Believe – Eerste aflevering

Het gegeven van Believe is interessant. Een meisje met een speciale gave die beschermd moet worden tegen de boze wereld. Dat ken ik toch ergens van? Ja, Touch had een dergelijk gegeven en Firestarter van Stephen King lijkt er ook verdacht veel op. Dus als King en Sutherland fan werd ik bijna gedwongen om toch te gaan kijken naar Believe. Helaas ben ik niet gecharmeerd door de eerste aflevering van Believe. Ik vond het saai, gepikt en weinig spannend.

In de eerste aflevering zien we Bo (Johnny Sequoyah), een prachtig jong meisje die in de auto een liedje zingt. Door toedoen van een medeweggebruiker verongelukt de auto en worden de pleegouders van Bo omgebracht door een soort Terminator-achtige dame, Moore (die overigens niet meer terugkeert in de serie). Door deze gebeurtenis begrijp je als kijker dat het meisje bijzonder moet zijn en dat iemand alles in het werk stelt om Bo gevangen te nemen. Gaandeweg de aflevering begrijp je dat Roman Skouras (Kyle MacLachlan, Desperate Housewives) de man is die Bo in handen wil krijgen. Hij oogt erg rijk (privévliegtuig) en waarom hij achter Bo aanzit, zal hopelijk de volgende afleveringen uitgelegd gaan worden.

Ondertussen komt een priester Milton Winter (Delroy Lindo, The Chicago Code) bij de ter dood veroordeelde Tate (Jake McLaughlin, Crash). Tate heeft nog een half uur te leven en Winter geeft hem de kans om te ontsnappen. Maar daar moet Tate wel wat voor doen, Tate moet gaan werken voor Winter. Geen verrassing als ik zeg dat Tate ontsnapt en, weliswaar met grote tegenzin, gaat werken voor Winter. Tate is geen aardige man, hij is grof, arrogant en over het algemeen erg onvriendelijk en ondankbaar. Hij staat mij als kijker al meteen tegen en dat is meteen een domper op de feestvreugde. Ook Bo, dat schattige meisje, doet niets met mij. Ze wekt niet die gevoelens in mij op die nodig zijn om sympathie met haar te hebben.

Het team van Winter, “we hebben geen wapens want wij zijn de goede gasten”, heeft nog een medewerker, Channing (Jamie Chung, Once Upon a Time). Channing is het duidelijk niet eens met de keuze die Winter heeft gemaakt om Tate als babysitter te gebruiken voor de kleine Bo. Er wordt een klein tipje van de sluier opgelicht als we een video zien van Bo. Ze heeft duidelijk een gave voor telekinese (het bewegen van objecten met je geest), levitatie en het aansturen van dieren, maar ook ‘voelt’ ze mensen aan (heldervoelendheid). En hier komt Touch om de hoek kijken. Bo praat dan wel, maar net als Jake Bohm rent ze zomaar een bus uit om iets uit te gaan zoeken. We hebben dus te maken met een meisje dat duidelijk paranormaal begaafd is.

Zoals eerder gezegd; aflevering één van Believe is niet bij mij blijven hangen. Ik heb dan ook nog geen idee of ik Believe wel wil blijven kijken. Misschien dat Tate en Bo nog een speciale band krijgen waardoor Believe een andere wending kan krijgen. De camerabeelden zijn soms wat rommelig en ook de muziek is niet om over naar huis te schrijven. Johnny en Jake doen hun best om iets te maken van hun karakters maar het springt er nog niet echt uit. Voor mij is dit een twijfelgeval en voor nu zet ik deze serie even in de ijskast. Misschien als ik niets meer te zien heb dat ik het weer ga oppakken.

6 punten voor een matig begin.