The Whispers - Eerste aflevering
Licht is één van de vele facetten die een serie een échte serie kunnen maken. De makers van The Whispers zijn op dit gebied al aardig op weg. Het fenomeen licht stond namelijk centraal in de eerste aflevering van deze horror sciencefiction serie die wordt uitgezonden door de ABC. De mogelijkheden met licht zijn oneindig, zo blijkt.
In The Wishpers maakt een onzichtbare ‘vriend’, Drill, contact met kleine kinderen om vervolgens een ‘spel’ met ze te spelen. Ik heb expres de woorden ‘vriend’ en ‘spel’ tussen aanhalingstekens gezet, want de opdrachten hebben tot nu toe telkens een catastrofaal einde. De kinderen worden op één of andere manier gemanipuleerd door de onzichtbare vriend, die via licht contact maakt met de jonge rakkers. Leuk bedacht en prima uitgevoerd.
Harper, een klein lief meisje, ontmoet in haar achtertuin de onzichtbare Drill. Het spel dat zich vervolgens tussen Harper en Drill ontwikkelt heeft zware gevolgen voor een familielid van Harper: haar moeder is het slachtoffer van het ‘spel’ niet. Reden genoeg voor de politie om rechercheur Claire Bennigan (Lily Rabe) na een periode van drie jaar weer op te bellen, die op dat moment bij een honkbalwedstrijd van haar dove zoontje zit te kijken.
En ineens zitten we in de Sahara. Dat was even schakelen, maar zo blijf je wel aandachtig kijken. Wat blijkt, het vliegtuig van drie jaar geleden is gevonden en het lichaam van de man van Claire blijft spoorloos. Wanneer Claire hier van op de hoogte wordt gesteld breekt ze in tranen uit, om vervolgens gewoon door te gaan met haar werk. Beetje ongeloofwaardig en niet heel sterk geacteerd.
Tegelijkertijd wordt er in het ziekenhuis een verwarde man binnengebracht die zich niks meer kan herinneren, totdat Harper opduikt. Ze begint tegen hem te praten en zijn ogen lichten op. Even later ontsnapt de man uit het ziekenhuis.
Al met al een prima eerste aflevering, maar toch is er nog veel ruimte voor verbetering. Aan de ene kant is het leuk voor de kijker om zelf uit te zoeken hoe de verhaallijnen met elkaar verbonden zijn, maar ik vond het wel een hele grote omschakeling: van een achtertuin ineens midden in de Sahara. Het maakte de aflevering wel avontuurlijk, maar ook een beetje verwarrend. Ook heb ik me geërgerd aan de stem van Harper. Dat ze een klein meisje is, is volstrekt duidelijk, maar ze kan als enigst kind niet normaal praten.
Ik ga wel de volgende aflevering van de serie kijken. De eerste aflevering heeft namelijk een goed einde, waardoor je eigenlijk de tweede aflevering ook wel moet zien. Kinderen die een onzichtbare vriend hebben via het licht, maar wel met een slechte invloed. Ik vind het een leuk concept en ben erg benieuwd naar de verdere uitvoering van dit idee. Ik hoop dat de verschillende verhaallijnen verder worden uitgediept, dat maakt de serie ongetwijfeld beter. Een prima eerste aflevering, op naar de volgende!
In The Wishpers maakt een onzichtbare ‘vriend’, Drill, contact met kleine kinderen om vervolgens een ‘spel’ met ze te spelen. Ik heb expres de woorden ‘vriend’ en ‘spel’ tussen aanhalingstekens gezet, want de opdrachten hebben tot nu toe telkens een catastrofaal einde. De kinderen worden op één of andere manier gemanipuleerd door de onzichtbare vriend, die via licht contact maakt met de jonge rakkers. Leuk bedacht en prima uitgevoerd.
Harper, een klein lief meisje, ontmoet in haar achtertuin de onzichtbare Drill. Het spel dat zich vervolgens tussen Harper en Drill ontwikkelt heeft zware gevolgen voor een familielid van Harper: haar moeder is het slachtoffer van het ‘spel’ niet. Reden genoeg voor de politie om rechercheur Claire Bennigan (Lily Rabe) na een periode van drie jaar weer op te bellen, die op dat moment bij een honkbalwedstrijd van haar dove zoontje zit te kijken.
En ineens zitten we in de Sahara. Dat was even schakelen, maar zo blijf je wel aandachtig kijken. Wat blijkt, het vliegtuig van drie jaar geleden is gevonden en het lichaam van de man van Claire blijft spoorloos. Wanneer Claire hier van op de hoogte wordt gesteld breekt ze in tranen uit, om vervolgens gewoon door te gaan met haar werk. Beetje ongeloofwaardig en niet heel sterk geacteerd.
Tegelijkertijd wordt er in het ziekenhuis een verwarde man binnengebracht die zich niks meer kan herinneren, totdat Harper opduikt. Ze begint tegen hem te praten en zijn ogen lichten op. Even later ontsnapt de man uit het ziekenhuis.
Al met al een prima eerste aflevering, maar toch is er nog veel ruimte voor verbetering. Aan de ene kant is het leuk voor de kijker om zelf uit te zoeken hoe de verhaallijnen met elkaar verbonden zijn, maar ik vond het wel een hele grote omschakeling: van een achtertuin ineens midden in de Sahara. Het maakte de aflevering wel avontuurlijk, maar ook een beetje verwarrend. Ook heb ik me geërgerd aan de stem van Harper. Dat ze een klein meisje is, is volstrekt duidelijk, maar ze kan als enigst kind niet normaal praten.
Ik ga wel de volgende aflevering van de serie kijken. De eerste aflevering heeft namelijk een goed einde, waardoor je eigenlijk de tweede aflevering ook wel moet zien. Kinderen die een onzichtbare vriend hebben via het licht, maar wel met een slechte invloed. Ik vind het een leuk concept en ben erg benieuwd naar de verdere uitvoering van dit idee. Ik hoop dat de verschillende verhaallijnen verder worden uitgediept, dat maakt de serie ongetwijfeld beter. Een prima eerste aflevering, op naar de volgende!
