Leuk?
1
0
Bekijk stemmen
90210 - Seizoen 5
90210’s allerlaatste seizoen is misschien wel haar beste ooit. Maar zelfs dan is het nog steeds de allerslechtste serie op de Amerikaanse televisie. En, op de een of andere manier, toch ook een van de beste? Hoe dan ook, als je van drugsdealende leraren of alcoholische marketingmannen houdt dan is deze serie niet voor jou en kan je beter deze recensie verlaten. De aankomende paragrafen zijn namelijk niets dan lof voor de meest bizarre serie op televisie.
Knappe, jonge, blanke mensen in het zonnige Californië. Er is vrijwel niets anders aan de hand in 90210. Deze mensen zijn ongelooflijk dramatisch, onbetrouwbaar en nog best sletterig ook. Ze maken zich nooit zorgen over geld, huizen, banen of een relatie onderhouden voor langer dan twee weken. In plaats daarvan beginnen ze carrières die niemand in hun twintiger jaren wil doen, bedenken ze plannen om elkaar tot last te zijn en slapen ze even vaak met willekeurige mensen als dat ze zonder reden in huilen uitbarsten. De serie is een gescripte versie van The Hills. Als dat niet je ding is dan heeft 90210 je weinig te bieden. Maar voor diegene die semi-gescripte pulp als ‘Achter Gesloten Deuren’ niet willen kijken dan is dit drama het beste alternatief om mensen hun eigen leven zien te verpesten.
Het vijfde seizoen begint meteen nadat Dixon aangereden wordt door een vrachtwagen. Hij zit niet achter het stuur, het was in het midden van de woestijn maar zijn maat zag de enorme vrachtwagen alsnog niet aankomen. Dixon is nu verlamd en we weten allemaal dat dit niet permanent is. Gelukkig weet de serie dit ook en doet niet eens de moeite om hier een grote verhaallijn van te maken. Dat is precies het beste aan dit seizoen. Na jaren van hopeloze pogingen om fatsoenlijke, serieuze verhalen te vertellen, zoals Teddy die uit de kast komt, Silver’s schizofrenie en Naomi’s verkrachting, geeft de serie eindelijk toe aan haar soap-identiteit. Dit is geen serie die iemands leven gaat veranderen of een belangrijke les bij brengt. Je kijkt 90210 omdat je mooie rijke mensen ongelooflijk stomme dingen wil zien doen. En man, Seizoen 5 laat precies dat zien. Niets op TV is een grotere soap dan dit. Mensen vallen van balkons, achtervolgers ontvoeren mensen, schietpartijen, podiums die in elkaar donderen zonder specifieke reden, alternatieve tijdslijnen, je kan het zo gek niet bedenken en het zit in dit seizoen. Als je iemand bent die de twee dagen in de week dat GTST niet op is onverdraagbaar vindt, dan is dit je nieuwe favoriete serie. Seizoen 5 slaat alle stoppen door.
Er worden geen excuses meer gemaakt om de meest schaamtevolle, verslavende verhalen te vertellen die de makers maar kunnen bedenken. En toch voelt het seizoen consistenter en beter doordacht dan haar voorgangers. Dankzij vele veranderingen achter de schermen heeft 90210 vaker dan eens hele verhaallijnen laten vallen om zichzelf te vernieuwen. Dit jaar draait echter geheel om het verleden te herinneren en te groeien. Het is moeilijk om iemand als Noami als volwassene voor te stellen en toch maakt zelfs zij wat verstandige keuzes dit jaar. Ze probeert zelfs die ene verloren broer terug te vinden die iedereen vergeten was. Annie, wiens verhaallijnen meestal om daten draaien, heeft slechts twee serieuze relaties dit jaar en maar één van hen sterft! Belangrijker dan dat, haar grote verhaallijn draait om het accepteren van haar vroegere fouten (ze hoereerde zichzelf uit om geld bij elkaar te krijgen voor haar broer’s rehabilitatie). Niet slecht voor een personage wiens meest diepgaande ontwikkeling tot dusver was toen ze een man overreed en naar haar kamer werd gestuurd. Silver is ook klaar met daten en niet alleen omdat ze iedereen al eens gehad heeft (ook al heeft dat er vast mee te maken). Ze heeft de kanker-gen van haar moeder geërfd en nu moet ze beslissingen maken. Adrianna realiseert zich eindelijk dat na jaren van zichzelf de schuld geven van alles, zij misschien niet het probleem is. Inderdaad, de beste ontwikkelingen zijn bewaard voor de meiden aangezien de jongens nog steeds evenveel diepgang hebben als een vel papier. Maar vriendschappen zijn wel belangrijker dan ooit nu. Hiervoor geloofde je nooit echt dat deze groep mensen elkaar echt aardig vonden dus het is leuk om te zien dat vriendschappen gewaardeerd worden.
De zelfreflectie werkt goed in dit seizoen. In plaats van een eindeloze stroom nieuwe personages die meestal alleen maar in een relatie functioneren, bevat dit seizoen maar een handje vol nieuwe gezichten, allen met meer dan een verhaallijn. Grote verhaallijnen slaan terug op belangrijke verhalen die eerder zijn verteld, wat leuk is voor de fans. Maar nogmaals, dit is niet een serieus karakter drama. Personages zijn altijd ondergeschikt aan het verhaal. Maar met surrogaten, alles onthullende boeken en een drugsverslaafde prins heeft niemand nog zin in sterke personage ontwikkelingen. Aan het einde van het jaar heb je namelijk alles al gezien.
90210 wordt nooit emotioneel genoeg om echt om de karakters te geven. Het is meer dat pretentieuze kind van de middelbare dat deed alsof hij iedereen mocht maar er niets van meende. 90210 wil graag bekeken worden maar heeft vrij weinig inhoudelijk te bieden. Dus als de laatste minuten van de serie aanbreken en de serie een geforceerd einde er aan breid omdat het voortijdig beëindigt werd door de zender, is niemand nostalgisch. Ja, sommige vriendschappen en relaties krijgen een fatsoenlijk vaarwel. Maar ik kan me niet indenken dat iemand echt sentimenteel wordt dat deze personages van het beeld verdwijnen. Persoonlijk heb ik iedereen in deze serie al een verschrikkelijke gebeurtenis toegewenst op ieder gegeven moment. Gelukkig hebben de meeste nog veel erger moeten doorstaan in de serie zelf. Zelfs de één-na-laatste aflevering eindigt zo geweldig dat je beseft dat er niet snel nog zo’n maffe serie zal zijn als deze. Series willen serieus genomen worden met briljante wendingen. Ze vinden zichzelf te goed voor simpel, gooi-eten-naar-je-scherm, entertainment. En hoewel dat wellicht maar beter is, zal 90210 voor altijd herinnerd worden als de serie die even populair wilde zijn als haar grote broer maar uiteindelijk een massaal wrak was waar je gebiologeerd naar blijft staren. De serie wilde gewoon vermaken. En zo goed en kwaad als dat ging, ze is er in geslaagd.
Volg 90210Knappe, jonge, blanke mensen in het zonnige Californië. Er is vrijwel niets anders aan de hand in 90210. Deze mensen zijn ongelooflijk dramatisch, onbetrouwbaar en nog best sletterig ook. Ze maken zich nooit zorgen over geld, huizen, banen of een relatie onderhouden voor langer dan twee weken. In plaats daarvan beginnen ze carrières die niemand in hun twintiger jaren wil doen, bedenken ze plannen om elkaar tot last te zijn en slapen ze even vaak met willekeurige mensen als dat ze zonder reden in huilen uitbarsten. De serie is een gescripte versie van The Hills. Als dat niet je ding is dan heeft 90210 je weinig te bieden. Maar voor diegene die semi-gescripte pulp als ‘Achter Gesloten Deuren’ niet willen kijken dan is dit drama het beste alternatief om mensen hun eigen leven zien te verpesten.
Het vijfde seizoen begint meteen nadat Dixon aangereden wordt door een vrachtwagen. Hij zit niet achter het stuur, het was in het midden van de woestijn maar zijn maat zag de enorme vrachtwagen alsnog niet aankomen. Dixon is nu verlamd en we weten allemaal dat dit niet permanent is. Gelukkig weet de serie dit ook en doet niet eens de moeite om hier een grote verhaallijn van te maken. Dat is precies het beste aan dit seizoen. Na jaren van hopeloze pogingen om fatsoenlijke, serieuze verhalen te vertellen, zoals Teddy die uit de kast komt, Silver’s schizofrenie en Naomi’s verkrachting, geeft de serie eindelijk toe aan haar soap-identiteit. Dit is geen serie die iemands leven gaat veranderen of een belangrijke les bij brengt. Je kijkt 90210 omdat je mooie rijke mensen ongelooflijk stomme dingen wil zien doen. En man, Seizoen 5 laat precies dat zien. Niets op TV is een grotere soap dan dit. Mensen vallen van balkons, achtervolgers ontvoeren mensen, schietpartijen, podiums die in elkaar donderen zonder specifieke reden, alternatieve tijdslijnen, je kan het zo gek niet bedenken en het zit in dit seizoen. Als je iemand bent die de twee dagen in de week dat GTST niet op is onverdraagbaar vindt, dan is dit je nieuwe favoriete serie. Seizoen 5 slaat alle stoppen door.
Er worden geen excuses meer gemaakt om de meest schaamtevolle, verslavende verhalen te vertellen die de makers maar kunnen bedenken. En toch voelt het seizoen consistenter en beter doordacht dan haar voorgangers. Dankzij vele veranderingen achter de schermen heeft 90210 vaker dan eens hele verhaallijnen laten vallen om zichzelf te vernieuwen. Dit jaar draait echter geheel om het verleden te herinneren en te groeien. Het is moeilijk om iemand als Noami als volwassene voor te stellen en toch maakt zelfs zij wat verstandige keuzes dit jaar. Ze probeert zelfs die ene verloren broer terug te vinden die iedereen vergeten was. Annie, wiens verhaallijnen meestal om daten draaien, heeft slechts twee serieuze relaties dit jaar en maar één van hen sterft! Belangrijker dan dat, haar grote verhaallijn draait om het accepteren van haar vroegere fouten (ze hoereerde zichzelf uit om geld bij elkaar te krijgen voor haar broer’s rehabilitatie). Niet slecht voor een personage wiens meest diepgaande ontwikkeling tot dusver was toen ze een man overreed en naar haar kamer werd gestuurd. Silver is ook klaar met daten en niet alleen omdat ze iedereen al eens gehad heeft (ook al heeft dat er vast mee te maken). Ze heeft de kanker-gen van haar moeder geërfd en nu moet ze beslissingen maken. Adrianna realiseert zich eindelijk dat na jaren van zichzelf de schuld geven van alles, zij misschien niet het probleem is. Inderdaad, de beste ontwikkelingen zijn bewaard voor de meiden aangezien de jongens nog steeds evenveel diepgang hebben als een vel papier. Maar vriendschappen zijn wel belangrijker dan ooit nu. Hiervoor geloofde je nooit echt dat deze groep mensen elkaar echt aardig vonden dus het is leuk om te zien dat vriendschappen gewaardeerd worden.
De zelfreflectie werkt goed in dit seizoen. In plaats van een eindeloze stroom nieuwe personages die meestal alleen maar in een relatie functioneren, bevat dit seizoen maar een handje vol nieuwe gezichten, allen met meer dan een verhaallijn. Grote verhaallijnen slaan terug op belangrijke verhalen die eerder zijn verteld, wat leuk is voor de fans. Maar nogmaals, dit is niet een serieus karakter drama. Personages zijn altijd ondergeschikt aan het verhaal. Maar met surrogaten, alles onthullende boeken en een drugsverslaafde prins heeft niemand nog zin in sterke personage ontwikkelingen. Aan het einde van het jaar heb je namelijk alles al gezien.
90210 wordt nooit emotioneel genoeg om echt om de karakters te geven. Het is meer dat pretentieuze kind van de middelbare dat deed alsof hij iedereen mocht maar er niets van meende. 90210 wil graag bekeken worden maar heeft vrij weinig inhoudelijk te bieden. Dus als de laatste minuten van de serie aanbreken en de serie een geforceerd einde er aan breid omdat het voortijdig beëindigt werd door de zender, is niemand nostalgisch. Ja, sommige vriendschappen en relaties krijgen een fatsoenlijk vaarwel. Maar ik kan me niet indenken dat iemand echt sentimenteel wordt dat deze personages van het beeld verdwijnen. Persoonlijk heb ik iedereen in deze serie al een verschrikkelijke gebeurtenis toegewenst op ieder gegeven moment. Gelukkig hebben de meeste nog veel erger moeten doorstaan in de serie zelf. Zelfs de één-na-laatste aflevering eindigt zo geweldig dat je beseft dat er niet snel nog zo’n maffe serie zal zijn als deze. Series willen serieus genomen worden met briljante wendingen. Ze vinden zichzelf te goed voor simpel, gooi-eten-naar-je-scherm, entertainment. En hoewel dat wellicht maar beter is, zal 90210 voor altijd herinnerd worden als de serie die even populair wilde zijn als haar grote broer maar uiteindelijk een massaal wrak was waar je gebiologeerd naar blijft staren. De serie wilde gewoon vermaken. En zo goed en kwaad als dat ging, ze is er in geslaagd.
Reacties (0)