Alleen Elvis blijft bestaan

Theatermaker Sachli Gholamalizad werkt al jaren hard om haar eigen stem te vinden. De actrice brengt een verleden mee, maar kijkt tegelijk met open vizier naar de toekomst. Wanneer Sachli Gholamalizad op haar vijfde met haar moeder en twee broers vlucht voor de oorlog in Iran, komt het gezin in de Noorderkempen terecht. Al heel snel voelt ze zich een buitenbeentje. Hoewel niemand het uitspreekt, heeft Sachli het gevoel dat ze zich moet aanpassen aan een omgeving waar ze niet thuishoort. Ze maakt zich grijs om niet op te vallen. Sachli treedt uit haar schaduw wanneer ze theater ontdekt. Na haar studie aan het Brusselse RITCS zoekt ze de planken op. Ze verschijnt in televisieseries en films. Ze krijgt rollen in de serie De Bunker, in Loslopend Wild en De Twaalf, en passeert op het witte doek in De helaasheid der dingen, Brian De- Palma’s film Domino en in Mijke De Jong’s Layla M. In 2013 maakt ze haar eerste eigen stuk, A Reason to Talk. In die voorstelling monteert Gholamalizad zelf gefilmde beelden uit Iran en België, dagboekfragmenten, herinneringen, romans en soundscapes tot een erg persoonlijke voorstelling. De productie wint verschillende prijzen, gaat op tournee en wordt bijzonder enthousiast onthaald. Het is het eerste deel van een erg persoonlijke trilogie. Met verhalen over de complexe relatie met haar moeder, over haar grootouders en over haar geboorteland Iran, maakt ze intiem autobiografisch werk en zet ze zichzelf op de kaart als een van de jonge beloftes. Ze onderzoekt in haar werk de uitersten die eigen zijn aan opgroeien tussen twee culturen. Maar ook wat het betekent om vrouw te zijn, wat het verschil is tussen grenzen en vrijheid en hoe ze beïnvloed is door zowel het Oosten als het Westen. Een heerlijke mix van invloeden zien we terug in haar fragmenten. Eén daarvan komt uit de film Salaam Cinema van Moshen Makhmalbaf. De film stelt in vraag of iedereen acteur kan worden en geeft er tegelijkertijd een antwoord op.