Leuk?
4
0
Bekijk stemmen
Black Sails - Seizoen 1
Black Sails is een serie van Amerikaanse makelij en neemt de kijker mee naar piraten die twee eeuwen geleden huis hielden op de Caribische wateren en eilanden. Long John Silver (Luke Arnold) is een gevangen genomen burgerman die noodgedwongen met piratenkapitein Flint (Toby Stephens) jacht maakt op het met schatten gevulde schip Urca de Lima.
De eerste scènes hakken er goed in. Vanuit het perspectief van het overvallen schip, zien we hoe angstaanjagend een ontmoeting met piraten moet zijn geweest. De rovers zijn woest: ze verven hun gezichten, maken angstaanjagende geluiden en zwaaien vervaarlijk met kromzwaarden naar de bibberende burgerzeelui.
Dan switcht de invalshoek en zien we de situatie vanuit de piraten zelf. Zij blijken toffe peren, loyaal en beleefd bovendien. Ze houden er een uitstekende boekhouding op na, spreken elkaar aan met meneer en bieden goeiig hun gevangenen een nummertje aan op hun kosten bij het favoriete bordeel. Vergezeld van een gebbetje natuurlijk, want ze zijn ook nog eens humoristisch, de piraten van het schrijversduo Steinberg en Levine.
Bij het verfilmen van historische situaties zitten de producers altijd te laveren tussen geschiedkunde en fijn vermaak. Steinberg en Levine kozen voor de entertainmentwaarde van hun serie. Zo wordt de in werkelijkheid moordzuchtige vrouwelijke piraat Bonny Anne een licht autistische landgroupie, draagt men zonnebrillen 100 jaar voordat die bestonden en worden de stoere zeebonken sullig de pan uitgeveegd door meesteres Guthrie (Hannah New) die in Nassau de geroofde zaken verhandelt onderwijl lesbische akkefietjes aangaand.
Dat de serie in de VS toch laaiend enthousiast is ontvangen, heeft zij te danken aan juist deze lichtvoetigheid. Aflevering na aflevering staat bol van de actie en relationele verwikkelingen, zowel zakelijk als erotisch. Nadeel van de serie is wel dat het script niet vaak op zee speelt. Zonde van de prachtige schepen die zo in detail zijn nagebouwd dat er meer dan 300 vaklui voor nodig waren. Bovendien wordt de verhaallijn ietwat soapachtig aan land.
Niettemin blijven de sympathieke piraten ons goed boeien. Black Sails is ontspanning op zijn best. Zet het verstand op nul, de chippies binnen handbereik en grijp met de ogen strak op het scherm gericht, want de kijker mist zo weer een vuistslag, grap of vrijpartij.
Volg Black SailsDe eerste scènes hakken er goed in. Vanuit het perspectief van het overvallen schip, zien we hoe angstaanjagend een ontmoeting met piraten moet zijn geweest. De rovers zijn woest: ze verven hun gezichten, maken angstaanjagende geluiden en zwaaien vervaarlijk met kromzwaarden naar de bibberende burgerzeelui.
Dan switcht de invalshoek en zien we de situatie vanuit de piraten zelf. Zij blijken toffe peren, loyaal en beleefd bovendien. Ze houden er een uitstekende boekhouding op na, spreken elkaar aan met meneer en bieden goeiig hun gevangenen een nummertje aan op hun kosten bij het favoriete bordeel. Vergezeld van een gebbetje natuurlijk, want ze zijn ook nog eens humoristisch, de piraten van het schrijversduo Steinberg en Levine.
Bij het verfilmen van historische situaties zitten de producers altijd te laveren tussen geschiedkunde en fijn vermaak. Steinberg en Levine kozen voor de entertainmentwaarde van hun serie. Zo wordt de in werkelijkheid moordzuchtige vrouwelijke piraat Bonny Anne een licht autistische landgroupie, draagt men zonnebrillen 100 jaar voordat die bestonden en worden de stoere zeebonken sullig de pan uitgeveegd door meesteres Guthrie (Hannah New) die in Nassau de geroofde zaken verhandelt onderwijl lesbische akkefietjes aangaand.
Dat de serie in de VS toch laaiend enthousiast is ontvangen, heeft zij te danken aan juist deze lichtvoetigheid. Aflevering na aflevering staat bol van de actie en relationele verwikkelingen, zowel zakelijk als erotisch. Nadeel van de serie is wel dat het script niet vaak op zee speelt. Zonde van de prachtige schepen die zo in detail zijn nagebouwd dat er meer dan 300 vaklui voor nodig waren. Bovendien wordt de verhaallijn ietwat soapachtig aan land.
Niettemin blijven de sympathieke piraten ons goed boeien. Black Sails is ontspanning op zijn best. Zet het verstand op nul, de chippies binnen handbereik en grijp met de ogen strak op het scherm gericht, want de kijker mist zo weer een vuistslag, grap of vrijpartij.
Reacties (0)