Minority Report

In de zoektocht naar nieuwe serie-formats grijpen maatschappijen steeds vaker naar films. Fargo, 12 Monkeys, Ash vs. Evil Dead en het nog te lanceren The Girlfriend Experience, allemaal voorbeelden van het stagnerende creatieve brein van de scenarioschrijver. Soms werd deze kruisbestuiving een doorslaand succes (FARGO, IK WIL KINDEREN MET JE!), maar over het algemeen kunnen we toch niet spreken van stijlachteroverslaanness. Ik niet in ieder geval. Vraag is dus of FOX daar met Minority Report verandering in heeft kunnen brengen.

Het is 2065, elf jaar nadat Tom Cruise en zijn vrienden er een enorme puinhoop van hebben gemaakt. Precrime is aan banden gelegd en detectives moeten weer hun eigen gezonde verstand gebruiken bij het oplossen van moordzaken. Echt kut, daadwerkelijk je handen uit je mouwen steken voor je geld. De twee broers en zus die tijdens het precrime-project liggend in een melkbad moorden voorspelden, zijn lekker met pensioen, maar dat wil niet zeggen dat de visioenen van mannen die hun vrouw van de trap duwen niet langer tot hun komen. Daar waar Agatha en Arthur het slechts zien als een extreme migraine aanval, kan de jonge Dash het niet over z’n hart verkrijgen om mensen te laten sterven, wetende dat hij er een stokje voor had kunnen steken. In z’n eentje de held uithangen valt hem alleen iets zwaarder dan gedacht, dus als hij door een samenloop van omstandigheden met detective Vega in aanraking komt, besluit hij zijn wagonnetje bij haar aan te haken in een poging de wereld weer een beetje veiliger te maken.

Laten we niet te lang om de hete brei heen draaien, Minority Report is gewoon niet zo goed. Het is een beetje de drassige nageboorte van ‘t origineel. Geeft verder niks. Niet alles kan geweldig zijn. Als alles geweldig zou zijn, dan is eigenlijk niks geweldig. Hoe goed zouden de Foo Fighters zijn als je ze niet kon vergelijken met Nickelback? Wat zou er van de Eredivisie overblijven zonder Cambuur, De Graafschap en Roda JC? Precies. Niks. Je hebt middelmaat nodig om pure klasse te herkennen en Minority Report is wat dat betreft de Dries Roelvink onder de series. Door die gele zwembroek kom je er achter dat die Marco Borsato helemaal zo gek nog niet is. Ok, dat is misschien een slecht voorbeeld, want die Italiaanse glijer is natuurlijk ook niet om te harden, maar je begrijpt wat ik bedoel.

De eerste aflevering begint nog wel hoopvol. Het verhaal biedt meer dan genoeg potentie en 2065 wordt op een vette manier neergezet. Horloges, die in een drone kunnen veranderen om op precies de juiste hoogte selfies van hun eigenaar te schieten; treincapsules die onder het rijden van spoor en richting kunnen veranderen en het welbekende hologramtelefoneren, het zit er allemaal in. Daarna was de special effects portemonnee alleen leeg en verwordt Minority Report tot een soort C.S.I. Washington fifty years from now. In feite zit je aflevering voor aflevering gewoon naar wat mensen te kijken die steeds één zaak per keer oplossen en dat kunstje kennen we inmiddels wel. Tussen het gapen door valt op zich nog wel íéts van een rode draad te ontdekken, maar die is zo dun, dat het jaren zou duren om daar een fatsoenlijke trui van te breien.

Dat Fez door moet gaan voor opperhoofd bij het lokale politiebureau draagt ook niet echt bij aan de kijkvreugde. Het kan aan mij liggen, maar hij blijft toch die slisser uit de That 70’s Show. Ik had dat al bij zijn bad guy-rol in de verserieficering van Rodriguez z’n From Dusk Till Dawn en nu weer. Als je ziet dat het Al Bundy, voordat hij kon shinen in Modern Family, bijna de hele Digitale Generatie heeft gekost om de geur van goedkope damesschoenen van zich af te schudden en z’n vrouw Peggy hetzelfde traject moest afleggen om in Sons Of Anarchy geloofwaardig met wat Kreidlerrijders de koffer in te kunnen duiken, dan kan Fez beter even een sabbatical nemen. Een sabbatical van een jaar of tien. Het is maar een tip. Al met al is het dus wat karig allemaal. Natuurlijk is er genoeg geld tegenaan gegooid om Minority Report kijkbaar te maken, maar sprankelend, verrassend of nagelbijtend wordt het nooit. Het lijkt er op dat FOX dit zelf ook wel aangevoeld heeft, want dertien afleveringen werden er uiteindelijk maar tien en het is dus nog maar helemaal de vraag of de Precogs de kans gaan krijgen om volgend jaar weer aan een rondje life saving te doen. Ik gok van niet.

www.gumstarr.com

Net de pilot gezien en die was alvast veelbelovend,
Hoewel de serie verder borduurt op het gegeven uit de gelijknamige film is de
sfeer wel luchtiger met occasionele grapjes rond de pre-cog wiens sociale
vaardigheden een ietsje minder ontwikkeld blijken dan zijn brein.
De setting, het verhaal speelt zich af ergens begin volgende eeuw, heeft een
"geloofwaardig technologisch realisme" als je het zo mag noemen en allerhande
gimmicks gaande van selfie-drones tot hologram telefoons en wat diens meer
maken dat het geheel lekker weg kijkt.
Ik ben alvast benieuwd hoe deze serie verder zal evolueren.