7
Hessel Hoekstra geeft "American Horror Story - Seizoen 10" een 7.
Geschreven door Hessel Hoekstra op 2 november 2021.
Leuk?
3
1
Bekijk stemmen
American Horror Story - Seizoen 10
Het tiende seizoen van American Horror Story vertelt twee verschillende, afzonderlijke verhalen. Het eerste verhaal is ontzettend goed, het tweede valt zwaar tegen.
In Amerikaanse bioscopen bestond ooit een fenomeen genaamd Double Feature. Dit waren twee films die je voor de prijs van één kon kijken. Dit deden bioscopen bijvoorbeeld om extra klanten te trekken of voor promotiedoelen. Dit kan op televisie ook, dacht Ryan Murphy. De ondertitel van het tiende seizoen van American Horror Story is dan ook Double Feature. Dit keer krijgen we niet één verhaal te zien, maar twee. En het contrast tussen deze twee verhalen had niet groter kunnen zijn. Net als de kwaliteit ervan.
De eerste zes afleveringen vormen het verhaal Red Tide. Hierin trekt schrijver Harry Gardner (Finn Wittrock, Ratched) zich terug in een winters kustdorpje waar hij aan zijn nieuwste project hoopt te werken. Hij krijgt echter een schrijversblokkade. Twee medeschrijvers, die jaarlijks hetzelfde ritueel ondergaan, bieden hem een pil aan die zijn creativiteit en talent zou stimuleren. Deze pil blijkt echter gevaarlijke gevolgen te hebben voor Harry en zijn omgeving.
In Red Tide zitten enkele onvergetelijke rollen. Een haast onherkenbare Sarah Paulson (American Crime Story) heeft een heerlijke rol als de lokale drugsverslaafde. In het begin lijkt ze een karikatuur, maar ze slaagt erin om van haar personage een tragisch geval te maken. Ook Mucaulay Culkin (Wish Kid) heeft een mooie tragische rol in handen en Leslie Grossman (What I Like About You) is heerlijk venijnig.
De eerste helft mag dan zo goed zijn, de tweede helft stelt zwaar teleur. Het verhaal dat hier verteld wordt, heet Death Valley en bestaat uit vier afleveringen. Hierin zien we hoe de Amerikaanse president Dwight D. Eisenhouwer (Neall McDonough, Arrow) in de jaren vijftig te maken krijgt met een buitenaardse invasie, en hoe de gebeurtenissen van toen gevolgen hebben voor vier tieners in het heden.
Death Valley doet een aantal interessante dingen. Zo zijn de scènes uit de jaren vijftig best aardig en zijn ze mooi in zwart-wit gefilmd. Ook speelt het op een leuke manier in op de bekende clichés die er over Area 51 en buitenaardse wezens bestaan. Daar houdt het wat mij betreft echter op.
Het experiment om twee verhalen in één seizoen te vertellen is voor mij deels geslaagd. Red Tide is fantastisch en weet het oude American Horror Story-gevoel uit de eerste paar seizoenen in volle glorie terug te brengen. Het is griezelig, somber en compact, en zonder al teveel poespas weet men een boeiend verhaal te vertellen. Death Valley is daarentegen een stuk minder goed en doet bijna alles verkeerd wat Red Tide goed deed. En dat het seizoen met zo’n zure nasmaak moet eindigen vind ik ontzettend jammer.
In Amerikaanse bioscopen bestond ooit een fenomeen genaamd Double Feature. Dit waren twee films die je voor de prijs van één kon kijken. Dit deden bioscopen bijvoorbeeld om extra klanten te trekken of voor promotiedoelen. Dit kan op televisie ook, dacht Ryan Murphy. De ondertitel van het tiende seizoen van American Horror Story is dan ook Double Feature. Dit keer krijgen we niet één verhaal te zien, maar twee. En het contrast tussen deze twee verhalen had niet groter kunnen zijn. Net als de kwaliteit ervan.
De eerste zes afleveringen vormen het verhaal Red Tide. Hierin trekt schrijver Harry Gardner (Finn Wittrock, Ratched) zich terug in een winters kustdorpje waar hij aan zijn nieuwste project hoopt te werken. Hij krijgt echter een schrijversblokkade. Twee medeschrijvers, die jaarlijks hetzelfde ritueel ondergaan, bieden hem een pil aan die zijn creativiteit en talent zou stimuleren. Deze pil blijkt echter gevaarlijke gevolgen te hebben voor Harry en zijn omgeving.
Red Tide is mogelijk één van de beste verhalen die American Horror Story heeft voortgebracht. Het begint rustig en neemt de tijd om het verhaal te vertellen wat het vertellen wil. Er zit een uitstekende spanningsopbouw in. Vanaf het moment dat Harry de pil neemt weet je dat het fout zal gaan en hoe dat fout zal gaan. Toch weet het verhaal nog meer dan genoeg te verrassen met prachtige plotwendingen. Ondanks dat er de typische flamboyante Ryan Murphy-elementen in Red Tide zitten, is het verhaal bijzonder ingetogen en dat siert de serie zeker.Red Tide is één van de beste verhalen uit deze serie
In Red Tide zitten enkele onvergetelijke rollen. Een haast onherkenbare Sarah Paulson (American Crime Story) heeft een heerlijke rol als de lokale drugsverslaafde. In het begin lijkt ze een karikatuur, maar ze slaagt erin om van haar personage een tragisch geval te maken. Ook Mucaulay Culkin (Wish Kid) heeft een mooie tragische rol in handen en Leslie Grossman (What I Like About You) is heerlijk venijnig.
De eerste helft mag dan zo goed zijn, de tweede helft stelt zwaar teleur. Het verhaal dat hier verteld wordt, heet Death Valley en bestaat uit vier afleveringen. Hierin zien we hoe de Amerikaanse president Dwight D. Eisenhouwer (Neall McDonough, Arrow) in de jaren vijftig te maken krijgt met een buitenaardse invasie, en hoe de gebeurtenissen van toen gevolgen hebben voor vier tieners in het heden.
Death Valley doet een aantal interessante dingen. Zo zijn de scènes uit de jaren vijftig best aardig en zijn ze mooi in zwart-wit gefilmd. Ook speelt het op een leuke manier in op de bekende clichés die er over Area 51 en buitenaardse wezens bestaan. Daar houdt het wat mij betreft echter op.
Vier afleveringen is echt te weinig om dit te vertellen. Alles voelt daardoor ontzettend gehaast en het einde is behoorlijk afgeraffeld. Hoewel de verhaallijn in het heden duidelijk bedoeld was als een belangrijke deel van het verhaal, kon deze me echt niet boeien. De vier tieners zijn saai en het mysterieuze buitenaardse element uit de jaren vijftig is een behoorlijke anticlimax. Het voelt haast als een parodie op American Horror Story.Death Valley valt zwaar tegen
Het experiment om twee verhalen in één seizoen te vertellen is voor mij deels geslaagd. Red Tide is fantastisch en weet het oude American Horror Story-gevoel uit de eerste paar seizoenen in volle glorie terug te brengen. Het is griezelig, somber en compact, en zonder al teveel poespas weet men een boeiend verhaal te vertellen. Death Valley is daarentegen een stuk minder goed en doet bijna alles verkeerd wat Red Tide goed deed. En dat het seizoen met zo’n zure nasmaak moet eindigen vind ik ontzettend jammer.
Over de auteur, Hessel Hoekstra
Hessel is bioloog en kan vol passie vertellen over planten, dieren en alles wat leeft. Waar hij ook veel over kan vertellen zijn series. Als recensent voor MijnSerie kan hij zijn liefde voor series uitstekend combineren met zijn passie voor schrijven. Hij houdt van series van alle genres uit alle landen, maar heeft een zwak voor Britse series. Zijn favoriete series zijn Doctor Who, His Dark Materials en Line of Duty. Zijn favoriete boom is de zomereik.
Meer recensies van Hessel Hoekstra
Reacties (0)