13 Geboden - Seizoen 1

Soms moet je als regisseur echt zeer dankbaar zijn als je naast een topscenario ook nog een topcast ter beschikking krijgt om een serie te maken. In het geval van 13 Geboden mag de desbetreffende regisseur zelfs op zijn knieën gaan zitten en dankbaar zijn dat de psychopaat die in deze serie aan het werk is hem niet als veertiende gebod presenteert.

In deze thriller, die zich afspeelt in de streek van Aalst, duikt een seriedader op die de tien geboden als leidraad gebruikt om de wereld zijn frustraties over deze moderne lakse tijd aan te kaarten. De slachtoffers overleven allemaal de aanslag maar zijn wel voor het leven getekend. Het is aan Vicky De Graeve (Marie Vinck, De Rodenburgs) en Peter Devriendt (Dirk Van Dijck, Gevoel voor Tumor) om de jacht op de dader, die nadat duidelijk wordt dat hij de stenen tafelen als basis gebruikt, als Mozes door het leven gaat. Zowel Vicky als Peter hebben een duister verleden en ze kampen dan ook alle twee met heel wat persoonlijke problemen.

Voor Mozes begint zijn werk pas echt nadat hij de 10 geboden heeft afgewerkt en hij zijn eigen geboden creëert.

Het zal de kijker die bovenstaande leest ook niet vreemd zijn dat deze serie niet direct tot de meest originele behoort want de makers hebben vooral hun licht opgestoken in Noord Europa waar de sterke misdaadseries als paddenstoelen uit de grond rijzen. Meespringen op die trein kun je dan wel doen, en links en rechts een paar ideeën overnemen is ook geen probleem. Maar je moet het dan wel goed doen en dat is nu net het probleem bij 13 Geboden.

Bij de bespreking van de eerste aflevering gaf ik al mee dat alles nogal cliché overkwam, de dialogen ook niet direct hoogstaand waren en de humor die er in verwerkt werd een beetje misplaatst was. Die trend wordt ook doorgetrokken in de afleveringen die volgen, zodat 13 Geboden op geen enkel moment echt kan overtuigen. En toch wist men de kijker over te halen om telkens een volgende aflevering te bekijken. Want ondanks de flauwe manier waarop het verhaal gebracht werd, wist men toch voldoende spanning op te bouwen om de kijker een week later opnieuw voor zijn scherm te krijgen.

Ik hoor sommigen al denken: er waren toch maar 10 geboden toen Mozes die berg afdaalde? Dat klopt natuurlijk, maar voor Mozes begint zijn werk pas echt nadat hij de 10 geboden heeft afgewerkt en hij zijn eigen geboden creëert. Hij verliest totaal de pedalen en dit tot grote wanhoop van de politie, die van geen hout pijlen weet te maken in hun zoektocht naar de dader.



Het is ook pas op dat moment dat de serie echt helemaal open bloeit. Die laatste afleveringen van 13 geboden bieden alles wat de eerste tien niet boden. De kijker weet op dat moment ook wie Mozes is en het kat- en muisspelletje dat ontstaat, zorgt er uiteindelijk toch voor dat je die laatste afleveringen op het puntje van je stoel zal kruipen. Toch redt dat de meubelen niet helemaal en zal, zoals ik bij mijn eerdere recensie al aanhaalde, 13 Geboden de geschiedenis ingaan als een doordeweekse misdaad-thriller die na uitzending al vlug een voetnoot zal worden in de geschiedenis van de Vlaamse series.