8.5
Hessel Hoekstra geeft "Black Mirror - Seizoen 4" een 8.5.
Geschreven door Hessel Hoekstra op 2 januari 2018.
Leuk?
4
0
Bekijk stemmen
Black Mirror - Seizoen 4
USS Callister. Arkangel. Crocodile. Hang the DJ. Metalhead. Black Museum. In het staartje van 2017 bracht Netflix zes gloednieuwe afleveringen van Black Mirror uit. Het concept zal de meesten inmiddels niet vreemd zijn: in volledig van elkaar losstaande afleveringen blaast schrijver Charlie Brooker op zeer uiteenlopende manieren de relatie tussen mensen, technologie en (sociale) media op en bouwt hiermee grimmige werelden die sterk op onze eigen realiteit lijken. Ook dit seizoen schieten de ideeën weer alle kanten op. Dit seizoen zit weer vol parels en mooie vondsten, maar toch stokt het soms een beetje.
De hoogtepunten van dit seizoen zijn wat mij betreft de afleveringen Crocodile en Hang the DJ. In Crocodile probeert een beroemde architect geheim te houden dat ze vijftien jaar geleden een dodelijk verkeersongeluk heeft veroorzaakt. Het wordt echter steeds lastiger om dit vol te houden omdat de politie en verzekeringsagenten technologie hebben waarmee ze herinneringen van mensen opnieuw af kunnen spelen. Deze aflevering, gedragen door een fantastische Andrea Riseborough (Bloodline), speelt op inventieve wijze met een idee dat we al eerder in Black Mirror hebben gezien. In deze trage aflevering zie je al van mijlenver aankomen dat er iets fout zal gaan en en hoe dat fout zal gaan. En dat is precies de charme van deze aflevering. De makers spelen perfect in op onze verwachtingen en datgene wat we vrezen wordt werkelijkheid.
Hang the DJ is een welkome, vrij luchtige en optimistische afwisseling tussen alle grauwe, sombere toekomstbeelden. Op succesvolle wijze parodieert deze aflevering het fenomeen datingapps. Het ietwat bizarre romantische verhaal over twee geliefden die van hun datingapps niet samen mogen blijven kijkt prettig weg, weet apps als Tinder op een bijtende manier op de hak te nemen. Verder maken de lichte toon en de twee leuke hoofdrolspelers dit een aangename toevoeging aan het Black Mirror-universum.
Het is lastig om een dieptepunt te noemen, maar in de vijfde aflevering, Metalhead, was ik wel een beetje teleurgesteld. De uitvoering van de aflevering was vrijwel vlekkeloos. Metalhead is op prachtige wijze in zwart-wit gefilmd en weet een post-apocalyptische wereld te scheppen waar de makers van The Walking Dead nog wat van kunnen leren. Ook hoofdrolspeelster Maxine Peake (Silk) doet het geweldig. Wat is dan het probleem? Context ontbreekt. Peake speelt een vrouw die achtervolgd wordt moordlustige metalen wezens. Maar wat doen die wezens daar? Waarom zijn ze er? Waarom zitten ze achter haar aan? Het is absoluut niet slecht, maar een aflevering als deze vind ik niet echt in Black Mirror passen.
Ondanks dat de ideeën soms een beetje op lijken, weet schrijver Charlie Brooker nog genoeg manieren te bedenken om de bestaande ideeën in een nieuw jasje te steken en toekomstbeelden voor te schotelen die akelig dicht bij onze realiteit liggen. Wat mij betreft is Black Mirror daar dit seizoen weer goed in geslaagd. Mogen we hier alsjeblieft nog een vijfde seizoen van?
Ondanks dat er nog steeds genoeg goede ideeën zijn, komen bepaalde concepten vaak een beetje op hetzelfde neer. Hoe vaak hebben we inmiddels niet al gezien dat mensen in een computersimulatie blijken te zitten? Of dat ze een chip in hun hoofd hebben? Dit seizoen valt Charlie Brooker veelal terug op dezelfde trucjes. Het is jammer, want het straalt uit dat de originele ideeën een beetje op zijn. En dat terwijl het bij elke aflevering in de uitvoering wel goed zit.Ondanks een nog steeds vlekkeloze uitvoering, lijken de ideeën een beetje op te zijn
De hoogtepunten van dit seizoen zijn wat mij betreft de afleveringen Crocodile en Hang the DJ. In Crocodile probeert een beroemde architect geheim te houden dat ze vijftien jaar geleden een dodelijk verkeersongeluk heeft veroorzaakt. Het wordt echter steeds lastiger om dit vol te houden omdat de politie en verzekeringsagenten technologie hebben waarmee ze herinneringen van mensen opnieuw af kunnen spelen. Deze aflevering, gedragen door een fantastische Andrea Riseborough (Bloodline), speelt op inventieve wijze met een idee dat we al eerder in Black Mirror hebben gezien. In deze trage aflevering zie je al van mijlenver aankomen dat er iets fout zal gaan en en hoe dat fout zal gaan. En dat is precies de charme van deze aflevering. De makers spelen perfect in op onze verwachtingen en datgene wat we vrezen wordt werkelijkheid.
Hang the DJ is een welkome, vrij luchtige en optimistische afwisseling tussen alle grauwe, sombere toekomstbeelden. Op succesvolle wijze parodieert deze aflevering het fenomeen datingapps. Het ietwat bizarre romantische verhaal over twee geliefden die van hun datingapps niet samen mogen blijven kijkt prettig weg, weet apps als Tinder op een bijtende manier op de hak te nemen. Verder maken de lichte toon en de twee leuke hoofdrolspelers dit een aangename toevoeging aan het Black Mirror-universum.
Het is lastig om een dieptepunt te noemen, maar in de vijfde aflevering, Metalhead, was ik wel een beetje teleurgesteld. De uitvoering van de aflevering was vrijwel vlekkeloos. Metalhead is op prachtige wijze in zwart-wit gefilmd en weet een post-apocalyptische wereld te scheppen waar de makers van The Walking Dead nog wat van kunnen leren. Ook hoofdrolspeelster Maxine Peake (Silk) doet het geweldig. Wat is dan het probleem? Context ontbreekt. Peake speelt een vrouw die achtervolgd wordt moordlustige metalen wezens. Maar wat doen die wezens daar? Waarom zijn ze er? Waarom zitten ze achter haar aan? Het is absoluut niet slecht, maar een aflevering als deze vind ik niet echt in Black Mirror passen.
Verder weet Brooker dit seizoen weer genoeg leuks te verzinnen. Zo begint het seizoen met een klassieke benadering van sciencefiction die zich in de ruimte afspeelt. Black Mirror zou Black Mirror niet zijn als er geen interessante en verrassende twist aan gegeven zou worden. Ook speelt hij weer met interessante vragen over hoe bijvoorbeeld privacy, strafrecht en ouderschap te combineren zijn met moderne technologieën.Gelukkig weet Charlie Brooker ook met zijn bestaande ideeën nog genoeg materiaal voor goede televisie te verzinnen
Ondanks dat de ideeën soms een beetje op lijken, weet schrijver Charlie Brooker nog genoeg manieren te bedenken om de bestaande ideeën in een nieuw jasje te steken en toekomstbeelden voor te schotelen die akelig dicht bij onze realiteit liggen. Wat mij betreft is Black Mirror daar dit seizoen weer goed in geslaagd. Mogen we hier alsjeblieft nog een vijfde seizoen van?
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
Meer recensies van Hessel Hoekstra
Reacties (4)