Away - Seizoen 1

Ruimtevaart blijft een intrigerend thema. Hoewel inmiddels al meerdere mensen op de Maan zijn geland, droomt men nog altijd van leven op de planeten en ruimtereizen naar nog verdere oorden. In de Netflix-serie Away volgen wij het team van de Atlas-missie. De vijf bemanningsleden nemen deel aan een reis die in z’n totaliteit zo’n drie jaar zal duren. Het doel is Mars te bereiken. Hoewel deze missie in werkelijkheid nog niet heeft plaatsgevonden, hebben de makers wel hun uiterste best gedaan het verhaal zo realistisch mogelijk te maken. En zo voelt het toch een beetje alsof je in het ruimteschip naar Mars zit en een kijkje krijgt in het leven van een astronaut.

Het tempo van het verhaal van de serie Away ligt laag, heel laag.

Het team bestaat uit vijf man, ieder met zijn eigen nationaliteit, gewoontes en doelen. Dit alles zit de samenwerking soms in de weg, niet alleen aan boord maar eveneens op de grond. Emma Green (Hilary Swank, Trust) is de commandant van team Atlas en de enige Amerikaanse van de groep. Haar man Matt (Josh Charles, The Good Wife) werkt ook bij NASA en is niet alleen op aarde, maar tevens tijdens haar reis, een grote steun en belangrijke schakel in het geheel. Samen met Indische copiloot Ram (Ray Panthaki, Marcella) heeft ze de leiding en probeert ze haar team te begeleiden tijdens deze heftige reis. Ram is een einzelgänger die leeft voor zijn werk.

Het tempo van het verhaal van de serie Away ligt laag, heel laag. Van tevoren had ik eigenlijk verwacht dat dit een miniserie zou zijn, of op z’n minst een verhaal met een duidelijk begin en eind. Niets bleek echter minder waar. Het eerste seizoen gaat enkel en alleen over de reis naar Mars. Persoonlijk vind ik dit echt een gemiste kans. Hoewel ik de achtergrondverhalen van de personages kan waarderen, waren deze in z’n totaliteit veel te langdradig. Bovendien gebeurt er regelmatig zo weinig dat veel afleveringen niks toevoegen. Recentelijk is ook bekend geworden dat Netflix de serie niet heeft vernieuwd, wat betekent dat we nooit zullen weten hoe de reis verder gaat.



De Chinese Lu (Vivian Wu, Ghost Whisperer) heeft een verrassende geschiedenis, zo blijkt na enkele afleveringen. Haar leven, de beslissingen die ze heeft genomen en haar karakter zijn typerend voor dat wat wij als westerlingen (denken te) weten over de Chinese cultuur. Ditzelfde geldt voor de Russische Misha (Mark Ivanir, The New Pope), die met zijn discipline en kennis een ongeëvenaarde kosmonaut is maar tegelijkertijd ook zeer arrogant. De Britse Kwesi (Ato Essandoh, The Code) is de neutrale factor van de groep en degene die het beste blijkt te zijn in het oppeppen van de crewleden als zij dit nodig hebben.

Away is prachtig gemaakt. Door de sets, details en verhaallijnen heb je het gevoel bijna naar een soort van documentaire over een reis naar Mars te kijken. Het dramadeel is met name erg goed uitgewerkt. Zo waren er meerdere momenten die tranen in mijn ogen brachten en had ik kippenvel tijdens het zien van de finale. Toch kan dit alles niet goedmaken dat er een hoop mist. De spanningsmomenten zijn minimaal en, ondanks het open einde, heb ik niet het gevoel veel te missen nu Away is gecanceld.

Ik vind het echt jammer om te moeten concluderen dat Away niet de moeite waard was om te kijken.

Emma’s dochter Alexis (Talitha Bateman, The Middle) worstelt met het vertrek van haar moeder. Haar reactie op alles wat er om haar heen gebeurt komt realistisch over, lijkt niet over-gedramatiseerd en maakt het daarom fijn om naar te kijken. Haar wens naar een normaal leven op aarde en de zorgen die ze tegelijkertijd om haar beide ouders heeft, vormen een groot en belangrijk deel van het verhaal. Haar karakter is een voorbeeld van hoe een personage geloofwaardig neergezet kan worden. Door het minimale verhaal eromheen komt dit helaas totaal niet tot zijn recht.

Ik vind het echt jammer om te moeten concluderen dat Away niet de moeite waard was om te kijken. Met deze cast en sets had het zoveel potentie, maar het verhaal doet het geheel helaas de das om. Er mankeert teveel aan om het boeiend te houden. Geen enkel moment ben ik meegezogen in de vertelling en dat is toch juist wat je bij een sciencefiction over de ruimte verwacht. Dat er is gekozen voor zo een realistische aanpak is enerzijds verfrissend om te zien, anderzijds laat dat precies zien waarom succesvolle series vaak extremere situaties tonen. Normaal kennen we immers allemaal wel en wordt op den duur nogal saai om naar te kijken. Zelfs als het over een ruimtemissie naar Mars gaat…