Borgen - Seizoen 4

Na negen jaar afwezigheid is Borgen terug op de buis. En nog steeds is het Scandinavische televisie op zijn best.

Ik heb in mijn studietijd ooit een keuzevak bij politicologie gevolgd. Bij dit vak was één van de opdrachten om het politieke stelsel van een land te analyseren. Ik koos voor Denemarken. Waarom? Omdat ik Borgen zo’n goede serie vond. En nu, bijna tien jaar later, is de serie terug met een vierde seizoen, met als ondertitel Power & Glory. En of het nog steeds zo goed is? Zeker!

Samen met Bron/Broen en Forbrydelsen zette Borgen de standaard voor Scandinavische kwaliteitsseries. Het was donker, koud en afstandelijk, het was ijzersterk geacteerd, en het Deens dat je net niet kon verstaan werkte hypnotiserend. Inmiddels zijn er meer dan genoeg Scandinavische topseries die allemaal datzelfde sfeertje hebben, of het nou detectives, familiedrama’s of zelfs sciencefictionseries zijn. Maar Borgen, Bron/Broen en Forbrydelsen vormen de heilige drie-eenheid van Scandinavische series. Met dit vierde seizoen bewijst Borgen dat die status nog steeds terecht is.

In de eerste drie seizoenen van Borgen zagen we de opkomst en ondergang van Birgitte Nyborg (Sidse Babett Knudsen, Westworld), de eerste vrouwelijke premier van Denemarken. Aan het einde van seizoen drie was Nyborg Minister van Buitenlandse Zaken in een centrumrechtse regering. In het vierde seizoen vervult ze die rol nog steeds, maar dan onder de linkse premier Signe Kragh (Johanne Louise Schmidt, Snöänglar). Wanneer er een olieveld op Groenland wordt ontdekt, willen de Groenlanders er zelf rijk mee worden. De Deense regering heeft er echter andere plannen mee. Wat volgt is een conflict waarbij Denemarken en Groenland een speelbal worden van andere grote wereldmachten.

Het voelt alsof Borgen nooit weg is geweest

Het voelt alsof de serie nooit weg is geweest. Tussen 2010 en 2013 was Borgen een interessant portret van de Deense politiek uit die tijd. En eigenlijk is dat het nog steeds. De huidige problemen waar de politiek mee worstelt worden wederom minutieus weergegeven. Milieuproblemen lijken een belangrijke pijler te zijn, maar hieruit vloeien verschillende andere thema’s voort. De relatie tussen media en politiek, de kloof tussen burger en politiek, en de afhankelijkheid van andere landen op het gebied van energie worden ook goed belicht. Wat dat betreft had deze serie niet op een actueler moment kunnen verschijnen. Het is duidelijk dat bedenker Adam Price naar de huidige politieke ontwikkeling heeft gekeken. Daarnaast geeft het ook interessante dynamieken weer tussen de partijen en idealen waar welke partij voor staat. Omdat het Deense politieke stelsel erg op het Nederlandse lijkt, zal het ook voor volgers van de Nederlandse politiek erg interessant zijn.

Behalve politiek wordt wederom het persoonlijke leven van Nyborg onder de loep genomen. En soms blijken politiek en privé naadloos in elkaar over te gaan. Dit komt bijvoorbeeld sterk naar voren wanneer haar zoon Magnus (Lukas Lynngaard Tønnesen, The Rain) gearresteerd wordt voor strafbare feiten tijdens een milieu protest. Aan de ene kant zien we dan een conflict tussen moeder en zoon, maar we zien tegelijkertijd ook een conflict tussen twee generaties en hoe zij kijken naar het oplossen van politieke problemen. En Borgen doet dit op meer fronten erg sterk.

Het acteerwerk is van hoog niveau

Zoals gebruikelijk is het acteerwerk van hoog niveau. Het is alsof Knudsen nooit weg is geweest, zo natuurlijk komt zij in deze rol over. Ze is een stuk killer, afstandelijker en meer berekenend. De idealen waar ze ooit voor stond zijn ingeruild voor honger naar macht. Het kan wennen zijn, maar het past heel goed bij de ontwikkeling die ze heeft doorgemaakt. Dat geldt ook voor de journalist Katrine Fønsmark (Birgitte Hjort Sørensen, Greyzone), momenteel de baas van een grote tv-zender, en haar verhaallijn is ook weer een genot om naar te kijken.

Verder laten Nyborgs adviseur Bent Sejrø (Lars Knutzon, Tinkas Christmas Adventure) en nieuwsredacteur Torben Friis (Søren Malling, Forbrydelsen) zich zien in het nieuwe seizoen. Ook nieuwe personages als premier Kragh en de Arctische ambassadeur Asger Holm Kirkegaard (Mikkel Boe Førsgaard, The Rain) zijn welkome toevoegingen aan de serie. Het enige jammere is dat Pilou Asbæk (Game of Thrones) niet meer is teruggekeerd als de vlotte spindoctor Kasper Juul, maar ook zonder hem staat er een ijzersterke cast.

We wanen ons even weer in 2013 en het is alsof Borgen nooit van de buis is geweest. Het vierde seizoen is in veel opzichten grootser en internationaler, maar blijft ook klein, persoonlijk en behoudt dat Scandinavische randje dat het zo goed maakt. Tegenwoordig vallen reboots en revivals van oudere series vaak tegen. Gelukkig is Borgen daar een positieve uitzondering op.