A Series of Unfortunate Events - Seizoen 1

A Series of Unfortunate Events is een nieuwe serie van Netflix en verscheen op 13 januari 2017. Die datum is ongetwijfeld toevallig, maar het is nu dertien jaar geleden dat de gelijknamige film verscheen. Zowel de film als de serie zijn gebaseerd op de boeken van Lemony Snicket. De boekenreeks bestaat uit dertien delen! In de serie worden er vier boeken behandeld. Een boek krijgt twee afleveringen toegedeeld wat resulteert tot acht afleveringen voor het eerste seizoen.

In A Series of Unfortunate Events maken we kennis met de drie Baudelaires. Violet (Malina Weissman, Supergirl) is de oudste van de drie, Klaus (Louis Hynes, Barbarians Rising) en de allerjongste: baby Sunny (Presley Smith, of je een baby een acteur kunt noemen is vraag twee). De drie Baudelaires krijgen al snel slecht nieuws te horen van Mr. Poe (K. Todd Freeman, Buffy the Vampire Slayer) die hen mededeelt dat hun ouders zijn omgekomen bij een brand in hun huis en het huis ook verwoest is. Dat is niet eens alles, want hij meldt ook nog dat hij ze naar hun ‘dichtste levende verwant’ moet brengen.


Dit blijkt de schurk graaf Olaf (Neil Patrick Harris, How I Met Your Mother) te zijn, die absoluut niet het beste met de kinderen voor heeft. Hij en zijn handlangers zijn uit op het fortuin van de ouders van de Baudelaires, dat Violet zal erven wanneer zij volwassen is. Graaf Olaf probeert dan ook op allerlei slinkse manieren het fortuin te bemachtigen, zelfs de meest bizarre vermommingen komen voorbij wanneer de Baudelaires niet meer bij graaf Olaf wonen en bij een ander familielid onder voogdij staan.

Het verhaal wordt verteld door Lemony Snicket (Patrick Warburton, Family Guy), die niet alleen constant aanwezig lijkt te zijn, maar ook nog eens behoorlijk irritant is. Met zijn monotone stem, grappen die niet aanslaan, het herhaaldelijk waarschuwen dat het verhaal van de Baudelaires niet mag worden gezien als entertainment, het uitleggen van de betekenis van bepaalde woorden of uitdrukkingen maakt het nu niet bepaald leuk. En helaas geldt hetzelfde voor de rest van A Series of Unfortunate Events. De karakters lijken allemaal (irritante) eigenaardigheden te hebben, zoals baby Sunny die altijd maar wat brabbelt (logisch want het is een baby) en alleen wordt verstaan door haar broer en zus (wij moeten het met de ondertiteling doen). En ze heeft ook nog eens grote en scherpe tanden waarmee alles versnipperd wordt of in een bepaalde vorm kan worden gemaakt.

Het is absoluut niet mijn ding gebleken.

Zelf wist ik totaal niet wat ik moest verwachten want ik heb de boeken niet gelezen en de film met Jim Carrey in de hoofdrol heb ik ook niet gezien. Toch leek de serie me wel leuk na het lezen van de beschrijving. Er zijn ongetwijfeld een hoop mensen die A Series of Unfortunate Events helemaal geweldig vinden, maar het is absoluut niet mijn ding gebleken. Na de eerste vijf minuten van de eerste aflevering vroeg ik mezelf al af waar ik in godsnaam naar aan het kijken was. Deze serie was voor mij té vreemd. Karakters met hun (irritante) eigenaardigheden, het ontbreken van spanning, het te kinderlijke (ik begrijp dat het gebaseerd is op de jeugdboeken en dit misschien ook wel het publiek is) en niet mijn soort humor.

Met de acteerprestaties is niets mis (al zag ik bij graaf Olaf nog steeds Barney Stinson van How I Met Your Mother voor me), en de vier verschillende verhalen introduceren nieuwe karakters (al blijft het één verhaallijn). De verwijzingen gedurende de serie naar boeken zoals The Great Gatsby en Moby Dick en de film Citizen Kane vond ik dan wél weer leuk! Voor de fans van A Series of Unfortunate Events is er goed nieuws: jullie kunnen nog twee seizoenen verwachten, waarvan het tweede seizoen op 1 januari 2018 zal verschijnen. Ik sla in ieder geval over!