Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
Almost Human - Seizoen 1 (Eerste deel)
Deze recensie is geschreven door Wilco van Doorn.
In een tijd waarin de criminaliteit hand over hand toeneemt en waarin geweld steeds normaler lijkt te worden, is het niet meer veilig voor de politie om zelfstandig op te treden. Om dit probleem aan te pakken wordt elke menselijke politie gekoppeld aan een mechanische kameraad. Een robot die om weet te gaan met gevaarlijke situaties en vuurwapens en zich bijna als mens weet te gedragen. Vandaar de titel: Almost Human. De vraag die naar boven komt drijven bij deze serie is dan ook of het de term: ‘bijna’ weet te overstijgen. Op basis van de eerste zes afleveringen blijft deze twijfel bestaan. Hier dan ook een menselijke kijk op deze nieuwe tv-serie van J.J. Abrams en Bryan Burk.
John Kennex (Karl Urban, Dredd) is zijn been verloren omdat hij een menselijke politiepartner wilde redden terwijl zijn androïde robotpartner de situatie als onveilig inschatte en de (mechanische) benen nam. Het jaar 2048 acht het echter noodzakelijk om een robotmaatje te hebben, waardoor deze agent tegen wil en dank opgescheept wordt met een nieuwe vriend. Nadat deze op geniale wijze het digitale leven verlaat, wordt hem een vervanger toegeschreven. Een ouder exemplaar waarbij de menselijke emoties wellicht iets te goed werden nagebootst. Het exemplaar in kwestie draagt de naam Dorian (Michael Early, Flash Forward) en wil de menselijke emotie beter begrijpen en toepassen.
De opzet is origineel en de twee producers lijken zich op veilig terrein te begeven. Het heeft in veel aspecten iets weg van het vorige grote succes: The Fringe. Telt u mee? Een toekomstbeeld, check! Nieuwe technologieën, check! Vijanden die soms meer weten van deze nieuwe technologie, check! Daarnaast kent de serie een vrij episodisch karakter en een weirdo-karakter voor de komische noot. Net als The Fringe komt Almost Human in het begin ook vrij episodisch over, echter daar ligt dan ook gelijk mijn grote probleem met deze serie. Tot nog toe mist er een verhaallijn tussen de afleveringen door. Er wordt in het begin gehint naar enkele lijnen die gevolgd zouden kunnen worden, alleen wordt hier vooralsnog weinig mee gedaan. Het helpt ook niet mee dat de oorspronkelijke uitzendvolgorde anders had moeten zijn dan wat daadwerkelijk door Fox uitgevoerd is. Hierdoor vallen inconsistenties op, zo is de band tussen Dorian en John in de eerste aflevering nog moeizaam en lijken alle problemen de opvolgende aflevering ineens gladgestreken. Nu is het zo dat deze problemen vooral ergerlijk zijn als je een verhaal verwacht dat elke losse aflevering overstijgt. Iets wat bij The Fringe ook langer duurde. Wellicht dat het bij Almost Human ook nog wel komt maar misschien ook uitblijft.
Als losse op zichzelf staande verhaallijnen geeft Almost Human weer een frisse twist mee aan de politieserie in zijn algemeenheid. De nieuwe technologieën prikkelen de fantasie en zorgen voor leuke verrassingen. Ook wordt de kijker die dat wil tot nadenken gezet over zaken als menselijkheid en de vervangbaarheid hiervan. Het acteerwerk is wisselend maar het is vooral Michael Early in zijn rol als Dorian die steeds meer tot de verbeelding spreekt. Nadat je aan het idee gewend bent dat het geen mens is maar een robot, raakt hij toch alle menselijke kanten aan in zijn spel. Kortom, een serie met potentie maar ook een serie waarvan we nu nog niet goed weten wat we ervan kunnen verwachten. Ik hoop echt dat in de tweede helft van dit eerste seizoen duidelijk wordt welke kant we opgaan. Om even terug te komen op de vraag die ik in de introductie stelde: “weet deze serie het ‘bijna’ te overstijgen?”. Het antwoord daarop is, hoe gek dat misschien ook mag klinken: “bijna!”
Volg Almost HumanIn een tijd waarin de criminaliteit hand over hand toeneemt en waarin geweld steeds normaler lijkt te worden, is het niet meer veilig voor de politie om zelfstandig op te treden. Om dit probleem aan te pakken wordt elke menselijke politie gekoppeld aan een mechanische kameraad. Een robot die om weet te gaan met gevaarlijke situaties en vuurwapens en zich bijna als mens weet te gedragen. Vandaar de titel: Almost Human. De vraag die naar boven komt drijven bij deze serie is dan ook of het de term: ‘bijna’ weet te overstijgen. Op basis van de eerste zes afleveringen blijft deze twijfel bestaan. Hier dan ook een menselijke kijk op deze nieuwe tv-serie van J.J. Abrams en Bryan Burk.
John Kennex (Karl Urban, Dredd) is zijn been verloren omdat hij een menselijke politiepartner wilde redden terwijl zijn androïde robotpartner de situatie als onveilig inschatte en de (mechanische) benen nam. Het jaar 2048 acht het echter noodzakelijk om een robotmaatje te hebben, waardoor deze agent tegen wil en dank opgescheept wordt met een nieuwe vriend. Nadat deze op geniale wijze het digitale leven verlaat, wordt hem een vervanger toegeschreven. Een ouder exemplaar waarbij de menselijke emoties wellicht iets te goed werden nagebootst. Het exemplaar in kwestie draagt de naam Dorian (Michael Early, Flash Forward) en wil de menselijke emotie beter begrijpen en toepassen.
De opzet is origineel en de twee producers lijken zich op veilig terrein te begeven. Het heeft in veel aspecten iets weg van het vorige grote succes: The Fringe. Telt u mee? Een toekomstbeeld, check! Nieuwe technologieën, check! Vijanden die soms meer weten van deze nieuwe technologie, check! Daarnaast kent de serie een vrij episodisch karakter en een weirdo-karakter voor de komische noot. Net als The Fringe komt Almost Human in het begin ook vrij episodisch over, echter daar ligt dan ook gelijk mijn grote probleem met deze serie. Tot nog toe mist er een verhaallijn tussen de afleveringen door. Er wordt in het begin gehint naar enkele lijnen die gevolgd zouden kunnen worden, alleen wordt hier vooralsnog weinig mee gedaan. Het helpt ook niet mee dat de oorspronkelijke uitzendvolgorde anders had moeten zijn dan wat daadwerkelijk door Fox uitgevoerd is. Hierdoor vallen inconsistenties op, zo is de band tussen Dorian en John in de eerste aflevering nog moeizaam en lijken alle problemen de opvolgende aflevering ineens gladgestreken. Nu is het zo dat deze problemen vooral ergerlijk zijn als je een verhaal verwacht dat elke losse aflevering overstijgt. Iets wat bij The Fringe ook langer duurde. Wellicht dat het bij Almost Human ook nog wel komt maar misschien ook uitblijft.
Als losse op zichzelf staande verhaallijnen geeft Almost Human weer een frisse twist mee aan de politieserie in zijn algemeenheid. De nieuwe technologieën prikkelen de fantasie en zorgen voor leuke verrassingen. Ook wordt de kijker die dat wil tot nadenken gezet over zaken als menselijkheid en de vervangbaarheid hiervan. Het acteerwerk is wisselend maar het is vooral Michael Early in zijn rol als Dorian die steeds meer tot de verbeelding spreekt. Nadat je aan het idee gewend bent dat het geen mens is maar een robot, raakt hij toch alle menselijke kanten aan in zijn spel. Kortom, een serie met potentie maar ook een serie waarvan we nu nog niet goed weten wat we ervan kunnen verwachten. Ik hoop echt dat in de tweede helft van dit eerste seizoen duidelijk wordt welke kant we opgaan. Om even terug te komen op de vraag die ik in de introductie stelde: “weet deze serie het ‘bijna’ te overstijgen?”. Het antwoord daarop is, hoe gek dat misschien ook mag klinken: “bijna!”
Reacties (0)