat er nog een aflevering op filmlengte zou komen om de serie geheel af te sluiten, bleef het bij de in totaal achttien afleveringen.

Boss draait om de burgemeester van Chicago Tom Kane (Kelsey Grammer, Cheers en Frasier). Hij heeft van zijn dokter te horen gekregen dat hij lijdt aan dementie. In zijn grenzeloze en meedogenloze ambitie past deze ziekte helemaal niet, dus besluit hij dit geheim te houden. Zijn neuroloog dokter Ella Harris (Karen Aldridge, Chicago Fire) is de enige die zijn geheim kent. Tom Kane is getrouwd, maar het komt goed van pas dat hij en zijn vrouw Meredith Kane (Connie Nielsen, The Following) alleen nog in het openbaar een woordje met elkaar wisselen. Ook heeft hij nauwelijks contact met hun drugsverslaafde dochter Emma (Hannah Ware, Betrayal). Daarmee is zijn geheim in huiselijke kring relatief gemakkelijk verborgen te houden. In zijn werk is dat lastiger, maar gelukkig is Tom Kane vindingrijk, sluw en keihard. Dat is ook nodig om de pers, in de persoon van de fanatieke journalist Sam Miller (Troy Garity, Sunshine), en zijn vele politieke tegenstanders voor te blijven.

Aan het slot van het eerste seizoen bleek al dat het onderscheid tussen de goede en de slechte personages niet altijd even helder is. Zelfs de journalist Sam Miller is niet alleen op zoek naar de waarheid, maar heeft ook andere motieven. In het tweede seizoen komt Tom Kane steeds meer alleen te staan. Daarnaast wordt de dementie erger, precies zoals voorspeld was door zijn dokter. Naast lichamelijke klachten krijgt Kane ook te maken met waanvoorstellingen en hallucinaties. Dat biedt mooie aanknopingspunten voor de makers om de kijkers aan het twijfelen te zetten. Zijn de gebeurtenissen zoals de burgemeester ze meemaakt echt of niet? In het tweede seizoen krijgt Kane ook het jong aanstormende talent Ian Todd (Jonathan Groff, Looking) onder zijn hoede; een rustig en innemend persoon maar er zit meer pit in hem dan zo op het eerste oog lijkt.

Kelsey Grammer draagt de serie in meerdere opzichten. Hij is het boegbeeld, winnaar van een Golden Globe voor zijn acteerwerk in het eerste seizoen en medebedenker van de serie. Op aangeven van producent Farhad Safinia werkte hij het script voor de pilot uit, samen met zijn productiemaatschappij Grammnet Productions. De serie is overigens gebaseerd op het boek met dezelfde titel van Mike Royko. Het acteerwerk van Grammer in dit tweede seizoen is weer van uitstekende kwaliteit. In zijn rol als Frasier Crane speelde hij een neuroot, soms bijzonder egoïstisch en narcistisch, maar vaak wel met goede bedoelingen als achtergrond. In Boss is hij overtuigend als in- en inslechte neuroot. Hij is zowel verbaal als fysiek gewelddadig. Je hebt vaak medelijden met zijn politieke tegenstanders. Een belangrijk kritiekpunt van het eerste seizoen was voor mij dat het leek alsof Tom Kane echt alleen op macht uit was. In dit tweede seizoen komt in ieder geval één drijfveer van Kane bovendrijven: het ambitieuze huizenproject Lennox Gardens bedoeld als oprechte impuls voor een notoire achterstandswijk.

De andere acteurs zijn ook van prima kwaliteit in dit seizoen. Ik vond Jonathan Groff als Ian Todd opvallen maar ook Troy Garity als journalist Miller is overtuigend. Zijn verandering van iemand die op zoek is naar de waarheid naar een egocentrische machtswellusteling is een fraai voorbeeld van de stelling dat macht corrumpeert. Het camerawerk is fraai en de dialogen zijn erg scherp. Dit tweede seizoen vond ik daardoor zelfs nog beter dan het eerste seizoen. Het blijft natuurlijk een politieke serie, de nadruk ligt op de intriges en politieke spelletjes, verwacht daarom voornamelijk verbaal vuurwerk van Boss. Als kritiekpunt kan ik noemen dat de serie wel iets te vroeg piekt, de voorlaatste aflevering ‘Clinch’ vind ik namelijk duidelijk de sterkste aflevering.