9.5
Mandy Gelling-Potharst geeft "The Killing - Seizoen 4" een 9.5.
Geschreven door Mandy Gelling-Potharst op 8 augustus 2014.
Leuk?
0
0
Bekijk stemmen
The Killing - Seizoen 4
Nadat AMC de serie The Killing tot twee maal toe had gecanceld, kwam er toch een derde seizoen. Maar volgens de vele fans was het einde van dat seizoen zeer onbevredigend. Op internet werd een petitie gestart en dat resulteerde in een laatste en vierde seizoen bij Netflix. Netflix beloofde dat het laatste seizoen van zes afleveringen een waardig eind zou krijgen en die belofte zijn ze nagekomen. Waarschijnlijk zullen vele het waardig vinden en vele ook niet, maar een einde heeft het wat je er ook van vind.
The Killing begint na de vreselijke gebeurtenissen van de laatste aflevering van seizoen drie. Linden en Holder moeten vanaf dat moment alle zeilen bijzetten om zo gewoon mogelijk hun leven te laten doorgaan. Er mag vooral geen verdenking op hen vallen en een kleine fout ligt op de loer. Linden heeft het zwaar met het verraad en verlies van haar minnaar. Haar gevoelens zijn dan ook dubbel ten opzichte van zijn dood. Dat dubbele gevoel wordt prachtig in beeld gebracht en door Mireille Enos schitterend vertaald in haar houding en uitdrukking. Haar relatie met Holder staat zwaar onderdruk en een nieuwe gruwelijke zaak helpt even maar helaas niet voor lang.
Holder neemt even de leiding over en dat werkt zeer goed. Hij verteld Linden wat ze wel en niet moet doen en benadrukt hun positie. Het komt bij mij over als beschermend en liefdevol. Maar ook Holder moet de gebeurtenissen verwerken en als ex-verslaafde gaat hem dat niet makkelijk af. Ik vond Joel Kinnaman in de voorgaande seizoenen al geweldig en in dit seizoen krijgt hij zes afleveringen lang de kans om te schitteren. Holder en Linden krijgen het niet alleen op het werk zwaar te verduren maar ook privé krijgen ze het één en ander te verwerken. De nieuwe zaak drukt daarbij daarom zwaar op hun schouders.
In deze gruwelijke nieuwe zaak zijn er een paar die er uitspringen. Het ijskoude hoofd van een militaire school Kolonel Margaret Rayne (Joan Allen, Luck) is daar één van. Deze vrouw heeft duidelijk wat te verbergen en tot op de laatste aflevering blijft dat geheim in duister gehuld. Net als Kyle Stansbury (Tyler Ross, Zombieland) die je steeds op het verkeerde been zet, doet geweldig werk. Beide acteurs passen in The Killing, dat nog donkerder en depressiever is dan voorheen. De makers hebben geweldig werk afgeleverd met dit laatste seizoen. Langzaam maar zeker zie je de beide hoofdrolspelers instorten. Hun wantrouwen naar elkaar en andere wordt met de dag groter. Wat hun eens zo een geweldig detective duo maakte maakt hen nu kapot.
Seattle is grauw en regenachtig. De nieuwe zaak is donker en vol met leugens en bedrog. Holder explosiever en Linden introverter en beide zijn ze wantrouwender maar meer gedreven. Een combinatie die tot op het laatst verschillende kanten dreigt uit te gaan, maar uiteindelijk komen alle draadjes weer bij elkaar met een waardig einde. In ieder geval voor deze fan van The Killing. Netflix heeft gezorgd dat het vierde en laatste seizoen langer in mijn geheugen zal blijven dan de voorgaande drie. Enos en Kinnaman hebben hun plekje verdiend in mijn top tien van beste series met geweldige acteurs.
9.5 punten voor een geweldige zwanenzang.
The Killing begint na de vreselijke gebeurtenissen van de laatste aflevering van seizoen drie. Linden en Holder moeten vanaf dat moment alle zeilen bijzetten om zo gewoon mogelijk hun leven te laten doorgaan. Er mag vooral geen verdenking op hen vallen en een kleine fout ligt op de loer. Linden heeft het zwaar met het verraad en verlies van haar minnaar. Haar gevoelens zijn dan ook dubbel ten opzichte van zijn dood. Dat dubbele gevoel wordt prachtig in beeld gebracht en door Mireille Enos schitterend vertaald in haar houding en uitdrukking. Haar relatie met Holder staat zwaar onderdruk en een nieuwe gruwelijke zaak helpt even maar helaas niet voor lang.
Holder neemt even de leiding over en dat werkt zeer goed. Hij verteld Linden wat ze wel en niet moet doen en benadrukt hun positie. Het komt bij mij over als beschermend en liefdevol. Maar ook Holder moet de gebeurtenissen verwerken en als ex-verslaafde gaat hem dat niet makkelijk af. Ik vond Joel Kinnaman in de voorgaande seizoenen al geweldig en in dit seizoen krijgt hij zes afleveringen lang de kans om te schitteren. Holder en Linden krijgen het niet alleen op het werk zwaar te verduren maar ook privé krijgen ze het één en ander te verwerken. De nieuwe zaak drukt daarbij daarom zwaar op hun schouders.
In deze gruwelijke nieuwe zaak zijn er een paar die er uitspringen. Het ijskoude hoofd van een militaire school Kolonel Margaret Rayne (Joan Allen, Luck) is daar één van. Deze vrouw heeft duidelijk wat te verbergen en tot op de laatste aflevering blijft dat geheim in duister gehuld. Net als Kyle Stansbury (Tyler Ross, Zombieland) die je steeds op het verkeerde been zet, doet geweldig werk. Beide acteurs passen in The Killing, dat nog donkerder en depressiever is dan voorheen. De makers hebben geweldig werk afgeleverd met dit laatste seizoen. Langzaam maar zeker zie je de beide hoofdrolspelers instorten. Hun wantrouwen naar elkaar en andere wordt met de dag groter. Wat hun eens zo een geweldig detective duo maakte maakt hen nu kapot.
Seattle is grauw en regenachtig. De nieuwe zaak is donker en vol met leugens en bedrog. Holder explosiever en Linden introverter en beide zijn ze wantrouwender maar meer gedreven. Een combinatie die tot op het laatst verschillende kanten dreigt uit te gaan, maar uiteindelijk komen alle draadjes weer bij elkaar met een waardig einde. In ieder geval voor deze fan van The Killing. Netflix heeft gezorgd dat het vierde en laatste seizoen langer in mijn geheugen zal blijven dan de voorgaande drie. Enos en Kinnaman hebben hun plekje verdiend in mijn top tien van beste series met geweldige acteurs.
9.5 punten voor een geweldige zwanenzang.
Over de auteur, Mandy Gelling-Potharst
Mandy (1966) schrijft vanaf 2013 recensies, nieuwsberichten en columns. Inmiddels is het schrijven en meedenken voor MijnSerie een grote hobby geworden waar ze voorlopig nog niet mee wil stoppen. Ook maakte ze tussen 2016 en 2018 elke week een radiocolumn op Roulette FM voor het programma Ochtend Oostrom met Peter Oostrom. Vanaf januari 2019 gingen de twee weer samenwerken door éénmaal per maand een MijnSerie Podcast te maken. En sinds september 2018 is ze content manager. Vanaf 1 maart 2020 is ze hoofdredacteur van MijnSerie. Het genre series waar ze naar kijkt is nu ook zo uitgebreid dat ze niet kan zeggen welk genre, naast horror/thriller en alles over Sherlock Holmes, ze nu het beste vindt. Alle genres hebben wel iets wat haar aanspreekt. Ze staat altijd open voor goede tips over series die ze nog niet op haar kijk- of wensenlijstje heeft staan
Meer recensies van Mandy Gelling-Potharst
Reacties (0)