True Detective - Seizoen 2

Het ene seizoen is het andere niet. Nergens wordt dat duidelijker dan bij dit tweede seizoen van True Detective. Soms heb je namelijk series die het gesprek van de dag zijn. Fenomenen in de popcultuur, waar elke zelf respecterend televisiemedium aandacht aan besteedt. Series die in een week tijd meer aandacht krijgen dan de Castle's, NCIS-jes, Unforgettable-tjes en The Last Ship-jes van deze wereld. Zo'n serie is True Detective. Het eerste seizoen sloeg in als een bom. En ook al kreeg het eerste seizoen naar het einde toe steeds meer kritiek, het was een televisie-ervaring waar je bij moest zijn. Dan weet je dus op voorhand dat de verwachtingen hooggespannen zijn voor een tweede seizoen. Maar, dan weet je eigenlijk ook al dat het tweede seizoen in feite alleen maar kan teleurstellen. Dit tweede seizoen... is een fikse teleurstelling. Meer kan ik er niet van maken.

De samenvatting plagieer ik even van MijnSerie recensent Danny Wilde, die voor mij goed heeft beschreven waar het tweede seizoen in grote lijnen over gaat (Bedankt, Danny!). "Het verhaal speelt zich af in Vinci, vlakbij Los Angeles. Frank Semyon (Vince Vaughn, The Watch) is een gangster die zich, door te investeren in de spoorsector, probeert in te kopen in het reguliere bedrijfsleven. Zijn vriend en politieman Ray Velcoro (Colin Farrell, In Bruges) probeert ondertussen zijn verbroken banden met zijn zoon te herstellen. Agent Paul Woodrugh (Taylor Kitsch, Friday Night Lights) heeft een puinhoop gemaakt van zijn leven en van zijn carrière. Detective Antigone ‘Ani’ Bezzerides (Rachel McAdams, Slings and Arrows) ziet dat haar moeilijke familiegeschiedenis haar achtervolgt tot in haar dagelijkse werk." De drie agenten komen uiteindelijk een samenzwering en corruptie op het spoor en proberen de zaak (terwijl zij aan alle kanten worden tegengewerkt) op te lossen.

True Detective is een pretentieuze serie. Maker Nic Pizzolato (verantwoordelijk voor het scenario) gaat overduidelijk voor hoogwaardige kwaliteit. Dat doet hij met pompeuze, pretentieuze dialogen die in bijna elke andere serie faliekant zouden mislukken. De dialogen in het eerste seizoen waren ook pompeus, maar: die werden grotendeels uitgesproken door Matthew McConnaughey! En meneer McConnaughey stortte zich helemaal in de rol en wist te verkopen en te overtuigen. In dit tweede seizoen is dit absoluut niet het geval. Colin Farrell en Rachel McAdams doen hun best (zij leveren ook het beste werk), maar de dialogen storen enorm. Niemand praat zo! Nic Pizzolato, dit is geen normaal taalgebruik! Nergens wordt dat duidelijker dan bij het optreden van Vince Vaughn. Je kunt gerust zeggen dat Vaughn niet goed gecast is. Het vervelende is dat dit Vaughn zelf niet eens zozeer aan te rekenen is. Naarmate het seizoen vordert heeft hij zijn momenten, maar hij verdrinkt in de dialogen. Je ziet hem worstelen. Dat is terug te zien in zijn spel. Taylor Kitsch komt daarnaast ook niet uit de verf. Pizzolato doet hier zijn cast absoluut geen verdienste.

De grootste boosdoener dit seizoen is echter het script. Er valt lange tijd geen touw aan vast te knopen. De eerste helft van het seizoen gebeurt er weinig en zegt het allemaal weinig. Het tweede deel van het seizoen gebeurt er veel en zegt het nog allemaal weinig. Het mysterie waar True Detective ons in onder dompelt komt maar niet van de grond. Erger nog, het weet allerminst te boeien. Pizzolato behandelt thema's als vaderschap, ouderschap, relaties, geaardheid, authenticiteit, corruptie en nog meer. Hij serveert zoveel verhalen dat het belangrijkste gegeven wordt vergeten: het vertellen van een cohesief en duidelijk verhaal. Het is teveel. Het is te ver gezocht. Het is nodeloos ingewikkeld! In de tweede seizoenshelft verdrinken personages daarom in dialogen vol expositie, omdat Pizzolato waarschijnlijk doorkreeg dat hij te weinig tot dan had verklaard. Een overdaad aan expositie verwacht je van een serie van een netwerkzender, niet van HBO. De personages zijn daarnaast verre van sympathiek of interessant en dat is de doodsteek voor elke serie. Je bent niet begaan met hun lot. Het interesseert je niet wat zij uitspoken of wat hen overkomt. Nogmaals, dit is de doodsteek voor elke serie.

Nic Pizzolato valt met dit seizoen een beetje door de mand. Vooral omdat de mindere aspecten (die hij in het eerste seizoen nog grotendeels wist te maskeren) een hoop duidelijk maken. Zij maken duidelijk dat de samenhang die Cari Joji Fukunaga met zijn regie bracht in het eerste seizoen ontbreekt. De distinctieve sfeer en setting ontbreekt. Nu krijgen wij Los Angeles dat bij lange na niet zo weet te boeien als de broeierigheid van Louisiana. Het wordt vooral duidelijk dat het vertellen van een zo goed als waterdicht verhaal niet een van de sterke punten van Nic Pizzolato is. Dit was eveneens zo in het eerste seizoen (vooral in de mindere tweede seizoenshelft), maar het valt natuurlijk altijd meer op wanneer het geheel minder succesvol is. Dat is altijd lullig, maar zo is het nou eenmaal. True Detective seizoen 2? Nee, die zal niet lang blijven hangen. Het is jammer, maar dit seizoen is een misser.

Overige opmerkingen:

- Het is geen geheim dat dit seizoen grotendeels gemengd tot negatief is ontvangen door critici en fans. De reacties liegen er niet om. Persoonlijk ben ik iets milder, hoewel ik mij helaas in veel van de kritiek kan vinden. Soms las ik dat de kritiek minder zou zijn als de naam True Detective niet erop zou staan. Sorry, maar dat is niet zo. Natuurlijk waren de verwachtingen hooggespannen en zal dat er iets mee te maken hebben. Dit seizoen, echter, werken er gewoon te veel dingen niet en dat is zeer duidelijk. Dat zou ook zo zijn als de serie niets te maken had met True Detective en bijvoorbeeld Real Detective had geheten.
- Mocht er een derde seizoen komen, dan kan Pizzolato beter een schrijversteam om zich heen verzamelen. Het plot is erg belangrijk, maar niets is belangrijker dan personages die weten te boeien en overtuigen. Taylor Kitsch en Vince Vaughn kregen te maken met hele problematische personages. De karakterisatie dit seizoen zat er vaak naast. Terug naar één regisseur voor het derde seizoen is ook geen slecht idee.
- Je ziet een beetje dat Nic Pizzolato zich de kritiek (geen sterke vrouwelijke personages) die het eerste seizoen kreeg heeft aangetrokken. Kijk alleen maar naar het einde van dit seizoen en hoe het personage van Rachel McAdams is geschreven.
- De dialogen, echt waar! Daar moet echt naar gekeken worden. Weinig acteurs kunnen dit soort dialogen verkopen. Als je de bal raakt (zoals McConnaughey deed) dan sla je een home-run. Raak je hem niet… dan heb je spijtig genoeg True Detective seizoen 2.