Arrow - Seizoen 5

Na seizoen vier was ik echt even klaar met Arrow. Ik beleefde er gewoon geen plezier meer aan. Het niveau van de eerste twee seizoenen werd in seizoenen drie en vier niet gehaald en ik zag niet hoe Arrow er ooit nog bovenop zou komen. Maar terwijl het vijfde seizoen vorderde, kreeg ik er steeds meer goede verhalen over te horen. Afgelopen zomer besloot ik daarom om Arrow toch nog een kans te geven. En hoewel er nog de nodige problemen waren, was het vijfde seizoen alweer een flinke stap in de goede richting.

Seizoenen drie en vier van Arrow hadden veel probleme, en één van die problemen was de grote slechterik. Ra’s Al Ghul en Damien Dahrk waren gewoon geen overtuigende schurken. Beide personages werden door prima acteurs gespeeld, maar hun verhaal maakte geen indruk. Ze hadden nauwelijks motieven en nauwelijks emotionele diepgang. Dit vijfde seizoen grijpt wat dat betreft terug naar de eerste twee seizoenen (op meerdere manieren) en maakt de vete tussen Oliver Queen en de mysterieuze boogschutter Prometheus een stuk persoonlijker. Dit komt vooral sterk naar voren in een uitermate creatief gefilmde midseason finale.

Het seizoen begint niet heel sterk, maar uiteindelijk ontpopt het zich tot een aardig verhaal

Waar seizoenen drie en vier vrij sterk begonnen, maar al gauw verzandden in twee matige seizoenen met af en toe een goede aflevering, was het bij dit seizoen andersom. De eerste paar afleveringen waren niet bijster goed. Het voelde, net als bij het eerste seizoen, alsof Arrow nog zoekende was naar een nieuwe identiteit. Wat voor serie wil het zijn? Welke toon wil het aannemen? Maar naarmate het seizoen vordert, en er meer tempo in het verhaal komt, ontpopt het vijfde seizoen zich tot geen onaardig seizoen met een sterk verhaal en ijzersterke finale.

Die opbouw komt mede door de nieuwe rekruten die Oliver voor Team Arrow werft. Hierbij gaat het om Curtis Holt/Mister Terrific (Echo Kellum), Rene Ramirez/Wild Dog (Rick Gonzalez) en Evelyn Sharp/Artemis (Madison McLaughlin). Ze moeten alles nog leren, en op natuurlijke wijze groeit het team naar elkaar toe. Het lijkt wat dat betreft erg op hoe Oliver, Felicity en Diggle tijdens seizoen één naar elkaar toe groeiden en een hecht team werden. Zelf was ik ook erg onder de indruk van het personage Wild Dog en zijn enigszins tragische achtergrondverhaal. Voeg daar de charismatische prestaties van onder meer Quentin Lance (Paul Blackthorne) en John Diggle (David Ramsey) aan toe en je hebt een prima cast.

Hoewel de cirkel mooi rond is, voegen de flashbacks weinig toe aan het daadwerkelijke verhaal

Toch neemt Arrow nog een paar problemen mee uit de eerdere seizoenen. Als eerste de flashbacks. Nog steeds is het een verplicht nummertje dat we elke aflevering te zien krijgen wat Oliver allemaal uitspookte tussen de schipbreuk en zijn thuiskomst. Dit seizoen, waarin Oliver zich aansluit bij een Russische bende om daar een hoge pief te vermoorden, is die verhaallijn niet bijster sterk en voegt het vrij weinig aan het hoofdverhaal toe. Aangezien Oliver vijf jaar weg is geweest en dit het vijfde seizoen was, was wel duidelijk dat de flashbacks eindigden met Olivers thuiskomst. Ergens was het wel leuk om te zien hoe de cirkel op die manier weer rond is, maar wat mij betreft had een groot deel van die verhaallijn niet gehoeven.

Een ander probleem is nog steeds het personage Felicity en haar relatie met Oliver. Dat probleem begon eigenlijk al ergens in seizoen twee, toen het een 'zullen-ze-elkaar-krijgen-of-niet-relatie' werd. Het was duidelijk dat het zou gaan gebeuren en dat de relatie niet eeuwig stand kon houden. Dit seizoen zit het tweetal in de fase dat het inderdaad definitief over is. Hoewel, over? Het is duidelijk dat ze nog gevoelens voor elkaar hebben en ik ben bang dat deze verstandhouding zich de komende Arrow-seizoenen nog wel gaat herhalen. Leuk voor fans van “Olicity”, maar voor mij is het teveel herhaling en hoeft dat allemaal niet niet meer.

Hoewel het vijfde seizoen van Arrow zeker niet foutloos was, was dit wel een enorme verbetering ten opzichte van seizoenen drie en vier. De schurk was weer interessant, team Arrow was weer interessant, de verhaallijn was weer interessant en met zo’n enorme cliffhanger tijdens een dijk van een finale, ben ik ergens wel benieuwd naar seizoen zes.