Blå ögon - Seizoen 1

Het probleem is dat de kwaliteit van andere Scandinavische series zo hoog is dat het risico groot is dat het een keer tegenvalt. Bij het Zweedse Blå ögon (Blue Eyes) is dat het geval. Het thema lijkt actueel. Extremisme en politiek gekonkel, maar de uitwerking is wisselvallig. Verwacht dus geen Borgen, The Killing of The Bridge, maar een redelijke politieke thriller.



Het begin is nog sterk. Een vrouw die verdwijnt nadat ze getuige is geweest van een vergadering. De achtergrond is onduidelijk, maar dat er iets gebeurd wat officieel niemand mag weten is duidelijk. Later blijkt deze vrouw Sarah Farzin, medewerkster van het Ministerie van Justitie. Haar verdwijning is een reden om voorgangster Elin Hammar (Louise Peterhoff, Bron/ Broen/ The Bridge) terug te halen in haar oude functie. Haar baas, minister Gunnar Elvestad (Sven Nordin, Lilyhammer), geeft eerst aan dat Sarah ziek is. Wanneer blijkt dat Sarah verdwenen is wordt het de vraag wie erachter zit en waarom. Dan blijkt niemand meer te vertrouwen voor Elin die, vreemd genoeg, vaak alleen op onderzoek gaat.

Verwacht dus geen Borgen, The Killing of The Bridge, maar een redelijke politieke thriller.

Elin komt daarnaast in aanraking met een ander verhaal wanneer Annika Nilsson voor haar auto loopt en aan haar eerder opgelopen verwondingen overlijdt. Annika is moeder van twee kinderen, maar ook een rechts populistische politica. Haar zoon Simon (David Lindström, Vikings) is het niet eens met zijn moeders standpunten. In zijn dagelijks leven heeft hij er veel last van dat zijn moeder nationalistisch is. Zich er openbaar tegen uitspreken doet en durft hij niet. Zijn zus Sofia (Karin Franz Körlof, Wallander) is van een ander soort. Ze probeert zich met haar kind los te weken van een gewelddadige relatie. Na de dood van haar moeder kiest Sofia een steeds extremere weg. Die vindt ze in haar gevoelens voor Mattias Cedergren (Adam Lundgren, Torka Aldrig Tårar Utan Handskar), een rechts extremistisch en activistisch lid van het gewelddadige Veritas. Deze groep staat onder leiding van fanaticus Gustav Åkerlund (Erik Jahansson, Maria Wern).



Voldoende verhaallijnen om van Blå ögon een spannend verhaal te maken. Dat lukt helaas niet helemaal. Veritas blijkt een rechts extremistische groep die aan het begin nog logische (voor zover dat kan) beweegredenen heeft. Op een gegeven moment ontspoort dit echter zo ver dat er onschuldige slachtoffers vallen. De manier waarop is onlogisch en staat totaal niet in lijn met de ideologieën die de groep aanhangt. Eigen volk eerst, maar dan dit eigen volk genadeloos afknallen. Verder is Simon een jongen die wel heel lang in onzekerheid en apathie blijft hangen. Zelfs als het geweld om hem heen steeds extremer wordt. Ook de weg die Sofia bewandeld is twijfelachtig. Haar strijd tussen extremisme en haar broer en kind gaat alle kanten op. Wanneer het duidelijk is dat Veritas haar, maar vooral ook haar broer, bedreigd heeft kiest ze eerst voor haar familie om dan later, totaal onverwacht, terug te keren naar Veritas. Gezien de situatie waarin Veritas zich dan bevindt en haar actie daarvoor is het niet te verklaren waarom ze dit doet. Hoogtepunt is het acteerwerk van Adam Lundgren als Mattias. Zijn open, bijna lieflijke, gezicht verraden niet dat daarachter een keiharde crimineel zit. Het redt de serie niet van de wisselvalligheid. Dit komt ook door het dubieuze en te makkelijk bedachte plot.

Blå ögon is een serie die een voldoende verdiend omdat het weet te vermaken. Op basis van de vele gaten in het verhaal scoort het echter ook geen millimeter hoger.