Ares - Seizoen 1

In september stonden mijn tijdlijnen vol met nieuws over een Nederlandse Netflix-serie. Niet zomaar een serie, maar Nederlands eerste Netflix-original. Die bijzonder bizar en vooral bijzonder spannend zou worden. Meer dan dat werd er niet over deze serie losgelaten. Ik was razend nieuwsgierig, maar het bleek dat ik nog even moest wachten. De serie zou pas online komen in januari 2020.

Toen was het eindelijk de derde week van 2020, het eerste seizoen van de veel besproken psychologische horror Ares werd gelanceerd. Ik begon met hoge verwachtingen en grootste enthousiasme aan de eerste aflevering. Die begon met een vlotte montage op de single ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder’ van de Nederlandse zanger Ramses Shaffy. Wat er in de eerste paar minuten nog uit ziet als een gezellig Amsterdamse studentenclub met een aantal vervelende corpsballen, krijgt snel een lugubere wending.

Nederlands eerste Netflix-original zou bijzonder spannend worden

Na de sterke openingsscène leren we Rosa (Jade Olieberg, Ik Weet Wie Je Bent), een fanatieke geneeskundestudente uit een gezin met problemen, kennen. Door haar goede vriend Jacob (Tobias Kersloot, Nieuwe Buren) komt Rosa in contact met de geheimzinnige, afstandelijke leden van Ares, Carmen (Lisa Smit, Baantje het Begin), Roderick (Robin Boissevain, Grenslanders) en Marije (Jennifer Welts, Niemand in de stad). Jacob probeert zijn beste vriendin te beschermen, maar Rosa is vastbesloten meer te willen weten over zijn ‘nieuwe vrienden’. Zij blijken lid te zijn van het exclusieve, geheime genootschap Ares, een genootschap ‘voor mensen met potentie’, zoals Carmen het omschrijft aan Rosa.



Mijn verwachtingen van deze serie waren, door de voorafgaande berichten die ik had gelezen, hoog. Ondanks de overdreven horror trucjes – lees: heel veel zwarte smurrie, geheimzinnige gangen en veel donkere beelden - is het een aardige serie om te zien. Mijn nieuwsgierigheid bleef tot het einde hangen, hoewel de geheimzinnigheid een beetje begon te irriteren. Alles wordt verzwegen waardoor de verhaallijn in de eerste afleveringen een beetje onduidelijk blijft. In de laatste twee afleveringen wordt een groot deel van de mysteries opgehelderd, maar er blijven ook nog vragen open.

Hoe graag Jacob wil vluchten voor dit bizarre genootschap, zo graag wil Rosa een plekje bemachtigen tussen de hoogste leden van de groep. Rosa wordt steeds meer opgenomen binnen Ares, maar wordt hierdoor verder weggedreven bij haar ouders. Door donkere geheimen uit het verleden vinden er nare, onverklaarbare gebeurtenissen plaats binnen Ares.

Ik hoop dat in een tweede seizoen de overmatige horrortrucjes wegblijven

Als er een tweede seizoen komt, zou ik die zeker ook kijken. De serie speelt zich af op prachtige locaties, waaronder het Rijksmuseum. Het camera werk is slim en de acteurs spelen de soms wat onrealistische gebeurtenissen overtuigend. De prachtige en soms wat bijzondere kostuums van Carmen, die zo uit een schilderij van Rembrandt lijkt te zijn gewandeld, zijn ook noemenswaardig. Daarnaast linkt de serie naar een belangrijk hoofdstuk uit de Nederlandse geschiedenis. Ik hoop wel dat in een tweede seizoen de overmatige horrortrucjes wegblijven, want dat maakte de serie tot - zoals Rosa het genootschap omschrijft - ‘geheimzinnige shit’, maar het is wel amusante geheimzinnige shit. Een serie die je aan je kijklijst kan toevoegen dus, maar je moet wel tegen lugubere scènes kunnen en niet te hoge verwachtingen hebben.